Antoni Stadnicki (prezydent Radomia)

Antoni Stadnicki

(c) Bastian, CC BY 3.0 Szreniawa bez Krzyża
Rodzina	Stadniccy herbu Szreniawa bez Krzyża
Data urodzenia	ok. 1757
Data śmierci	26 marca 1832
Ojciec	Szymon Stadnicki
Matka	Antonina Dunin-Wąsowicz
Żona	1° Pudencjanna Walicka, 2° Aniela Tryleska
Dzieci	Juliusz Stadnicki Apolonia Pelagia Róża Henryka
Odznaczenia

Antoni Stadnicki herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. ok. 1757, zm. 26 marca 1832) – polski ziemianin, starosta zatorski, prezydent Radomia w 1794 roku.

Był synem Szymona Stadnickiego i Antoniny Dunin-Wąsowicz^[1]. 19 maja 1790 roku został odznaczony Orderem Świętego Stanisława, używał wtedy tytułu starosty zatorskiego. Podczas Sejmu Czteroletniego i z nadania konfederacji targowickiej w 1792 roku^[2] był asesorem z prowincji małopolskiej do Asesorii Koronnej. W 1792 roku brał udział w lutowym sejmiku powiatu radomskiego, na którym zaprzysięgano Konstytucję 3 maja. Osiadł w okolicach Radomia i 11 maja 1794 roku został obrany prezesem komisji porządkowej radomskiej i prezydentem Radomia, następnie 19 września 1794 generałem-majorem ziemiańskim powiatu radomskiego. Dalsze losy niezmiernie trudno ustalić, bo może być mylony z Antonim Stadnickim ze Żmigrodu i Cieklina. Stadnicki był właścicielem Wieniawy, Brudnowa i Woli Brudnowskiej. W 1806 mieszkał czasowo z rodziną w Potoku w Lubelskiem, gdzie 17 kwietnia przyszedł na świat jego jedyny syn Juliusz z drugiego małżeństwa z Anielą Tryleską. Z pierwszego małżeństwa z Pudencjanną Walicką pozostawił córkę Apolonię Pelagię Różę (1789–1868), od 1818 w Zgromadzeniu Panien Kanoniczek w Warszawie, a od 1830 wizytkę (w zakonie Annę Pelagię) w Krakowie. Został pochowany w Wieniawie.

Przypisy

Bibliografia

• Maria Czeppe "Antoni Stadnicki h. Szreniawa" w Polski Słownik Biograficzny tom XLI wyd. 2002 s. 373–374 ISBN 83-88909-02-9 wersja elektroniczna