Antonio de Pereda
Sen szlachcica, ok. 1655 | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Epoka |
Antonio de Pereda (ur. 1611 w Valladolid, ochrzczony 20 marca tego roku; zm. 30 stycznia 1678 w Madrycie) – hiszpański malarz okresu baroku. Jego uczniem był Alonso del Arco.
Początkowo malował obrazy historyczne. Bardziej jest jednak znany jako malarz martwych natur. Po 1635 tworzył głównie obrazy ołtarzowe i przeznaczone do prywatnej dewocji.
Wybrane dzieła
- Vanitas vanitatum – 1640-1650 Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu, Wiedeń
- Św. Hieronim – 1643, Prado, Madryt
- Trójca Święta – Budapeszt, Muzeum Sztuk Pięknych
- Uwolnienie św. Piotra przez anioła – 1643, Prado, Madryt
- Chrystus triumfujący nad śmiercią i grzechem – 1640- 1650, Kościół Santos Justos y Pastor, Madryt
- Martwa natura – 1652 Florencja, Galeria Uffizi,
- Martwa natura z wahadłem – 1652, Muzeum Sztuk Pięknych im. Puszkina w Moskwie, Moskwa
- Pejzaż górski ze studnią – Gemäldegalerie, Berlin
- Sen kawalera lub Życie snem – ok. 1655, olej na płótnie 152 x 217 cm Królewska Akademia Sztuk Pięknych św. Ferdynanda, Madryt
- Św. Antoni Padewski z Dzieciątkiem Jezus – Muzeum Sztuk Pięknych w Budapeszcie
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
La obra representa a un caballero del siglo XVII vestido con la indumentaria de la época y dormido mientras un ángel le muestra el carácter efímero de los placeres, las riquezas, los honores y la gloria. El ángel le muestra el jeroglífico de la fecha sobre el sol, que hiere, vuela raudo y mata. El conjunto de objetos situados sobre la mesa constituye un auténtico bodegón en el que se establece una condensación de símbolos y alegorías. Los símbolos de la mesa son muy complejos, pero destacan algunos por su presencia continua en todas las "vanitas": la calavera que simboliza la muerte, la máscara de teatro sobre la hipocresía, las joyas y el dinero que son las riquezas que no podemos llevar al otro mundo, la baraja y las armas como el juego y los placeres de la caza, el reloj que indica el paso inexorable del tiempo, la vela apagada que indica la extinción de la vida... son innumerables los objetos y los múltiples significados engarzados que podemos entresacar de todos ellos. El pintor ha representado un "corpus" de los objetos de la vanidad del mundo y de su sin sentido tratados con una definición magistral que los individualiza como forma de acentuar, a través de lo real, la presencia de su carácter didáctico, alegórico y moral.