Antoni Tomiczek

Antoni Tomiczek

major pil.
Data i miejsce urodzenia	13 listopada 1915 Pstrążna, Polska
Data i miejsce śmierci	19 listopada 2013 Pstrążna
Przebieg służby
Lata służby	1930–1946
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego, RAF
Jednostki	37 Łęczycki Pułk Piechoty, 122 eskadra myśliwska, 1586 eskadra specjalnego przeznaczenia, dywizjon 301
Stanowiska	Mechanik lotniczy[1], Pilot wojskowy
Główne wojny i bitwy	Zajęcie Zaolzia przez Polskę II wojna światowa Kampania wrześniowa Misja zaopatrzeniowa dla powstańczej Warszawy
Późniejsza praca	Zakład Ubezpieczeń Społecznych
Odznaczenia

Antoni Tomiczek (ur. 13 listopada 1915 w Pstrążnej, zm. 19 listopada 2013 tamże) – polski pilot wojskowy i sportowy, weteran II wojny światowej, major Wojska Polskiego.

Życiorys

Po szkole podstawowej wstąpił do Szkoły Podoficerów Piechoty dla Małoletnich Nr 2 w Koninie. W 1933 otrzymał przydział do 37 pułku piechoty w Kutnie^[2]. W 1936 roku, zgłosił się do lotnictwa. Szkolenie lotnicze przeszedł w Krakowie i Grudziądzu. Służył w 122 eskadrze myśliwskiej stacjonującej w Krakowie i w jej składzie w październiku 1938 roku brał udział w zajęciu Zaolzia przez stronę Polską.

Po wybuchu II wojny światowej, w trakcie polskiej wojny obronnej brał udział w ewakuacji maszyn i sprzętu lotniczego. 20 września dostał się do niewoli sowieckiej po przymusowym lądowaniu w rejonie Tarnopola, gdy odbywał lot do Rumunii. Jako więzień sowiecki pracował przy budowie szosy Lwów-Kijów oraz w kamieniołomach, a następnie, w wyniku niemieckiej Operacji Barbarossa, został przeniesiony do obozu w Starobielsku.

Zwolniony z niewoli sowieckiej na mocy Paktu Sikorski-Majski, przedostał się do Szkocji, gdzie ukończył szereg brytyjskich kursów lotniczych. Po przeszkoleniu w pilotażu bombowców typu Wellington i Halifax na wiosnę 1944 roku, w sierpniu tego samego roku został przydzielony do 1586 eskadry do zadań specjalnych dywizjonu 301 stacjonującej w okolicach Brindisi. Brał udział w misjach zaopatrzeniowych dla powstańczej Warszawy, pierwszy lot odbył nocą 22/23 sierpnia, potem brał także udział w innych akcjach zaopatrzeniowych, jego ostatnią był zrzut dla AK w Gorcach u podnóża Kiczory, nocą 28/29 grudnia 1944 roku Następnie od marca 1945 roku, został włączony w skład odtworzonego 301 dywizjonu bombowego Ziemi Pomorskiej im. „Obrońców Warszawy”, odbywającym w tym okresie loty zaopatrzeniowe i transportowe wojsk między innymi do Francji, Włoch, Grecji, Niemiec, Danii i Norwegii. W Polskich Siłach Powietrznych w Wielkiej Brytanii służył do 1946 roku, w stopniu chorążego (W/O) pilota.

W 1947 roku powrócił do Polski. Do 1979 roku pracował w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w Rybniku. W latach 1957–1964 latał jako pilot sportowy reprezentując Aeroklub Gliwicki.

Od 1948 roku był żonaty z Emilią z domu Miliczek. Miał córkę Alicję^[1]. Spoczął na cmentarzu parafialnym św. Mikołaja w Pstrążnej.

W podrybnickich Lyskach istniało Gimnazjum im. mjr. pil. Antoniego Tomiczka^[3]

Ordery i odznaczenia

Wybrane ordery i odznaczenia^[2]:

• Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[1]
• Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (1998)^[4]
• Złota Odznaka Honorowa za Zasługi dla Województwa Śląskiego
• Wyróżnienie Honorowe „Błękitne Skrzydła”
• Medalia „Smrt fasizmu–Sloboda Narodu”.

Przypisy

Bibliografia

• Wojciech Zmyślony: Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej, życiorysy lotników – Antoni Tomiczek. polishairforce.pl. [dostęp 2016-12-25]. (pol.).
• Strona poświęcona życiu majora pilota Antoniego Tomiczka. tomiczek.edu.pl. [dostęp 2013-12-01]. (pol.).