Antonina Koptiajewa

Antonina Koptiajewa
Антонина Коптяева
Imię i nazwisko

Antonina Dmitriewna Koptiajewa

Data urodzenia

7 listopada 1909

Data i miejsce śmierci

12 listopada 1991
Moskwa

Narodowość

rosyjska/ radziecka

Język

rosyjski

Epoka

socrealizm

Antonina Dmitriewna Koptiajewa (ros. Антони́на Дми́триевна Коптя́ева) (ur. 7 listopada 1909, zm. 12 listopada 1991 w Moskwie) – radziecka pisarka, przedstawicielka stylu socrealistycznego, laureatka Nagrody Stalinowskiej III stopnia (1950).

Życiorys

Urodziła się 7 listopada 1909 w Jużnym na Syberii. Ukończyła Instytut Literacki im. Gorkiego. Była urzędniczką w kopalni złota w Ałdanie. W czasie II wojny światowej pracowała w szpitalu[1].

Debiutowała jako nowelistka w 1935. Pierwszą powieść Kołymskie złoto (ros. Колымское золото) wydała pod pseudonimem Antonina Zejte (ros. Антони́на Зейтэ). Tematyką powieści było życie poszukiwaczy złota, podobnie jak kolejnej – Fart (ros. Фарт) z 1941[1].

Pierwsza powojenna powieść Towarzyszka Anna (ros. Товарищ Анна) z 1946 opowiadała o losach Anny – młodej kobiety, dyrektora kopalni złota, która była dzielnym i oddanym pracownikiem, a prywatnie szczęśliwą żoną i matką. Jej życie było wypełnione pracą, walką o wykonanie planu oraz obowiązkami domowymi. W życie to wkroczyła samotna kobieta, próbując rozbić jej małżeństwo. Powieść ta w Polsce była drukowana w 56 odcinkach na łamach tygodnika „Przyjaciółka” w latach 1950–1951[2][3].

Głównym dziełem Koptiajewej była trylogia: Iwan Iwanowicz (ros. Иван Иванович, 1949), Przyjaźń (ros. Дружба, 1954 i Porywy (ros. Дерзание, 1958). Akcja trylogii toczy się na przestrzeni kilkudziesięciu lat: od lat 30., przez okres wojenny do czasów powojennej odbudowy. Głównym bohaterem jest zdolny neurochirurg, który w umiejętny sposób łączy życie zawodowe z rodzinnym[1]. Za powieść Iwan Iwanowicz otrzymała Nagrodę Stalinowską III stopnia (1950).

Powieść Dar ziemi (ros. Дар земли) z 1963 poruszała problematykę mniejszości narodowych na Syberii. Nad powieścią Nad rzeką Ural (ros. На Урале-реке pracowała ponad 10 lat. W utworze tym autorka szczególnie uwypukliła działalność włodzimierza Lenina w Orienburgu[1].

Zmarła w Moskwie 12 listopada 1991[1]. Została pochowana na Cmentarzu Aksininskim w obwodzie moskiewskim[4].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Słownik pisarzy rosyjskich. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1994, s. 194.
  2. ↑ Katarzyna Wodniak. Udział tygodnika „Przyjaciółka” w upowszechnianiu czytelnictwa masowego w powojennym 40-leciu. „Roczniki Biblioteczne”. LI, 2007. 
  3. ↑ Katarzyna Wodniak. Powieść w odcinkach na łamach tygodnika „Przyjaciółka” w latach 1948–1989. „Literatura i Kultura Popularna”. Tom 24, 2018. 
  4. ↑ Могила А. Д. Коптяевой