Antoni Stupnicki

Antoni Stupnicki
Data i miejsce urodzenia

ok. 1823/1824
Serednie Wielkie

Data i miejsce śmierci

17 listopada 1908
Sanok

Faksymile

Antoni Łomiec (Łomia) Stupnicki (ur. ok. 1823/1824 w Seredniem Wielkim, zm. 17 listopada 1908 w Sanoku) – polski ziemianin, powstaniec styczniowy, urzędnik sądowy.

Życiorys

Antoni Łomiec Stupnicki[a] urodził się w Serednem Wielkim[1][2]. Był synem synem Jana Stupnickiego i Katarzyny z domu Krzyżaszewskiej[3]. W połowie XIX wieku był właścicielem posiadłości tabularnej Serednie Małe[2][4]. Uczestniczył w powstaniu styczniowym 1863[1][2].

Od około 1861 był kancelistą w C. K. Urzędzie Powiatowym w Skolem, zaś około 1865/1866 równolegle był kancelistą w C. K. Urzędzie Powiatowym w Boryni[5]. Następnie, od około 1867 był kancelistą w C. K. Sądzie Powiatowym w Skolem[6]. W latach od około 1869 do około 1879 pracował jako kancelista w C. K. Sądzie Powiatowym w Dubiecku[7]. Od około 1879 do 1887 był przydzielony jako kancelista w C. K. Sądzie Obwodowym w Przemyślu (od 1886 wymieniany na pierwszej pozycji w gronie ok. 10 tamtejszych kancelistów)[8]. W 1887 został przeniesiony do utworzonego w tym roku C. K. Sądu Obwodowego w Sanoku, w którym pracował jako adjunkt w urzędzie pomocniczym (kierowanym przez Karola Duchiewicza, przeniesionego także z Przemyśla) do około 1898[9]. W międzyczasie w 1897 jako adjunkt kancelaryjny został mianowany przez C. K. Wyższy Sąd Krajowy we Lwowie oficjałem kancelaryjnym w X klasie rangi prowadzącym księgi gruntowe[10]. Objął opróżnione miejsce w Radzie Miejskiej w Sanoku, w dniu 13 sierpnia 1889 złożył ślubowanie[11] i pełnił mandat w latach 90.[12]. Na posiedzeniu rady miejskiej 18 lipca 1895 przyjęto jego rezygnację z godności radnego (liczył wówczas 72 lata)[13][14].

6 lipca 1907 był świadkiem na ślubie Mariana Szajny i Aleksandry z domu Piech (córka Aleksandra i Józefy z domu Stupnickiej, żyjącej w latach 1852-1934)[15]. Zmarł 17 listopada 1908 w Sanoku (według księgi parafialnej w wieku 84 lat, co oznaczałoby, że urodził się około 1824)[1]. Został pochowany 19 listopada 1908 na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku w I dzielnicy[1][2]. Był żonaty z Emilią Julią Amalią[3] (ur. ok. 1833 w Mchawie, córka Emiliana Rylskiego – właściciela dóbr ziemskich Bachlowa, Dziurdziów, Hoczew w okolicach Serednego[16] – i Krystyny z domu Bogdanowicz[3], po pierwszym mężu Janowska, właścicielka realności w Sanoku, zmarła tamże 18 maja 1899 w wieku 66 lat[17])[b]. Oboje zamieszkiwali w Sanoku w domu pod numerem 74[1][17]. Dziećmi Antoniego i Emilii byli Michalina Helena Stupnicka (1873-1949, powszechnie określana swoim drugim imieniem[18]) i Mieczysław, oboje zamieszkujący w dworku rodzinnym przy ul. Tadeusza Kościuszki w Sanoku 32[19][20][3].

Uwagi

  1. ↑ W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Anton Ritter von Stupnicki” (pod koniec lat 60) i „Anton Stupnicki” (pod koniec lat 90). Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 120. W wydaniach Szematyzmów z lat 1874-1880 był określany jako „Antoni Stupnicki Łomia” i „Antoni Stupnicki-Łomia” (w ewidencji galicyjskiej w latach 70., 80. był inny Antoni Stupnicki, pracujący jako nauczyciel.
  2. ↑ W księdze parafialnej przy informacji o zgonie Antoniego Stupnickiego istnieje wpis, że był wdowcem po „Eleonorze Rylskiej”.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 69 (poz. 194).
  2. ↑ a b c d Akta miasta Sanoka. Opieka nad cmentarzem komunalnym i grobami wojennymi. Akta dotyczące upiększania miasta Sanoka 1919, 1924-1939. Archiwum Państwowe w Rzeszowie, Oddział w Sanoku (zespół 135, sygn. 499), s. 51.
  3. ↑ a b c d Świadectwo urodzenia Michaliny Heleny Stupnickiej, w: Materiały po rodzinie Kaczorowskich 1893-1943, (zespół 11, sygn. 77), Archiwum Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, s. 17.
  4. ↑ Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 193.
  5. ↑ Handbuch des Statthalterei-gebietes in Galizien für das Jahr 1862. Lwów: 1862, s. 47.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1862. Lwów: 1862, s. 47.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1863. Lwów: 1863, s. 47.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1864. Lwów: 1864, s. 50.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1865. Lwów: 1865, s. 50.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1866. Lwów: 1866, s. 42, 50.
  6. ↑ Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 203.
    •Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”. Nr 193, s. 1153, 22 sierpnia 1868. 
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 120.
  7. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 124.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871. Lwów: 1871, s. 106.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1872. Lwów: 1872, s. 110.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1873. Lwów: 1873, s. 111.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1874. Lwów: 1874, s. 114, 155.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1875. Lwów: 1875, s. 113, 150.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1876. Lwów: 1876, s. 112.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1877. Lwów: 1877, s. 75.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1878. Lwów: 1878, s. 64.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1879. Lwów: 1879, s. 62.
  8. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1880. Lwów: 1880, s. 62.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1881. Lwów: 1881, s. 60.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1882. Lwów: 1882, s. 60.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1882. Lwów: 1882, s. 60.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1883. Lwów: 1883, s. 61.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1884. Lwów: 1884, s. 60.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1885. Lwów: 1885, s. 60.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1886. Lwów: 1886, s. 60.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1887. Lwów: 1887, s. 60.
  9. ↑ Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”. Nr 181, s. 1, 10 sierpnia 1887. 
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 65.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 67.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1890. Lwów: 1890, s. 67.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1891. Lwów: 1891, s. 67.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1892. Lwów: 1892, s. 67.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1893. Lwów: 1893, s. 67.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1894. Lwów: 1894, s. 67.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 67.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1896. Lwów: 1896, s. 67.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 67.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 71.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 70.
    •Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1898. Wiedeń: 1898, s. 736.
    •Alojzy Zielecki, Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku. Życie kulturalne. W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 462.
  10. ↑ Mianowania w sądownictwie. „Nowa Reforma”. Nr 239, s. 2, 20 października 1897. 
  11. ↑ Księga uchwał Rady miejskiej od 1887 do stycznia 1892. T. X. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 186-187, 190. [dostęp 2022-02-05].
  12. ↑ Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 47, 51. ISBN 83-909787-8-4.
  13. ↑ Protokoły posiedzeń Rady Miejskiej miasta Sanoka od 17.01.1894 - 17.10.1895 roku. szukajwarchiwach.gov.pl. s. 123. [dostęp 2021-12-10].
  14. ↑ Z Rady miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 16, s. 2, 21 lipca 1895. 
  15. ↑ Księga małżeństw rz. kat. Sanok (1905–1912). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku / (zespół 491, sygn. 21). AP Rzeszów – O/Sanok. s. 28 (poz. 17).
  16. ↑ Hipolit Stupnicki: Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 7, 52, 65.
  17. ↑ a b Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 299 (poz. 94).
  18. ↑ Kronika. Składka narodowa. „Gazeta Sanocka”. Nr 69, s. 3, 23 kwietnia 1905. 
  19. ↑ Księga Zmarłych 1946–1958 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 295 (poz. 17).
  20. ↑ Stefan Stefański. Pan Stefański opowiada. „Koci zamek” i „koci dworek”. „Tygodnik Sanocki”. Nr 26 (109), s. 5, 10 grudnia 1993. 

Media użyte na tej stronie

Signature of Antoni Stupnicki (1907).jpg
Podpis Antoniego Stupnickiego (1907)