Antonina Latinik-Rieger
.jpg) | |
| Imię i nazwisko urodzenia | Antonina Latinik |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 17 października 1906 |
| Data i miejsce śmierci | 18 października 1989 |
| Zawód, zajęcie | nauczycielka |
| Narodowość | polska |
| Rodzice | Franciszek Latinik |
| Małżeństwo | |
| Dzieci | Janusz Rieger |
| Odznaczenia | |
 | |
Antonina Latinik-Rieger, pot. Nina (ur. 17 października 1906 w Krakowie, zm. 18 października 1989 tamże) – polska nauczycielka i urzędniczka, florecistka, pierwsza mistrzyni Polski we florecie kobiet, wieloletnia urzędniczka Kurii Metropolitalnej w Krakowie.
Życiorys
Urodziła się 17 października 1906 roku w Krakowie jako trzecia córka Franciszka Latinika i Heleny ze Stiasny-Strzelbickich; miała starsze siostry Annę (1902–1969) oraz Irenę (1904–1975)[1][2][3]. Ukończyła I Państwowe Gimnazjum Żeńskie w Krakowie, gdzie w 1924 roku zdała egzamin maturalny[1]. W latach 1924–1932 studiowała na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie uzyskała magisterium. W 1931 roku ukończyła Studium Wychowania Fizycznego UJ[1]. Odbyła również studia w Południowoszwedzkim Instytucie Gimnastycznym w Lund[2]. Jej ojciec, pod wpływem swojego brata – lekarza Jana Latinika, nie zgodził się, by studiowała medycynę.
W latach 1927–1928 Latinikówna była zawodniczką sekcji floretu AZS Kraków. W 1928 roku zdobyła złoty medal pierwszych rozgrywanych w Polsce mistrzostw floretu kobiet[4][5][6], wyprzedzając kolejno Marię Wandę Dubieńską i Jadwigę Rieger[2]. Poza szermierką uprawiała także inne dyscypliny sportowe: turystykę górską, jazdę na nartach, pływanie. W 1932 otrzymała dyplom nauczyciela szkół średnich. Od 1929 pracowała jako nauczycielka wychowania fizycznego oraz geografii – najpierw w Krakowie, a od 1932 w Katowicach[1].
28 czerwca 1932 wyszła za mąż za Andrzeja Riegera (1906–1940), prokuratora i podporucznika rezerwy Wojska Polskiego. Ślub odbył się w kościele św. Anny w Krakowie, a następnie z racji na wyznanie męża przeniesiono uroczystość do ewangelickiego kościoła św. Marcina. Mieli dwóch synów: Janusza (ur. 1934) i Jerzego (ur. 1938). Wakacje spędzali zazwyczaj z dziećmi nad morzem w Jastarni, w dworze w Tryńczy nad Wisłokiem wraz z rodzicami Niny, albo w Drohobyczu wraz z rodziną jej siostry Anny Latinik-Popiel[1].
Po niemieckiej agresji na Polskę we wrześniu 1939 Andrzej Rieger starał się dotrzeć do punktu zapasowego swojego pułku na Wołyniu (z obaw o represjonowanie przez Niemców rodzin oficerów podróżował wraz z żoną i synami). 14 września 1939 w Turzysku pod Kowlem Antonina rozłączyła się z mężem i przeniosła wraz z synami do Krakowa, do mieszkania swoich rodziców. Andrzej Rieger zameldował się w komendzie garnizonu w Łucku, potem w komendzie w Równem, dostał skierowanie do Ostroga. 17 września 1939 zgłosił się do koszar Korpusu Ochrony Pogranicza i został aresztowany przez Sowietów[7]. Padł ofiarą zbrodni katyńskiej[8], został zamordowany w Katyniu 23 lub 24 kwietnia 1940.
Podczas okupacji niemieckiej, od kwietnia 1940 do kwietnia 1944, Antonina Latinik pracowała w Instytucie Rozrachunkowym (Verechnungsinstitut) w Krakowie jako stenotypistka. Współpracowała z Armią Krajową przepisując na maszynie tajne instrukcje. Instrukcje przechowywała niekiedy w piecu kaflowym w swoim mieszkaniu. Ze strukturami podziemnymi utrzymywała kontakt przez dowódcę podchorążówki AK, którego jej synowie zapamiętali jako „pana Iga”[1].
Od maja do grudnia 1944 pracowała w Centralnym Biurze Fabryki Sukna Rakszawa jako sekretarka. Po zakończeniu wojny pracowała m.in. jako księgowa w Banku Gospodarstwa Spółdczielczego, w Banku Rolnym oraz jako kierownik komórki księgowości w Narodowym Banku Polskim. Przez kilkadziesiąt lat – od 1969 aż do śmierci w 1989 roku – pracowała jako urzędnik w Kurii Metropolitalnej w Krakowie przy ul. Franciszkańskiej 3[1][2].
Została odznaczona krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice.
Zmarła 18 października 1989. Została pochowana w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera Ł, rząd płd.).
Publikacje
- Latinikówna A., Über die Architektur der Knochenspongiosa, Cracovie 1932. Extrait du Bulletin de l'Académie Polonaise des Sciences et des Lettres. Classe de Médicine, s. 63–75.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Zapiski z Kozielska.... Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2015, s. 25–26.
- ↑ a b c d Kazimierz Marcinek: Leksykon polskiej szermierki 1922–2012. Warszawa: Polski Związek Szermierczy, 2012, s. 165. ISBN 978-83-62045-11-2.
- ↑ Marian Zgórniak: Latinik Franciszek Ksawery (1864–1949). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XVI. 1971, s. 567–568.
- ↑ Mistrzowie Polski seniorów we florecie. mat-fencing.com. [dostęp 2013-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-16)]. (pol.).
- ↑ Agnieszka Chłosta-Sikorska: Krakowianki w sporcie. obywatelski.krakow.pl, 30 września 2022. [dostęp 2022-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Agnieszka Chłosta-Sikorska: Krakowianki w sporcie. obywatelski.krakow.pl, 30 września 2022. [dostęp 2022-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Zapiski z Kozielska..., ibid., s. 31.
- ↑ Piotr W. Kochański: Andrzej Rieger. ogrodywspomnien.pl, 2010-03-14. [dostęp 2013-06-30]. (pol.).
Media użyte na tej stronie
Antoniną z Latiników Riegerowa (1906–1989)
Wigilia 1935 u generała Franciszka Xawerego Latinika, Kraków, ul. Pędzichów.
Od lewej:
Irena z Latiników Vetulani (1904–1974), córka Generała, biolog, dr filozofii, asystent UJ (za miesiąc – 21 stycznia 1936 – powije Jerzego Vetulaniego, wnuka Generała);
Antonina z Latiników Riegerowa (1906–1989), córka Generała, mgr wf i geografii, pierwsza mistrzyni Polski we florecie (1928), pracownica Sądu Metropolitalnego w Krakowie, odznaczona krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice;
Anna z Latiników Popielowa, córka Generała (1902–1969), pracownica Sądu Metropolitalnego w Krakowie, odznaczona krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice (za miesiąc - 24 stycznia 1936 – powije Andrzeja Popiela, wnuka Generała);
Irena Popielówna (1925–1990), wnuczka Generała, zakonnica klauzurowa benedyktynka-sakramentka, w latach 1962–1971 i 1977–1989 przeorysza klasztoru SS. Sakramentek na Nowym Mieście w Warszawie;
Andrzej Rieger (1906–1940), zięć Generała, mąż Antoniny, prokurator, ppor rezerwy, zamordowany w Katyniu;
Kazimierz Sulima-Popiel (1898–1957), zięć Generała, mąż Anny, inżynier-naftowiec (wiertnik), kpt. w armii Generała Andersa, odznaczony Krzyżem Walecznych;
Adam Vetulani (1901–1976), zięć Generała, mąż Ireny, profesor wydziału Prawa UJ, dr hc uniwersytetów w Strassburgu i Nancy, sierżant pchr. w II DSP generała Prugara-Ketlinga, Sekretarz Generalny PAU (1957–1958), odznaczony Krzyżem Walecznych, Croix de Guerre avec etoile, orderem Pio Nono;
Helena ze Stiasny-Strzelbickich Latinik (1876–1956), żona Generała, odznaczona medalem walki za Śląsk Cieszyński;
Franciszek Xawery Latinik (1864–1949), generał dywizji WP, obrońca Śląska Cieszyńskiego, dowódca I Armii WP i gubernator Warszawy w czasie wojny bolszewickiej, członek pierwszej kapituły orderu Virtuti Militari;
Helena Latinik z domu Stiasny-Strzelbicka (1876–1956, druga z lewej) wraz z córkami: Anną (1902–1969, pierwsza z lewej), Ireną (1904–1975, druga z prawej) oraz Antoniną (1906–1989).
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
grób Antoniny Latinik - Rieger na Cmentarzu Rakowickim
Ribbon of the Cross "pro ecclesia et pontifice" - Holy See - Vatican