Antoni Skulbaszewski
![]() Antoni Skulbaszewski | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 29 stycznia 1915 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska | naczelny prokurator wojskowy |
Antoni Skulbaszewski (ur. 16 stycznia?/ 29 stycznia 1915 w Perehonowce koło Kijowa, zm. 1990 w Kijowie[1]) – pułkownik Armii Radzieckiej i Wojska Polskiego, naczelny prokurator wojskowy.
Życiorys
Syn Dionizego i Marii z Nackiewiczów. W Armii Czerwonej od 1935. Absolwent szkoły oficerskiej NKWD w Kijowie (1937).
Uczestniczył w napaści ZSRR na Finlandię, a następnie w walkach niemiecko-radzieckich (front południowo-zachodni i moskiewski). Był absolwentem Instytutu Irygacji i Mechanizacji Gospodarki Wiejskiej w Taszkencie (1943).
W lutym 1944 r. skierowany do służby w Wojsku Polskim, zajmował kolejno stanowiska:
- oficera śledczego 1 Warszawskiej Dywizji Piechoty (luty - kwiecień 1944)
- prokurator 2 Warszawskiej Dywizji Piechoty (kwiecień - listopad 1944)
- wiceprokurator Wojskowej Prokuratury 1 Armii Wojska Polskiego (listopad 1944 - kwiecień 1945)
- prokurator Wojskowej Prokuratury 2 Armii Wojska Polskiego (kwiecień - czerwiec 1945)
- wiceprokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej (czerwiec - sierpień 1945)
- zastępca naczelnego prokuratora wojskowego (sierpień 1945 - październik 1948).
Od października 1948 do lipca 1950 naczelny prokurator wojskowy, następnie zastępca szefa Głównego Zarządu Informacji Ministerstwa Obrony Narodowej (sierpień 1950 - sierpień 1954). Jego udział w zbrodniach GZI na oficerach polskich dokumentuje m.in. Raport Komisji Mazura.
W 1954 odwołany w oparciu o konsekwentne opinie płk. W.Kochana, kierowane pod adresem władz wojskowych i państwowych. Po zwolnieniu ze służby powrócił do ZSRR. Ze względu na miejsce zamieszkania w Kijowie oraz obowiązujące na Ukrainie przedawnienie znajdował się on (jak podaje tygodnik Wprost) poza zasięgiem polskiego wymiaru sprawiedliwości[2].
Przesłuchiwani
Wśród przesłuchiwanych przez płk. Skulbaszewskiego byli m.in.:
- gen. bryg. Stanisław Tatar
- płk. Marian Utnik
- mjr. Zdzisław Barbasiewicz
- ppłk. Stanisław Nowicki
- gen. bryg. Jerzy Kirchmayer
- gen. dyw. Stefan Mossor
- gen. Józef Kuropieska
- kadm. Stanisław Mieszkowski
Bibliografia
- Krzysztof Szwagrzyk, Prawnicy czasu bezprawia: sędziowie i prokuratorzy wojskowi w Polsce 1944-1956, Kraków, Wrocław 2005, Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Towarzystwo Naukowe Societas Vistulana, ISBN 83-88385-65-8.
Przypisy
- ↑ Паршев, А. П., Степаков В., Когда началась и когда закончилась Вторая мировая
- ↑ Maciej Łuczak: Wyrok historii. Wprost, 2/1999. [dostęp 2008-08-14]. (pol.).
Media użyte na tej stronie
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.