Antonio Hernández Mancha

Antonio Hernández Mancha
Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1951
Guareña

Zawód, zajęcie

polityk, prawnik

Antonio Hernández Mancha (ur. 1 kwietnia 1951 w m. Guareña[1]) – hiszpański polityk, prawnik i samorządowiec, w latach 1987–1989 przewodniczący Alianza Popular (AP).

Życiorys

Studiował prawo w Madrycie[2]. Dołączył do Cuerpo de Abogados del Estado, korpusu urzędników służby cywilnej. Był także wykładowcą uniwersyteckim w Kordobie[3]. Przystąpił do ugrupowania Alianza Popular, na bazie którego w 1989 powstała Partia Ludowa. Organizował struktury AP w swojej prowincji, został też przewodniczącym sojuszu w Andaluzji[2]. W latach 1982–1990 zasiadał w parlamencie regionalnym, od 1986 do 1990 był również członkiem Senatu[1][4].

W latach 1987–1989 pełnił funkcję przewodniczącego krajowych struktur AP[5]. Został wybrany jako następca Manuela Fragi. Za nieudane politycznie posunięcie w okresie kierowania przez niego partią uznano wystąpienie z wnioskiem o wotum nieufności wobec premiera Felipe Gonzáleza[2][6].

Antonio Hernández Mancha wycofał się z działalności politycznej, powracając do praktyki prawniczej[3]. Powoływany w skład organów różnych przedsiębiorstw, m.in. w 2014 został dyrektorem w kompanii energetycznej Enagás[7] oraz rzecznikiem klienta w grupie ubezpieczeniowej Mutua Madrileña[3].

Przypisy

  1. ↑ a b I Legislatura: Hernández Mancha, Antonio. parlamentodeandalucia.es. [dostęp 2021-02-02]. (hiszp.).
  2. ↑ a b c El líder que nunca existió. elpais.com, 30 października 1988. [dostęp 2021-02-02]. (hiszp.).
  3. ↑ a b c Antonio Hernández-Mancha, defensor del cliente de Mutua Madrileña. grupoaseguranza.com, 29 września 2014. [dostęp 2021-02-02]. (hiszp.).
  4. ↑ II Legislatura: Hernández Mancha, Antonio. parlamentodeandalucia.es. [dostęp 2021-02-02]. (hiszp.).
  5. ↑ Leaders of Spain. zarate.eu. [dostęp 2021-02-02]. (ang.).
  6. ↑ El PP ya tiene muertos en el armario: el 'fantasma' de Antonio Hernández Mancha. elconfidencial.com, 21 lutego 2012. [dostęp 2021-02-02]. (hiszp.).
  7. ↑ Enagás nombra a cinco 'históricos' del PP en su consejo. elpais.com, 18 lutego 2014. [dostęp 2021-02-02]. (hiszp.).