Antonio Felice Zondadari (1740–1823)

Antonio Felice Zondadari

Kardynał prezbiter
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1740 Siena
Data i miejsce śmierci	13 kwietnia 1823 Siena
Arcybiskup Sieny
Okres sprawowania	1795–1823
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	23 grudnia 1780
Prezbiterat	16 marca 1782
Sakra biskupia	21 grudnia 1785
Kreacja kardynalska	23 lutego 1801 Pius VII
Kościół tytularny	Santa Balbina

Antonio Felice Zondadari (ur. 14 stycznia 1740 w Sienie, zm. 13 kwietnia 1823 tamże) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 14 stycznia 1740 roku w Sienie, jako syn Giuseppego Flavia Zondadariego i Violante Gori^[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure^[1]. Po studiach został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i inkwizytorem na Malcie^[1]. 23 grudnia 1780 roku przyjął święcenia diakonatu, a 16 marca 1782 – prezbiteratu^[2]. 19 grudnia 1785 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Adany, a dwa dni później przyjął sakrę^[2]. Rok później został mianowany asystentem Tronu Papieskiego i nuncjuszem we Flandrii^[1]. Na początku 1787 roku rząd oskarżył go o zwalczanie febronianizmu, przez co został wygnany i osiadł w Liège, a następnie w Rzymie^[1]. W 1791 roku powrócił do Flandrii i pozostał tam przez cztery lata^[1]. W 1795 roku został mianowany arcybiskupem Sieny^[2]. 23 lutego 1801 roku został kreowany kardynałem in pectore^[2]. Jego promocja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 28 września i nadano mu kościół tytularny Santa Balbina^[2]. Wziął udział w ślubie Napoleona Bonapartego i Marii Ludwiki Austriaczki, dzięki czemu mógł zachować prawo do noszenia czerwonych szat kardynalskich^[1]. Zmarł 13 kwietnia 1823 roku w Sienie^[1].

Przypisy