Antonianki

Zgromadzenie Sióstr Antonianek od Chrystusa Króla III Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu (Antonianki) (łac. Congregatio Sororum Antoniarum a Christo Rege III Ordinis Reg. S. Francisci Assisien) – żeńskie katolickie zgromadzenie zakonne założone w 1936 przez bł. Anastazego Pankiewicza w Łodzi^[2].

Historia zgromadzenia

Początki Antonianek wiążą się z działalnością bernardyna bł. Anastazego Pankiewicza, który w 1937 r. doprowadził w Łodzi do otwarcia Prywatnego Gimnazjum Męskiego pod wezwaniem św. Antoniego^[2]. Już na etapie planowania działalności tej placówki o. Pankiewicz myślał o współpracy z zakonnicami, zwłaszcza że w przyszłości miał zamiar założyć bursę dla uczniów pochodzących spoza miasta^[2]. Już w 1933 r. do Łodzi przeniosły się z Włocławka trzy siostry zakonne, które opuściły Zgromadzenie Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi ^[3]. Były to: Józefa Galczak, Waleria Bakalarska i Władysława Bartkowiak^[2]. W 1935 r. nawiązały one współpracę z o. Pankiewiczem, który 17 września 1936 r. przyjął je do III Zakonu św. Franciszka^[2]. W jego zamierzeniu siostry miały pracować w zakrystii kościoła, opiekować się najuboższymi uczniami, prowadzić planowaną bursę, zajmować się biednymi, wielodzietnymi rodzinami, sierotami oraz pomagać w prowadzeniu III Zakonu^[3]. W 1938 r. Opieka Społeczna oddała pod ich opiekę szesnaścioro dzieci w Domu Wychowawczym dla Sierot^[2].

Podczas II wojny światowej siostry zostały wywiezione do obozu dla zakonnic w Bojanowie, z którego powróciły w 1945 roku^[2]. Ponownie podjęły pracę przygarniając sieroty wojenne oraz dzieci z najbiedniejszych rodzin^[3]. By pozyskać środki na swoją działalność, prowadziły hafciarnię szat liturgicznych i szwalnię^[2].

Biskup ordynariusz łódzki Michał Klepacz zatwierdził nowe zgromadzenie 22 grudnia 1959 roku^[3].

Charyzmat

Główną formą apostolstwa antonianek jest prowadzenie życia ewangelicznego, prace podejmowane są w duchu franciszkańskiej małości^[2]. Celem szczegółowym jest troska o dzieci nienarodzone (w odpowiedzi na apel prymasa Wyszyńskiego o „ratowanie przypadkowego macierzyństwa”)^[3]. Duchowość Zgromadzenia kształtowana jest w oparciu o Regułę Braci i Sióstr Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka z Asyżu^[2].

Siostry ze zgromadzenia prowadzą działalność społeczno-charytatywną, zajmują się katechizacją, pracą w kancelariach parafialnych, wydają posiłki ubogim, wspomagają więźniów proszących o pomoc^[2]. Prowadzą w Łodzi Dom Samotnej Matki im. Stanisławy Leszczyńskiej oraz (kontynuując dzieło o. Pankiewicza) pracują w Katolickim Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym oo. Bernardynów^[2].

Formacja zakonna

Na formację zakonną składa się postulat (6-12 miesięcy), nowicjat (2 lata), juniorat (5 lat) i formacja stała^[4].

Strój zakonny

Strój zakonny składa się z czarnego habitu z białym kołnierzykiem oraz czarnego welonu z białą wypustką^[1]. Habit przepasany jest czarnym sznurem, na piersi zawieszony jest krzyż^[1]. W okresie letnim możliwy jest strój w kolorze szarym^[1].

Godło zgromadzenia

Godło przedstawia św. Antoniego z Padwy z Dzieciątkiem Jezus i lilią^[2]. Św. Antoni w prawej ręce trzyma chleb, a lewą podtrzymuje Dzieciątko siedzące na księdze^[2]. Chleb ma symbolizować życie, będące darem, który siostry pragną zachować poprzez troskę o nienarodzonych^[2]. Godło to ma przypominać, że św. Antoni jest patronem matek oczekujących dziecka^[2].

Zgromadzenie w Polsce

Dom generalny znajduje się w Łodzi^[5]. Jak do tej pory zgromadzenie działa tylko w Polsce^[1].

Przypisy