Antonio Maria Erba Odescalchi
| ||
| Kardynał prezbiter | ||
| Data i miejsce urodzenia | 12 stycznia 1712 Mediolan | |
| Data i miejsce śmierci | 28 marca 1762 Rzym | |
| Wikariusz generalny diecezji rzymskiej | ||
| Okres sprawowania | 1759–1762 | |
| Prefekt Kongregacji ds. Rezydencji Biskupów | ||
| Okres sprawowania | 1759–1762 | |
| Wyznanie | katolicyzm | |
| Kościół | rzymskokatolicki | |
| Prezbiterat | 22 września 1736 | |
| Sakra biskupia | 14 października 1759 | |
| Kreacja kardynalska | 24 września 1759 Klemens XIII | |
| Kościół tytularny | S. Marcello | |
| |||||||||
| Data konsekracji | 14 października 1759 | ||||||||
| Konsekrator | Klemens XIII | ||||||||
| Współkonsekratorzy | Camillo Paolucci Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini | ||||||||
| |||||||||
Antonio Maria Erba Odescalchi (ur. 12 stycznia 1712 w Mediolanie, zm. 28 marca 1762 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, kardynał, bratanek Benedetto Erby Odescalchiego.
Pochodził z patrycjuszowskiego rodu Odescalchich. Święcenia kapłańskie przyjął 22 września 1736. 24 września 1759 Klemens XIII wyniósł go do godności kardynalskiej. Tego samego dnia został wybrany tytularnym biskupem Nicei (pozostał nim do otrzymania kościoła tytularnego – S. Marcello 19 listopada 1759). Sakrę przyjął 14 października 1759 w Castelgandolfo z rąk Klemensa XIII (współkonsekratorami byli kardynałowie Camillo Paolucci i Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini). Od 1759 do śmierci sprawował urzędy prefekta Kongregacji ds. Rezydencji Biskupów i wikariusza generalnego Rzymu.