Antoni Szemet
 tytularny generał brygady | |
| Pełne imię i nazwisko | Antoni Wojciech Szemet |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 10 lutego 1869 |
| Data i miejsce śmierci | 26 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1889–1922 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | DPE Wołkowysk |
| Stanowiska | dowódca powiatu etapowego |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
.svg){kind=small} | |
Antoni Wojciech Szemet (ur. 10 lutego[1][2] 1869 w majątku Neminka, zm. 26 kwietnia 1940 w Bydgoszczy) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
Antoni Wojciech Szemet urodził się 10 lutego 1869 roku, w majątku Neminka, w powiecie bracławskim, w rodzinie Józefa i Eleonory z domu Leut–Lorau[3]. Ukończył sześcioklasowe gimnazjum w Jekatierynosławiu. W latach 1886–1889 uczył się w Odeskiej Szkole Junkrów Piechoty (ros. Одесское пехотное юнкерское училище). 1 sierpnia 1886 roku rozpoczął zawodową służbę wojskową w Armii Imperium Rosyjskiego. Został wcielony do 133 Symferopolskiego Pułku Piechoty Jekatierynosławiu, w którym dowodził kompanią i batalionem oraz pełnił funkcję kwatermistrza. Awansował kolejno na podporucznika (1895), porucznika (1903), sztabskapitana (1907), kapitana (1910 ze starszeństwem z 5 czerwca 1909 roku), podpułkownika (1915) i w końcu 31 października 1916 roku na pułkownika ze starszeństwem z 3 maja 1916 roku[4]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 133 Symferopolskiego Pułku Piechoty. Walczył pod Tarnopolem, Gniłą Lipą, Gródkiem, Dołobowem, Glinianami i Łopuszną, gdzie został ranny. Przebywał w szpitalu w Odessie. Od 22 maja 1918 roku pełnił służbę w armii ukraińskiej hetmana Pawła Skoropadskiego.
5 marca 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do Dowództwa Frontu Litewsko-Białoruskiego, w którym pełnił funkcję oficera łącznikowego. 28 czerwca 1919 roku został przeniesiony z Departamentu IV Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko dowódcy powiatu etapowego Wołkowysk[5]. Następnie dowodził Okręgami Etapowymi Mińsk, Brześć i Baranowicze. 22 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika piechoty, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[6]. Wskutek donosów, 19 września 1920 roku, został przekazany do dyspozycji Ministerstwa Spraw Wojskowych.
26 marca 1921 roku został przeniesiony z Głównej Stacji Zbornej w Warszawie do Centralnej Komisji Kontroli Stanów z przydziałem ewidencyjnym do 40 Pułku Piechoty Dzieci Lwowskich we Lwowie[7]. Został przewodniczącym Komisji Kontroli Stanów nr 3[8]. Od 1 czerwca 1921 roku jego oddziałem macierzystym był 72 Pułk Piechoty w Radomiu[9]. 1 listopada tego roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Toruń na stanowisko komendanta. Z dniem 1 czerwca 1922 roku został przeniesiony w stan spoczynku z prawem noszenia munduru. 12 listopada 1922 roku Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz nadał mu stopnień tytularnego generała brygady[10]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego generała brygady[11].
Zamieszkał w miejscowości Targowisko, w gminie Lubawa[12]. W 1939 roku został wysiedlony przez Niemców[1]. Zamieszkał w Fordonie przy ulicy Promenada 8, a następnie w Bydgoszczy przy ulicy Jagiellońskiej 64 m. 8. Zmarł 26 kwietnia 1940 roku w Bydgoszczy. Pochowany na cmentarzu Nowofarnym przy ulicy Artyleryjskiej, w kwaterze żołnierzy poległych w wojnie z bolszewikami 1920 roku.
Antoni Szemet był żonaty z Marią z Wyszelewskich, z którą miał syna Wiktora (ur. 1896)[8].
Ordery i odznaczenia
- Order Świętej Anny kl. 4 – 1915
Przypisy
- ↑ a b Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 172.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 332.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 323, autor jako datę urodzenia podał 28 stycznia 1869 roku.
- ↑ Общий список офицерским чинам русской императорской армии. Составлен по 1-е января 1909 г., Sankt Petersburg 1909, s. 320.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 74 z 8 lipca 1919 roku, poz. 2416.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920 roku, s. 382.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 9 kwietnia 1921 roku, s. 705.
- ↑ a b Stawecki 1994 ↓, s. 324.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 199, 904, tu jako datę urodzenia podano 15 stycznia 1869 roku.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923 roku, s. 22.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 739.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 882.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
- Alexey Likhotvorik: Шемет Антоний Иосифович. Armia rosyjska w wielkiej wojnie, 2017. [dostęp 2018-12-20]. (ros.).
Media użyte na tej stronie
Naramiennik generała brygady Wojska Polskiego (1919-39).
Baretka Orderu św. Anny.