Antoni Szlagowski

Antoni Szlagowski

Arcybiskup tytularny Cotyaeum
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	10 lipca 1864 Gulczewo
Data i miejsce śmierci	28 lutego 1956 Milanówek
Biskup pomocniczy warszawski
Okres sprawowania	1928–1956
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	21 grudnia 1890
Nominacja biskupia	9 lipca 1928
Sakra biskupia	7 października 1928
Odznaczenia

Antoni Władysław Szlagowski (ur. 10 lipca 1864 w Gulczewie, zm. 28 lutego 1956 w Milanówku) – polski biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy warszawski w latach 1928–1956.

Życiorys

Był synem Kazimierza i Hipolity z Dobrowolskich. Po ukończeniu seminarium duchownego w Warszawie ukończył również (uzyskując tytuł magistra w 1891) Cesarską Rzymskokatolicką Akademię Duchowną w Petersburgu^[1].

W 1890 otrzymał święcenia kapłańskie. Był wikariuszem w warszawskich parafiach świętego Antoniego i świętego Aleksandra, profesorem Pisma Świętego w seminarium duchownym w latach 1895–1918, w latach 1897–1910 był tam profesorem patrologii i homiletyki, wykładał homiletykę i wymowę na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. Później kontynuował studia w Rzymie, gdzie w 1909 uzyskał doktorat. Następnie był profesorem (od 1 kwietnia 1919) i dziekanem (1918–1919) Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Warszawskiego, a w roku akademickim 1927/1928 rektorem i później w roku 1928/1929 prorektorem.

Antoni Szlagowski, portret podwójny, ok. 1905 r.

W 1927 otrzymał godność infułata. 9 lipca 1928 papież Pius XI mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej i biskupem tytularnym Irenopolis in Cilicia. Sakrę biskupią przyjął 7 października 1928. Od 31 października 1932 był w stanie spoczynku. W latach 1942–1946 pełnił funkcję wikariusza kapitulnego archidiecezji warszawskiej. 24 listopada 1945 papież Pius XII mianował go arcybiskupem tytularnym Cotyaeum.

W latach 1928–1956 pełnił funkcję proboszcza parafii św. Barbary na Koszykach. Kapelanem Szlagowskiego od 1942 do śmierci był późniejszy infułat Stanisław Markowski (1910–1997). Szlagowski nie opuścił Warszawy po wybuchu powstania warszawskiego, ale we wrześniu 1944 został internowany w Milanówku, gdzie przebywał do śmierci. W czasie powstania, 9 września, Niemcy przekazali mu w tamtym miejscu serce Chopina. Zdarzenie to zostało sfilmowane dla celów propagandowych.

Był cenionym kaznodzieją i autorem licznych prac z zakresu biblistyki. W 1900 wydał zmodernizowany przez siebie przekład Biblii Jakuba Wujka.

W okresie pracy na Uniwersytecie Warszawskim był znanym przyjacielem młodzieży akademickiej, która nadała mu tytuł Dożywotniego Przyjaciela Polskiej Młodzieży Akademickiej. Od 1928 był filistrem honoris causa Polskiej Korporacji Akademickiej Aquilonia. Tradycyjnie w dniu 3 maja odprawiał dla młodzieży akademickiej polową mszę w Ogrodzie Botanicznym (na Agrykoli w Warszawie). W maju 1936 podczas ślubowania jasnogórskiego młodzieży akademickiej odczytał rotę ślubowania swego autorstwa.

Był m.in. członkiem: Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, zarządu Kasy im. Józefa Mianowskiego, Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Studentów Uniwersytetu Józefa Piłsudskiego.

Publikacje

Ogłosił, między innymi:

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)^[2]
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1925)^[3]
• Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża I stopnia (1935)^[4]

Przypisy

Bibliografia

• PiotrP. Nitecki PiotrP., Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999, HenrykH. Gulbinowicz, Warszawa: Pax, 2000, ISBN 83-211-1311-7, OCLC 189782455 .

Linki zewnętrzne

• Antoni Szlagowski w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2011-12-25]
• Antoni Szlagowski, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-01-10].