Antonin Bajewski

Błogosławiony
Antonin
prezbiter i męczennik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1915
Wilno

Data i miejsce śmierci

8 maja 1941
Auschwitz-Birkenau

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

13 czerwca 1999
Warszawa
przez Jana Pawła II

Antonin Bajewski OFMConv (Jan Eugeniusz Bajewski) (ur. 17 stycznia 1915 w Wilnie, zm. 8 maja 1941 w Auschwitz-Birkenau) – polski kapłan zakonny zakonu franciszkanów z Niepokalanowa, jeden z najbliższych współpracowników św. Maksymiliana, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Biografia

Urodził się w Wilnie. W 1933 roku ukończył tu Gimnazjum im. Adama Mickiewicza.[1]Święcenia przyjął w maju 1939 w Krakowie. Był redaktorem Miles Immaculatae[2]. Był wybitnie uzdolnionym lingwistą z zakonu franciszkanów konwentualnych.

Gestapo aresztowało go wraz z czterema innymi ojcami 17 lutego 1941. Po przewiezieniu z Pawiaka, gdzie dzielił los św. Maksymiliana, do niemieckiego obozu zagłady w Auschwitz-Birkenau, katowany był przez SS-manów koronką franciszkańską (różańcem franciszkańskim – noszonym przy boku). Chory na tyfus, wspierał współwięźniów chorych fizycznie i duchowo, szczególnie przez sakrament spowiedzi. Powtarzał często: „Z Chrystusem jestem przybity do krzyża”[a]. Umarł ze słowami na ustach: „Jezus i Maryja”.

Bł. o. Jan Antonin Bajewski wyróżniał się wielką pobożnością i delikatnością wobec ludzi.

Beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 w grupie 108 polskich męczenników.

Zobacz też

Źródła internetowe

Uwagi

Przypisy

  1. Lietuvos Valstybinis archyvas, F. 178, Ap.1, B.137
  2. Leon Wanat, Za murami Pawiaka, Warszawa 1985, s. 339.

Media użyte na tej stronie

JAN BAJEWSKI.jpg
Jan Antonin Bajewski