Antoni Snopczyński

Antoni Snopczyński
Ilustracja
Antoni Snopczyński około 1935 roku
Data i miejsce urodzenia11 maja 1896
Jasieniec (powiat grójecki)
Data i miejsce śmierci5 sierpnia 1944
Warszawa
Poseł na Sejm II, III i IV kadencji
(II Rzeczypospolitej)
Okresod 1928
do 1938
Przynależność politycznaBBWR
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi II stopnia Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Antoni Snopczyński (ur. 11 maja 1896 w Jasieńcu, zm. 5 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski murarz, działacz rzemieślniczy i kombatancki, poseł na Sejm II, III i IV kadencji w II Rzeczypospolitej.

Życiorys

Uczył się w Warszawie i uzyskał zawód technika budowlanego. Później został cechowym mistrzem murarskim.

W czasie I wojny światowej służył od 1915 roku jako oficer w armii rosyjskiej. Po 1917 roku przyłączył się do Związku Wojskowych Polaków, w końcu grudnia 1917 roku brał udział w opanowaniu twierdzy i miasta Bobrujska. Służył w I Korpusie Wschodnim.

W latach 1918–1919 uczył się na Kursie Wyższej Administracji Państwa przy Uniwersytecie Warszawskim. W listopadzie 1918 roku uczestniczył w rozbrajaniu Niemców w Warszawie. Wstąpił wtedy do Wojska Polskiego, został zdemobilizowany w listopadzie 1921 roku jako inwalida.

W dwudziestoleciu międzywojennym działał w organizacjach rzemieślniczych i inwalidzkich. Był m.in.: prezesem Rady Związkowej Kupców Tytoniowych (1926–1929), prezesem Rady Głównej Związku Inwalidów Wojennych RP (1929–1930), członkiem prezydium Rady Naczelnej Rzemiosła Polskiego, Rady Izb Rzemieślniczych RP, a następnie Związku Izb Rzemieślniczych. W 1933 roku został prezesem zarządu tego związku. Od 1930 roku był prezesem Izby Rzemieślniczej w Warszawie. W grudniu 1934 roku stanął na czele Związku Związków Rzemieślników Chrześcijańskich RP.

Politycznie był związany z BBWR.

W wyborach parlamentarnych w 1928 roku został wybrany posłem na Sejm II kadencji (1928–1930) z listy państwowej z ramienia (BBWR) jako reprezentant stanu średniego (był członkiem prezydium Rady Naczelnej Zjednoczenia Stanu Średniego)[1].

W wyborach parlamentarnych w 1930 roku został ponownie wybrany posłem na Sejm III kadencji (1930–1935) z listy nr 1 z okręgu nr 1 (Warszawa). W kadencji tej był przewodniczącym komisji opieki społecznej i inwalidztwa[1].

W wyborach parlamentarnych w 1935 roku został znów wybrany posłem na Sejm IV kadencji (1935–1938) 14 310 głosami z okręgu nr 1, obejmującego obwody I, II, XII i XXVI Warszawy. Był zastępcą członka komisji budżetowej[2].

Był jednym z 12 zakładników wskazanych Niemcom zgodnie z aktem kapitulacji miasta z 28 września 1939 w celu zabezpieczenia spokoju w mieście[3]. Po zwolnieniu należał do sekcji murarskiej warszawskiego Cechu Murarzy, Brukarzy, Kamieniarzy, Rzeźbiarzy, Studniarzy i Sztukatorów, w którym był członkiem zarządu.

Został rozstrzelany przez Niemców w czasie powstania warszawskiego.

Odznaczenia

oraz odznaki honorowe za zasługi przy organizowaniu Wojska Polskiego w Rosji w latach 1914–1919 i za ratowanie mienia i zabytków polskich w Rosji[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c Alfred Toczek: Snopczyński Antoni. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 39: Smolka Stanisław – Sobieska Teofila. Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 1999, s. 404–405. ISBN 83-86301-74-0.
  2. ↑ Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 94.
  3. ↑ Tomasz Szarota: Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Studium historyczne. Warszawa: Czytelnik, 2010, s. 15, 20. ISBN 978-83-07-03239-9.
  4. ↑ M.P. z 1930 r. nr 284, poz. 394 „za owocną pracę w inwalidzkich organizacjach społecznych”.
  5. ↑ M.P. z 1932 r. nr 293, poz. 341 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie