Antonio Innocenti

Antonio Innocenti

Kardynał prezbiter
Lucet spero fide
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	23 sierpnia 1915 Poppi
Data i miejsce śmierci	6 września 2008 Rzym
Miejsce pochówku	Toskania
Prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa
Okres sprawowania	1986–1991
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	17 lipca 1938
Nominacja biskupia	15 grudnia 1967
Sakra biskupia	18 lutego 1968
Kreacja kardynalska	25 maja 1985 Jan Paweł II
Kościół tytularny	S. Maria in Aquiro

Antonio Innocenti (ur. 23 sierpnia 1915 w Poppi, zm. 6 września 2008 w Rzymie), włoski duchowny katolicki, dyplomata watykański, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Życiorys

Studiował w seminarium w Fiesole, przyjął święcenia kapłańskie 17 lipca 1938. Kontynuował studia na uczelniach rzymskich – na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim obronił doktorat z prawa kanonicznego, na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim doktorat z teologii, na Papieskiej Akademii Duchownej uzyskał przygotowanie dyplomatyczne. Pracował krótko jako duszpasterz w Valdarno (Toskania), w diecezji Fiesole był później wykładowcą miejscowego seminarium i sekretarzem biskupa; dwukrotnie trafiał do więzienia za udzielanie pomocy ofiarom prześladowań nazistowskich (skazany na śmierć, został ułaskawiony w ostatniej chwili przed planowaną egzekucją). Po wojnie założył w Fiesole Włoskie Stowarzyszenie Robotników Chrześcijańskich.

W 1950 podjął pracę w dyplomacji Stolicy Apostolskiej. Jego pierwszą placówką było Kongo Belgijskie, gdzie pełnił funkcję sekretarza delegatury apostolskiej. W sierpniu 1951 otrzymał tytuł papieskiego nadzwyczajnego tajnego szambelana. W latach 1953-1960 był audytorem w nuncjaturze w Szwajcarii, 1960-1961 pełnił analogiczną funkcję w internuncjaturze w Holandii, 1961-1962 w internuncjaturze w Egipcie, Syrii i Jerozolimie, a 1962-1964 w nuncjaturze w Belgii. W czerwcu 1963 obdarzony tytułem papieskiego prałata domowego. Od 1964 był radcą w nuncjaturze we Francji.

15 grudnia 1967 został mianowany nuncjuszem w Paragwaju i otrzymał godność arcybiskupa tytularnego Aeclanum. Sakry udzielił mu 18 lutego 1968 we Florencji kardynał Amleto Giovanni Cicognani, sekretarz stanu. Po zakończeniu misji dyplomatycznej arcybiskup Innocenti przeszedł w lutym 1973 do pracy w Kurii Rzymskiej; został sekretarzem Kongregacji Dyscypliny Sakramentów (po reorganizacji Kurii w lipcu 1975 pod nazwą Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów). Lata 1980-1985 spędził ponownie na placówce dyplomatycznej jako nuncjusz w Hiszpanii.

25 maja 1985 Jan Paweł II mianował go kardynałem, nadając diakonię Santa Maria in Aquiro. Kardynał Innocenti brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, był prezydentem-delegatem VIII sesji zwykłej Synodu jesienią 1990. 9 stycznia 1986 został mianowany prefektem Kongregacji ds. Duchowieństwa, w październiku 1988 objął dodatkowo funkcję prezydenta Papieskiej Komisji Ochrony Artystycznego i Historycznego Dziedzictwa Kościoła. Zrezygnował z obu stanowisk w lipcu 1991, kiedy przeszedł na stanowisko prezydenta Papieskiej Komisji Ecclesia Dei; ostatecznie przeszedł na emeryturę z funkcji w Kurii Rzymskiej w grudniu 1995. Kilka miesięcy wcześniej (w sierpniu 1995) ukończył 80 lat i utracił prawo udziału w konklawe.

W styczniu 1996 został promowany do rangi kardynała prezbitera; utrzymał diakonię S. Maria in Aquiro w charakterze tytułu prezbiterskiego na zasadzie pro hac vice.

Zmarł 6 września 2008 w Rzymie.

Bibliografia

• sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-13)].