Antoni Wołłowicz (zm. 1822)
 Bogoria | |
| Rodzina | Wołłowiczowie h. Bogoria |
|---|---|
| Data urodzenia | około 1750 |
| Data śmierci | 26 lutego 1822 |
| Odznaczenia | |
  | |
Antoni Wołłowicz herbu Bogoria (ur. ok. 1750, zm. 26 lutego 1822) – hrabia, pan na Działynie, senator-kasztelan Królestwa Polskiego od 1817, kasztelan merecki w 1794 (po Antonim Suchodolskim), chorąży nadworny litewski w latach 1786-1794, wojski grodzieński, konsyliarz konfederacji targowickiej[1], konsyliarz Rady Nieustającej z nominacji sejmu grodzieńskiego (1793)[2].
Syn marszałka grodzieńskiego Józefa i Marianny z Michniewiczów herbu Lis. Mąż Teofili z Mikoszów herbu Mikuliński, z którą miał dwóch synów: Joachima Józefa (ojca Michała) i Eustachego (ojca Witolda).
W 1788 otrzymał Order św. Stanisława, w 1791 odznaczony Orderem Orła Białego, a w 1798 otrzymał dziedziczny tytuł hrabiowski od króla Prus, potwierdzony w Królestwie Kongresowym w 1820[3], zatwierdzony w osobach obu jego synów przez Rosję.
Przypisy
Bibliografia
- Marta Męclewska (opr.): Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008. Zamek Królewski w Warszawie 2008.
- Teodor Żychliński: Złota księga szlachty polskiej. R. XI. Poznań: 1889, s. 285
- Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 1003.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Świętego Stanisława (Polska)
Autor:
- Tadeusz Gajl – projekt graficzny POL_COA_Bogoria.svg :Bastianow (Bastian)
Herb szlachecki Wołłowicz w/g HKP