Antonio María Esquivel
 Autoportret, 1847. | |
| Data i miejsce urodzenia | 8 marca 1806 Sewilla, Hiszpania |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 9 kwietnia 1857 Madryt, Hiszpania |
| Narodowość | hiszpańska |
| Dziedzina sztuki | malarstwo, portret |
| Epoka | romantyzm |
Antonio María Esquivel y Suárez de Urbina – hiszpański malarz pochodzący z Andaluzji. Malował obrazy o tematyce biblijnej, mitologicznej oraz portrety[1].
Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Sewillii, gdzie był uczniem José Gutiérrez de la Vega[1] oraz poznał techniki malarskie Murilla. W 1831 r. przeniósł się do Madrytu, gdzie studiował a później wykładał w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda. Brał udział w tworzeniu Liceo Artístico y Literario w 1837 r., gdzie później wykładał anatomię w sztuce.
W 1839 r. po powrocie do Sewilli w wyniku choroby oślepł niemal całkowicie. Pogrążony w depresji próbował popełnić samobójstwo rzucając się do rzeki Gwadalkiwir. Jego przyjaciele z artystycznych kręgów zebrali środki potrzebne na kosztowną operację oczu u francuskiego specjalisty. Dzięki temu w 1840 r. wyzdrowiał i odzyskał wzrok. W dowód wdzięczności sportretował swoich przyjaciół – romantycznych poetów i malarzy – na obrazie Los poetas contemporáneos z 1846 roku. W 1843 r. został mianowany nadwornym malarzem Izabeli II.
Jego synowie Carlos María i Vicente również byli malarzami.
Wybrane dzieła
- Retrato de Capitán General Juan Ruiz de Apodaca, 1834. Museo Naval w Madrycie.
- Retrato del Teniente General Luis María Balanzat de Orvay y Briones, 1834.
- Transfiguración, 1837.
- Venus anadiomene, 1838. Muzeum Prado, Madryt.
- San Miguel Arcángel, 1843.
- Una lectura de Ventura de la Vega, 1845. Muzeum Romantyzmu w Madrycie
- Los poetas Contemporáneos o Lectura de José Zorrilla en el estudio del pintor, 1846. Muzeum Prado, Madryt.
- Retrato de Rafaela Flores Calderón, 1846. Muzeum Prado, Madryt.
- Portret konny generała Prima. Muzeum Romantyzmu w Madrycie
- Dzwon z Hueski, 1850. Muzeum Sztuk Pięknych w Sewilli
- 'Józef i żona Putyfara, 1854. Muzeum Sztuk Pięknych w Sewilli
Galeria
- Dzieła Antonia Marii Esquivela
Tancerka Josefa Vargas, 1840
Venus anadiomene, 1838
Los poetas contemporáneos, 1846
Józef i żona Putyfara, 1854
Portret Doñi Josefy García Solis, 1852
Bibliografia
- Enrique Arias Anglés: Del Neoclasicismo al Impresionismo. Madryt: Ediciones AKAL, 1999, s. 223. ISBN 84-460-0854-8.
Przypisy
Media użyte na tej stronie
La obra representa el nacimiento de la diosa Venus, y es considerada por algunos autores como el mejor desnudo femenino de la pintura romántica española.
.jpg)
Esta obra es el cuadro más célebre del pintor sevillano Antonio María Esquivel (1806-1857), y una de las más destacadas del Romanticismo español. Los personajes que aparecen retratados, además del propio pintor, son los siguientes: Antonio Ferrer del Río (1814-1872), Juan Eugenio Hartzenbusch (1806-1880), Juan Nicasio Gallego (1777-1853), Antonio Gil y Zárate (1793-1861), Tomás Rodríguez Rubí (1817-1890), Isidoro Gil y Baus (1814-1866), Cayetano Rosell y López (1817-1883), Antonio Flores (1818-1866), Manuel Bretón de los Herreros (1796-1873), Francisco González Elipe (1813-1868), Patricio de la Escosura (1807-1878), José María Queipo de Llano, conde de Toreno (1786-1843), Antonio Ros de Olano (1808-1887), Joaquín Francisco Pacheco (1808-1865), Mariano Roca de Togores (1812-1889), Juan González de la Pezuela (1809-1906), Ángel de Saavedra, duque de Rivas (1791-1865), Gabino Tejado (1819-1891), Javier de Burgos (1778-1848), José Amador de los Ríos (1818-1878), Francisco Martínez de la Rosa (1787-1862), Carlos García Doncel (ca.1815-1850), Luis Valladares y Garriga (?-1856), José Zorrilla (1817-1893), José Güell y Renté (1818-1884), José Fernández de la Vega, Ventura de la Vega (1807-1865), Luis de Olona (1823-1863), Julián Romea (1818-1863), Manuel José Quintana (1772-1857), José de Espronceda (1808-1842), José María Díaz (1813-1888), Ramón de Campoamor (1817-1901), Manuel Cañete (1822-1891), Pedro de Madrazo y Kuntz (1816-1898), Aureliano Fernández Guerra (1816-1891), Ramón de Mesonero Romanos (1803-1882), Cándido Nocedal (1821-1885), Gregorio Romero de Larrañaga (1814-1872), Bernardino Fernández de Velasco y Pimentel, duque de Frías (1873-1851), Eusebio Asquerino (1822-1892), Manuel Juan Diana (1814-1881) y Agustín Durán (1793-1862).
La obra representa a José, hijo del patriarca hebreo Jacob, escapando y rechazando a la mujer de Putifar, que pretendía acostarse con él.
Autorretrato del pintor sevillano Antonio María Esquivel (1806-1857). Una copia de este autorretrato realizada por Joaquín Hernández de Tejada en el tercer cuarto del siglo XIX se conserva actualmente en el Museo de Bellas Artes de Córdoba.
Retrato de la dama española Josefa García Solís