Antoni Stychel

Antoni Stychel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1859
Krasne Dłusko

Data i miejsce śmierci

13 stycznia 1935
Poznań

Wicemarszałek Senatu I kadencji (II RP)
Okres

od 1922
do 1927

Przynależność polityczna

Związek Ludowo-Narodowy

Antoni Stychel (ur. 13 czerwca 1859 w Krasnym Dłusku[1], zm. 13 stycznia 1935 w Poznaniu) – polski ksiądz i polityk, prezes Związku Katolickich Towarzystw Robotników Polskich, poseł na Sejm Ustawodawczy oraz senator I kadencji w II RP, członek Naczelnej Rady Ludowej w 1918 roku[2].

Życiorys

Był synem urzędnika sądowego. W czasie nauki w gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu należał do Towarzystwa Tomasza Zana. Po maturze w 1880 roku rozpoczął studia politechniczne w Berlinie, ale wkrótce przeniósł się do Würzburga na teologię. W czasie studiów był prezesem Naukowego Towarzystwa Akademików Polaków i działał w środowisku polskiej emigracji robotniczej. Święcenia kapłańskie przyjął w 1889 roku.

Pełnił szereg funkcji w archidiecezji poznańskiej. Był m.in. kanclerzem kurii i prepozytem kolegiaty św. Marii Magdaleny (1896). W 1925 roku otrzymał honorowy tytuł papieskiego prałata domowego.

Był jednym z pionierów katolickiego ruchu społecznego w Polsce. W 1893 roku założył Katolickie Towarzystwo Robotników Polskich[3], wokół którego w ciągu kilku lat skupił jeszcze kilka mniejszych organizacji i po zjednoczeniu przez wiele lat był prezesem (od 1900 do końca życia). Był aktywny również w Katolickim Towarzystwie Rzemieślników Polskich[4]. W latach 1898–1914 zasiadał w sejmie pruskim, a 1904–1918 w parlamencie Rzeszy Niemieckiej. Członek Koła Polskiego w Landtagu. W 1908 roku wysuwano jego kandydaturę na prezesa Koła Polskiego w parlamencie (z ramienia narodowej demokracji). Zasłynął w parlamencie Rzeszy jako dobry mówca, zdecydowanie występujący w obronie polskości, m.in. w sprawie dzieci wrzesińskich. Podczas I wojny światowej wchodził w skład tajnego Komitetu Międzypartyjnego; w 1918 roku prowadził w Szwajcarii rozmowy z paryskim Komitetem Narodowym Polskim.

Był członkiem Ligi Narodowej[5], a także Komitetu Obrony Górnego Śląska w Poznaniu (1919) i Związku Obrony Kresów Zachodnich. Poseł na Sejm Ustawodawczy i jego wicemarszałek, członek komisji konstytucyjnej i oświatowej. W latach 1923–1927 wicemarszałek Senatu. Jeden z członków założycieli Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania. W 1928 wycofał się z czynnego życia politycznego po zakazie kandydowania duchownych do Sejmu i Senatu, wydanym przez prymasa Hlonda, ale do końca życia pozostał członkiem Stronnictwa Narodowego.

Przypisy

  1. Historia. [dostęp 2015-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-18)].
  2. Dziennik Poznański, nr 281, rocznik 60, 7 grudnia 1918, [b.n.s.]
  3. R. Taisner, Katolickie Towarzystwo Robotników Polskich w Poznaniu „przy Farze” w latach 1893–1904 pod patronatem ks. Antoniego Stychla, „Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski”, 5, 2010, s. 108.
  4. R. Taisner, Działalność społeczna księdza Antoniego Stychla w Katolickim Towarzystwie Rzemieślników Polskich w Poznaniu w latach 1891–1895, „Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski”, 4, 2009, s. 203–244.
  5. Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 585.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Antoni Stychel.jpg
Antoni Stychel (1859-1935)