Antoni Szymanowski

Antoni Szymanowski
Pełne imię i nazwisko

Antoni Jan Szymanowski

Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1951
Tomaszów Mazowiecki

Wzrost

180 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
LataKlub
1963–1968Wisła Kraków
Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1968–1970Wisła Kraków41(0)
1970–1972Gwardia Warszawa24(0)
1972–1978Wisła Kraków160(1)
1978–1981Gwardia Warszawa39(0)
1981–1984Club Brugge51(0)
W sumie:315(1)
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1970–1980 Polska82(1)
Kariera trenerska
LataDrużyna
Clepardia Kraków
1985–1986Cracovia
1987CKS Czeladź
1997–2002Polska (juniorzy)
1998–2001Wisła Kraków (koordynator)
2002–2004Wisła II Kraków
2005–2008Przebój Wolbrom
2008–2009Górnik Zabrze (asystent)
2009Przebój Wolbrom
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złotoMonachium 1972piłka nożna
srebroMontreal 1976piłka nożna
Mistrzostwa świata
III miejsceRFN 1974piłka nożna
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Antoni Jan Szymanowski (ur. 13 stycznia 1951 w Tomaszowie Mazowieckim) – polski piłkarz, występujący na pozycji obrońcy, reprezentant Polski, trener piłkarski.

Reprezentował barwy Wisły Kraków (mistrz Polski), Gwardii Warszawa oraz Club Brugge. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta. Z reprezentacją Polski dwukrotnie uczestniczył na mistrzostwach świata (1974 – 3. miejsce, 1978) oraz dwukrotnie w turnieju olimpijskim (1972 – złoty medal, 1976 – srebrny medal).

Życiorys

Kariera klubowa

Antoni Szymanowski karierę piłkarską rozpoczął w 1963 w juniorach Wisły Kraków, z którą w 1968 podpisał profesjonalny kontrakt, a 27 października 1968 w barwach tego klubu zaliczył debiut w rozgrywkach ekstraklasy (ówczesnej I ligi) w bezbramkowo zremisowanym meczu u siebie z GKS-em Katowice, zmieniając w 46. minucie Janusza Sputę[1][2]. Z klubem dwukrotnie wygrywał swoją grupę w Pucharze Intertoto (1969, 1970). Po sezonie 1969/1970 oraz rozegraniu 41 meczów ligowych odszedł z klubu.

W latach 1970–1972 Antoni Szymanowski reprezentował barwy Gwardii Warszawa, w której rozegrał 24 mecze ligowe, po czym wrócił do Wisły Kraków, w której był jednym z najważniejszych zawodników. W 1973 z klubem wygrał grupę w Pucharze Intertoto. W 1975 został wyróżniony nagrodami: Piłkarza Roku oraz Złotym Butem w plebiscycie „Sportu”. W sezonie 1975/1976 zajął z klubem 3. miejsce w ekstraklasie, a w sezonie 1977/1978 zdobył mistrzostwo Polski oraz strzelił swoją jedyną bramkę w najwyższym polskim poziomie ligowym (26 listopada 1977 w zremisowanym 1:1 meczu u siebie z Widzewem Łódź, pokonując w 13 minucie bramkarza drużyny gości – Stanisława Burzyńskiego)[1][3]. Po tym sezonie oraz rozegraniu 160 meczów ligowych odszedł z klubu.

Następnie w latach 1978–1981 ponownie reprezentował barwy Gwardii Warszawa (39 meczów), potem belgijskiego klubu Eerste klasse – Club Brugge, z którym w sezonie 1982/1983 dotarł do finału Pucharu Belgii. Po sezonie 1983/1984 w wieku 33 lat zakończył piłkarską karierę. Łącznie w najwyższym poziomie ligowym w Polsce rozegrał 264 mecze ligowe, w których strzelił 1 bramkę, a w Eerste klasse wystąpił w 51 meczach ligowych.

Kariera reprezentacyjna

W latach 1970–1980 w reprezentacji Polski rozegrał 82 mecze, w których strzelił 1 bramkę. Debiut zaliczył 22 lipca 1970 w Szczecinie w wygranym 2:0 meczu towarzyskim z reprezentacją Iraku. Ostatni mecz rozegrał 9 lipca 1980 w Bogocie w wygranym 1:4 meczu towarzyskim z Kolumbią.

W 1972 znalazł się w składzie reprezentacji Polski prowadzonej przez Kazimierza Górskiego na turniej olimpijski w Monachium. Drużyna wraz z nim w podstawowym składzie wygrała w finale 2:1 z Węgrami, zdobywając złoty medal.

17 października 1973 reprezentacja Polski po remisie 1:1 z reprezentacją Anglii na stadionie Wembley w Londynie po 36 latach awansowała na mistrzostwa świata. Na turnieju w 1974 w RFN, na którym Polacy zajęli 3. miejsce, Antoni Szymanowski był podstawowym zawodnikiem drużyny prowadzonej przez Kazimierza Górskiego, występując we wszystkich siedmiu spotkaniach.

W 1976 ponownie znalazł się w składzie reprezentacji Polski, nadal kierowanej przez Kazimierza Górskiego, na turniej olimpijski w Montrealu. W meczu ćwierćfinałowym z reprezentacją Korei Północnej wygranym przez Polskę 5:0 w 65. minucie strzelił bramkę na 4:0; była to jego jedyna bramka w reprezentacji. W finale reprezentacja Polski przegrała 3:1 z reprezentacją NRD i ostatecznie zdobyła srebrny medal, co uznano w kraju za porażkę; trener podał się następnie do dymisji.

W 1978 został powołany przez selekcjonera Jacka Gmocha na mistrzostwa świata w Argentynie, które polska drużyna zakończyła w drugiej rundzie po porażkach z Argentyną (2:0) i Brazylią (3:1) oraz zwycięstwie z Peru (0:1).

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską. Był trenerem: Clepardii Kraków, Cracovii (1985–1986), CKS Czeladź (1987), reprezentację Polski U-16 i U-18 (1997–2002), koordynatorem ds. młodzieży w Wiśle Kraków (1998–2001), trenerem rezerw Wisły Kraków (2002–2004), Przeboju Wolbrom (2005–2008, asystentem trenera Górnika Zabrze (2008–2009) oraz ponownie trenerem Przeboju Wolbrom (2009).

Życie prywatne

W 1974 ukończył V Liceum Ogólnokształcącego dla Pracujących w Nowej Hucie. W 1988 uzyskał magisterium z wychowania fizycznego na Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie, był również nauczycielem tego przedmiotu w szkole.

W 1976 ożenił się z gimnastyczką sportową Wandą Werbiłowicz, trenującą w tym samym klubie. Mają troje dzieci: córki Paulinę i Agnieszkę oraz syna Grzegorza. Młodszy brat Henryk również był piłkarzem Wisły Kraków oraz reprezentantem Polski.

Występy w reprezentacji

Reprezentacja narodowaRokWystępyGole
 Polska
197030
197120
197270
1973130
1974120
1975100
197681
197720
1978140
197980
198030
Łącznie821

Sukcesy

Wisła Kraków
Club Brugge
Reprezentacyjne

Odznaczenia i wyróżnienia

Przypisy

  1. ↑ a b c Antoni Szymanowski. historiawisly.pl. [dostęp 2018-06-07].
  2. ↑ 1968.10.27 Wisła Kraków – GKS Katowice 0:0. historiawisly.pl. [dostęp 2018-06-07].
  3. ↑ 1977.11.26 Wisła Kraków – Widzew Łódź 1:1. historiawisly.pl. [dostęp 2018-06-07].
  4. ↑ Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23 września 1972. [dostęp 2019-03-26]. 
  5. ↑ Poznaliśmy Reprezentację 100-lecia! Zobacz najlepszy zespół w historii Polski!. laczynaspilka.pl, 6 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-06].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Składy reprezentacji Polski
Reprezentacja Polski U-16 na Mistrzostwach Europy 2000

Flag of Poland 2.svg

Skład reprezentacji Polski na Igrzyskach Olimpijskich 1972

Skład reprezentacji Polski na Mundialu 1974

Skład reprezentacji Polski na Igrzyskach Olimpijskich 1976

Skład reprezentacji Polski na Mundialu 1978

Osiągnięcia i nagrody
Polscy medaliści na Letnich Igrzyskach Olimpijskich Monachium 1972
Złoto
Indywidualnie
Drużynowo
Srebro
Indywidualnie
Drużynowo
Brąz
Indywidualnie
Drużynowo

Polscy medaliści na Letnich Igrzyskach Olimpijskich Montreal 1976
Złoto
Indywidualnie
Drużynowo
Srebro
Indywidualnie
Drużynowo
Brąz
Indywidualnie
Drużynowo

Piłkarz Roku w Polsce (Sport)
Złote Buty (Sport)
Trenerzy Cracovii
  1. ↑ a b c d e f g h i j k trener nieformalny
  2. ↑ a b c d e f g h trener tymczasowy
  3. ↑ a b c d e trener zastępczy

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of SFR Yugoslavia.svg
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of Yugoslavia (1946-1992).svg
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of England.svg
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Flag of Haiti.svg
The national and official state flag of Haiti; arms obtained from http://www.webchantier.com/. The civil flag can be found at here.
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Flag of Poland 2.svg
Obramowana flaga Polski w interpretacji szeroko popieranej przez Polskich wikipedystów (więcej niż 85% za). Biały pasek jest koloru "white", a czerwony koloru "crimson" (nazwy HTML - biały i karmazynowy). Należy zwrócić uwagę, że nie jest to wersja wzorcowa. Polska ustawa mówi o tym, że flaga powinna wyglądać inaczej (zobacz: Image:Flag of Poland.svg), chociaż nie precyzuje wprost jak flaga powinna wyglądać w przestrzeni pl:RGB (sRGB).
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Olympic rings.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic rings without rims.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.