Antonina Ryżowa

Antonina Ryżowa

Антонина Рыжова

Pełne imię i nazwisko	Antonina Aleksiejewna Ryżowa
Data i miejsce urodzenia	5 lipca 1934 Moskwa, RFSRR
Data śmierci	1 maja 2020
Pozycja	rozgrywająca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. do 1962 Lokomotiw Moskwa 1963–1969 CSKA Moskwa 1970–1971 Dinamo Moskwa
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. 1955–1964  ZSRR
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Igrzyska olimpijskie srebro Tokio 1964 piłka siatkowa Mistrzostwa świata złoto Francja 1956 złoto Brazylia 1960 srebro ZSRR 1962 Mistrzostwa Europy srebro Rumunia 1955 złoto Czechosłowacja 1958 złoto Rumunia 1963
Odznaczenia

Antonina Aleksiejewna Ryżowa, z domu Moisiejewa (ros. Антони́на Алексе́евна Рыжо́ва (Моисе́ева), ur. 5 lipca 1934 w Moskwie, zm. 1 maja 2020^[1]) – rosyjska siatkarka, reprezentantka Związku Radzieckiego, medalista igrzysk olimpijskich^[2], mistrzostw świata i mistrzostw Europy.

Życiorys

Ryżowa występowała w reprezentacji Związku Radzieckiego w latach 1955–1964^[3]. W czasie swojej kariery zdobyła trzy medale mistrzostw Europy, srebrny w 1955 na turnieju w Rumunii oraz dwa złote, w 1958 w Czechosłowacji i w 1963 w Rumunii^[4]. Podczas Mistrzostw świata zdobywała złote medale w 1956 we Francji i w 1960 w Brazylii oraz srebro w 1962 w ZSRR^[5]. Wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w Tokio. Zagrała wówczas we wszystkich z pięciu meczów, a jej zespół zdobył srebrny medal^[6].

Była zawodniczką moskiewskich klubów Lokomotiw (do 1962), CSKA (1963–1969) i Dinamo Moskwa (1970–1971). W mistrzostwach Związku Radzieckiego tryumfowała dwunastokrotnie – w 1952, 1956, 1957, 1958, 1963, 1965, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970 i 1971, a 2. miejsce zajmowała sześciokrotne – w 1951, 1953, 1954, 1955, 1959, 1960. W 1952 zdobyła puchar ZSRR. Jest także trzykrotną zwyciężczynią Pucharu Europy z lat 1966, 1967 i 1971 i dwukrotną wicemistrzynią tych rozgrywek z 1968 i 1969. Po zakończeniu kariery w 1971 była trenerką siatkarską^[3].

Za osiągnięcia sportowe została wyróżniona tytułem Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR w 1956 i odznaczona orderem „Znak Honoru”^[3].

Przypisy