Antonio Ferrero
| Kardynał prezbiter | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 23 lipca 1508 |
| Biskup Gubbio | |
| Okres sprawowania | 1504–1508 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sakra biskupia | 9 kwietnia 1504 |
| Kreacja kardynalska | 1 grudnia 1505 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji | 9 kwietnia 1504 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy | Antonio Pallavicini Gentili |
Antonio Ferrero (ur. w Savonie, zm. 23 lipca 1508 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się w Savonie[1]. Początkowo był giermkiem Girolamo Basso della Rovere, a za pontyfikatu Juliusza II został protonotariuszem apostolskim[2]. 8 stycznia 1504 roku został wybrany biskupem Noli, a 9 kwietnia przyjął sakrę[1]. W sierpniu tego samego roku został przeniesiony do diecezji Gubbio[1]. Został też teologiem Domu Papieskiego i prefektem Pałacu Apostolskiego. 1 grudnia 1505 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Vitale[1]. Rok później został mianowany legatem i biskupem Perugii, a w 1507 – legatem w Bolonii[2]. Okres jego sprawowania władzy opisywany jest jako tyrania, w czasie której dokonano kilku egzekucji i wymuszeń na ilość trzydziestu tysięcy dukatów[2]. Ferrero planował także zamach na papieża, jednak Juliusz II wezwał go do Rzymu, pozbawił godności i uwięził w Zamku Świętego Anioła[2]. Ostatecznie kardynał został obłożony grzywną w wysokości dwudziestu tysięcy skudów i osadzony pod strażą w zakonie św. Onufrego na Janikulum[2]. Zmarł 23 lipca 1508 roku w Rzymie, najprawdopodobniej w wyniku otrucia[2].