Antoni Wacyk

Antoni Wacyk
Data i miejsce urodzenia25 listopada 1905
Kuryłowce Murowane
Data i miejsce śmierci25 sierpnia 2000
Wrocław

Antoni Wacyk pseud. Gniewomir (ur. 25 listopada 1905 w Kuryłówce Murowanej na Podolu zazbruczańskim, zm. 25 sierpnia 2000 we Wrocławiu)[1] – polski pisarz i publicysta, ideolog grupy Zadruga.

Życiorys

W latach 1918-1920 był harcerzem i uczniem Polskiego Gimnazjum Społecznego w Kamieńcu Podolskim[2]. W 1932 roku ukończył prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Po przeprowadzeniu się do Warszawy pracował jako urzędnik w Ministerstwie Poczt i Telegrafów. W pierwszej połowie lat 30. był członkiem lwowskiego koła Związku Akademickiego Młodzież Wszechpolska[3]. W 1937 został redaktorem pisma „Zadruga”. W swoich pracach podważał i negował zasługi Kościoła w Polsce oraz twierdził, że kler i katolicyzm był główną przyczyną upadku i rozbiorów Polski[4]. Był autorem credo Zadrugi, cyt.

Odkatoliczyć, unarodowić, dowartościować Polaka!

We wrześniu 1939 r. ewakuowany wraz z personelem Ministerstwa PiT, 17 IX udał się do Rumunii. Dotarł do Francji, a następnie do Wlk. Brytanii, gdzie służył w Polskich Siłach Zbrojnych. W 1944 w Szkocji wydał biuletyn „Goreją Wici”, propagujący idee zadrużne.

W 1946 wrócił do kraju, od 1948 mieszkając we Wrocławiu. W 1956 roku według niepewnych informacji stanął na czele nieformalnego Stowarzyszenia Intelektualnego „Zadruga”[5]. Po zniesieniu cenzury na nowo podjął się pisarstwa. W 1990 rozpoczął współpracę z kierowanym przez Zdzisława Słowińskiego wrocławskim Wydawnictwem Toporzeł. Opublikował tam broszury wyjaśniające poglądy zadrużne. Brał też udział w opracowaniu nowych wydań prac Jana Stachniuka, jakie wyszły w tym wydawnictwie.

W książce „Moja Słowiańska Wolność" dedykowanej Antoniemu Wacykowi autor określa go najbardziej polskim Polakiem[6].

Publikacje

Źródło[7]

  • Kultura bezdziejów. Rzecz o dziejowej degradacji narodu polskiego (1945, wyd. II Wrocław 2010)
  • Jan Stachniuk – Życie i dzieło (1976, rękopis w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej)
  • Mit polski – Zadruga (1989)
  • Rymy zadrużne (1992)
  • Filozofia polska – Zadruga (1994)
  • Na pohybel katolictwu – Zadruga (1995)
  • O polski charakter narodowy – Zadruga (1995)
  • Jan Stachniuk 1905 - 1963. Życie i Dzieło, tom I, Wyd. Rękodzielnia Kompendium Narodowe, (2008)

Tłumaczenia z języka ukraińskiego:

Przypisy

  1. ↑ Tomasz Szczepański: Stowarzyszenie na rzecz Tradycji i Kultury „Niklot” - Wacyk Antoni „Gniewomir”. W: Słownik Biograficzny Uczestników Ruchu Zadrużnego [on-line]. niklot.org.pl. [dostęp 2016-08-06].
  2. ↑ Wacyk 1991 ↓.
  3. ↑ Jacek Misztal: Związek Akademicki Młodzież Wszechpolska 1922-1939. Krzeszowice: Dom Wydawniczy „Ostoja”, 2012. ISBN 978-83-60048-78-8.
  4. ↑ Wacyk 1995 ↓, s. 7.
  5. ↑ Tomasz Szczepański. Ruch zadrużny i rodzimowierczy w PRL w latach 1956-1989. „Państwo i Społeczeństwo”, s. 59, wrzesień 2009. Kraków: Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. ISSN 1643-8299. 
  6. ↑ Dziamka 2005 ↓.
  7. ↑ National Library Of Poland /Cała Baza, alpha.bn.org.pl [dostęp 2017-11-21].

Bibliografia

  • Antoni Wacyk: Mit polski – Zadruga. Wrocław: 1991. ISBN 83-85559-14-0.
  • Antoni Wacyk: Na pohybel katolictwu – Zadruga. Wrocław: 1995. ISBN 83-85559-11-6.
  • Kaz Dziamka: Moja Słowiańska Wolność. Kielce: Palimpset, 2005. ISBN 83-921122-0-2.