Antonina Żabińska
Imię i nazwisko | Antonina Maria Żabińska |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | polska |
Język | polski |
Odznaczenia | |
Antonina Maria Żabińska, z d. Erdman (ur. 18 lipca 1908 w Petersburgu, zm. 19 marca 1971 w Warszawie) – polska pisarka, przez męża Jana Żabińskiego związana z Ogrodem Zoologicznym w Warszawie.
Życiorys
Debiutowała opowiadaniem Pamiętnik żyrafy w piśmie Moje pisemko (1934), w 1936 roku opublikowała Jak białowieskie rysice zostały Warszawiankami (jako pierwszy tom serii Opowieści przyrodnicze). W 1939 ukazała się jej książka Dżolly i S-ka, która miała wiele wydań powojennych (z podtytułem Z dziejów warszawskiego Ogrodu Zoologicznego).
W czasie II wojny światowej razem z mężem ukrywała na terenie opustoszałych pomieszczeń zoo Żydów, m.in. uciekinierów z warszawskiego getta. W 1965 roku otrzymała wraz z nim tytuł Sprawiedliwej wśród Narodów Świata[1]. Antonina Żabińska dbała w tym czasie nie tylko o ukrywających się ludzi, ale także o zwierzęta, którym udało się przetrwać (wiele zwierząt zginęło w wyniku bombardowań w 1939 lub zostało zjedzonych przez głodujących mieszkańców stolicy): wydry, borsuka, szczeniaki hien oraz małe rysie[2].
Po wojnie opublikowała przeznaczone dla młodszych czytelników tomy Rysice (1948) i Borsunio (1964). W 1968 roku wydała wspomnienia Ludzie i zwierzęta, w których przedstawiła m.in. swoją działalność okupacyjną. W 1970 roku ukazała się jej ostatnia książka Nasz dom w ZOO poświęcona warszawskiemu zoo.
Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 212-3-4)[3].
W 2007 roku Diane Ackerman, wykorzystując jej wspomnienia Ludzie i zwierzęta, uczyniła z niej bohaterkę swojej książki The Zookeeper's Wife (wyd. polskie Azyl. Opowieść o Żydach ukrywanych w warszawskim ZOO (2009)). Książka ta została zekranizowana w 2017, w filmie Antoninę Żabińską zagrała Jessica Chastain[4].
W 2008 została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[5].
Upamiętnienie
- Tablica pamiątkowa odsłonięta w 2021 na willi Pod Zwariowaną Gwiazdą[6].
Przypisy
- ↑ Rodzina Żabińskich. sprawiedliwi.org.pl. [dostęp 2017-04-03].
- ↑ Aileen Orr , Niedźwiedź Wojtek. Niezwykły żołnierz Armii Andersa, Replika, 2017, s.179, ISBN 978-83-7674-642-5 .
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Żabińscy, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-06-26] .
- ↑ Azyl (2017) w bazie Filmweb
- ↑ M.P. z 2009 r. nr 27, poz. 371
- ↑ Tomasz Urzykowski: Ukrywali Żydów w warszawskim zoo. Odsłonięto tablicę pamięci Jana i Antoniny Żabińskich. warszawa.wyborcza.pl, 24 marca 2011. [dostęp 2021-04-23].
Bibliografia
- Rocznik literacki 1971, wyd. PIW, Warszawa 1973 (tam biogram s. 652-653)
Linki zewnętrzne
- Ryzykował. „Nie dlatego, że byli Żydami, lecz dlatego, że byli prześladowani“. tvnwarszawa.tvn24.pl, 2018-02-22. [dostęp 2018-02-22].
Media użyte na tej stronie
Autor: Klarqa, Licencja: CC BY-SA 4.0
Tunel, którędy wchodzili/wychodzili ukrywający się Żydzi. Teren przy willi rodziny Żabińskich w warszawskim ZOO.
Autor: AldraW, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grave of Jan Żabiński and Antonina Żabińska at Powązki Cemetery in Warsaw, Poland
Autor: Ле Лой, Licencja: CC0
A simplified vector version of the medal awarded to Righteous Among the Nations