Antoni Szymański (duchowny)

Antoni Szymański

Data i miejsce urodzenia	27 października 1881 Praszka
Data i miejsce śmierci	9 października 1942 Bełżyce
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1904
Odznaczenia

Antoni Szymański (ur. 27 października 1881 w Praszce koło Wielunia, zm. 9 października 1942 w Bełżycach) – polski duchowny rzymskokatolicki, rektor KUL, twórca lubelskiej szkoły katolickiej nauki społecznej.

Życiorys

Szkołę średnią ukończył w Częstochowie. W 1900 wstąpił do Diecezjalnego Seminarium Duchownego we Włocławku, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie w 1904. Następnie krótko pracował w parafii w Wieluniu. Już w 1905 rozpoczął studia w Wyższym Instytucie Filozoficznym w Louvain, działającym w ramach Uniwersytetu Katolickiego, zakończone uzyskaniem doktoratu w zakresie katolickiej nauki społecznej.

Od 1908 do 1918 pracował w Diecezjalnym Seminarium Duchownym we Włocławku, na stanowisku profesora filozofii i nauk społecznych. Jednocześnie współredagował "Ateneum Kapłańskie". Od 1918 pracował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Habilitował się w 1919 na Uniwersytecie Jagiellońskim. Był członkiem Wojewódzkiego Komitetu Obrony Narodowej w Lublinie w 1920 roku^[1]. Od 1924 pracował jako profesor zwyczajny. Wykładał na Wydziale Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych, Wydziale Nauk Humanistycznych oraz Wydziale Prawa Kanonicznego. Pełnił funkcję dziekana (1920/1921) i prodziekana (1921/1922) Wydziału Prawa Kanonicznego, dziekana Wydziału Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych (1931-1933), a także wicerektora (1922-1926). W 1933 został rektorem KUL. Po zajęciu przez wojska hitlerowskie Lublina aresztowany 9 listopada 1939 więziony był na Zamku w Lublinie. Po uwolnieniu wyjechał do Bełżyc, skąd kierował Uniwersytetem, gdzie organizował tajne nauczanie. Spoczywa w Lublinie na cmentarzu przy ul. Lipowej, w jednym grobowcu z ks. Idzim Radziszewskim.

Grób księży Idziego Radziszewskiego i Antoniego Szymańskiego na cmentarzu przy ulicy Lipowej

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1938)^[2]

Wybrana twórczość

• Studia i szkice społeczne (1913)^[3]
• Zagadnienia społeczne (1916)
• Polityka społeczna (1925)
• Ekonomika i etyka (1936)
• Etyka. Wiadomości wstępne (1937)^[4]
• Bolszewizm jako prąd kulturalny i cywilizacyjny (1937)

Przypisy

Bibliografia

• Gabriela Matuszkiewicz: Szymański Antoni. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 50. Warszawa – Kraków: Instytut Historii PAN, 2014, s. 147–151. ISBN 978-83-63352-36-3.

Linki zewnętrzne

• Publikacje Antoniego Szymańskiego w bibliotece Polona