Antoni Wawrzyniak
 Antoni Wawrzyniak w 1930 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
 | |
Antoni Wawrzyniak ps. "Antonio" (ur. 13 czerwca 1883 w Warszawie, zm. 6 września 1954 w Łodzi) – polski operator filmowy, żołnierz podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej, starszy sierżant AK, uczestnik powstania warszawskiego, w czasie którego działał jako operator filmowy Referatu Filmowego Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK.
Jako operator filmowy pracował już w 20-leciu międzywojennym, między innymi na planie Pana Tadeusza z 1928 r., w reż. Ryszarda Ordyńskiego. W czasie powstania warszawskiego jako operator Powstańczej Kroniki Filmowej, dokumentował działania na terenie Śródmieścia Północ. Po zakończeniu II wojny światowej pracował w Wytwórni Filmów Oświatowych, głównie nad filmami krótkometrażowymi. W dorobku jako operator miał takie filmy dokumentalne jak: Zagłada Berlina z 1945 r., Szubienice w Stuthoffie z 1946 r., Zwalczamy gruźlicę, Przetwórstwo ziemniaczane i Dzień pracy w PDT z 1950 r., Pieśń pracy z 1951 r. W 1954 odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Bibliografia
- Antoni Wawrzyniak w bazie filmpolski.pl
- Antoni Wawrzyniak. 1944.pl. [dostęp 2014-05-25]. (pol.).
- Antoni Wawrzyniak
Media użyte na tej stronie
Antoni Wawrzyniak i Jerzy Urbaniak filmują walki z oddziałami Ukraińskimi w województwie Rzeszowskim
Antoni Wawrzyniak i asystent ładują sprzęt filmowy do samochodu Polskiej Kroniki Filmowej. Samochód Steyr 1500A z 1941 roku należał wcześniej do niemieckiego wojska i został zdobyty przez Polaków jako odszkodowanie wojenne. W połowie lat 50. XX w. Polska została zmuszona przez ZSRR do zaniechania odbioru od Niemiec reparacji wojennych co jednak nie przeszkodziło Polakom w zdobywaniu indywidualnych odszkodowań od Niemiec w latach 90. XX w. za pracę niewolniczą podczas drugiej wojny światowej. Odszkodowania wypłacała fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie” z pieniędzy z Niemiec i z Austrii.