Antonio de Brugada
 El navío Pelayo acude en auxilio del Santísima Trinidad durante la batalla del Cabo de San Vicente | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
Antonio de Brugada – hiszpański malarz romantyczny zaangażowany w politykę Hiszpanii. Był nadwornym malarzem Izabeli II[1].
Studiował w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda w Madrycie w latach 1818-21. Od 1820 należał do madryckiej narodowej milicji, po zmianach na arenie politycznej został uwięziony i szykanowany przez absolutystów. Wyemigrował do Francji w 1823 i zamieszkał w Bordeaux. Rok później w Bordeaux osiedlił się również Francisco Goya, z którym łączyła go przyjaźń.
We Francji mieszkał przez kilka lat kontynuując studia artystyczne i działalność polityczną. Po śmierci Goi na prośbę jego syna Javiera udał się do Hiszpanii, aby sporządzić inwentarz obrazów w domu zmarłego artysty nazywanym Domem Głuchego. Brugada był jednym z pierwszych, którzy opisali czarne obrazy – malowidła, które Goya wykonał na ścianach swojego domu.
Malował pejzaże, w szczególności sceny morskie, za które dwukrotnie otrzymał wyróżnienie cum laude na Krajowej Wystawie Sztuk Pięknych w Madrycie w latach 1856 i 1858.
Wybrane dzieła
- Marina con acantilado y barcas
- Marina. Naufragio de un galeón, 1841
- Episodio de la batalla de Lepanto
Przypisy
- ↑ Enrique Arias Anglés: Antonio de Brugada. Pintor romántico y liberal. Madryt: Avapiés, 1989.
Media użyte na tej stronie
El lienzo representa al navío español Pelayo acudiendo en auxilio del navío de cuatro puentes Santísima Trinidad durante la batalla del Cabo de San Vicente, que se libró el 14 de febrero de 1797 y supuso una grave derrota para la Armada Española, que perdió cuatro navíos de línea a manos de la flota británica.