Antykwa Półtawskiego
 Współczesny font bazujący na antykwie Półtawskiego | |
| Klasyfikacja | antykwa dwuelementowa |
|---|---|
| Twórca | |
| Data stworzenia | |
Antykwa Półtawskiego – dwuelementowa antykwa zaprojektowana w latach 1923-1928 przez polskiego grafika i typografa Adama Półtawskiego. Jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych w Polsce krojów pism, bywa nazywana „polskim krojem narodowym”.
Idea polskiej czcionki narodowej
Krój ten powstał na fali dyskusji w kręgu grafików i drukarzy, m.in. na łamach miesięcznika „Grafika Polska”, podejmujących próby określenia atrybutów polskiej sztuki narodowej po odzyskaniu państwowości w 1918. Wcześniej ideę stworzenia polskiej czcionki postulował m.in. Joachim Lelewel w dziele Bibliograficznych ksiąg dwoje (Zawadzki, Wilno 1823) oraz Stanisław Wyspiański przy udziale Władysława Teodorczuka z drukarni Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Próby zaprojektowania takiego kroju podjęli wspólnie Ludwik Gardowski (który później wycofał się z nich) i Adam Półtawski oraz osobno Stanisław Jeżyński (Antykwa Jeżyńskiego).
Cechą wyróżniającą Antykwę Półtawskiego wśród innych krojów neoklasycystycznych jest jej ornamentalny, secesyjny charakter, kojarzony z polskim charakterem projektowym, związany z tendencjami stylistycznymi w projektowaniu graficznym w Polsce panującymi w czasie dwudziestolecia międzywojennego[1].
Projekt
Antykwa Półtawskiego jest pierwszym polskim krojem pisma zaprojektowanym od podstaw. Charakteryzuje się regularnym rytmem dla składu w języku polskim. Uwagę zwracają charakterystyczne glify liter w, y oraz g. Litery te często występują w języku polskim, dlatego Półtawski zaprojektował je tak, by przeważały w nich elementy pionowe, dzięki czemu złożony tekst polski nabiera jednolitości.
Adam Półtawski nazwał swój krój Antykwa Polska. W 1931 roku warszawska odlewnia Idźkowski i S-ka wydała czcionki do składu ręcznego z krojem pod nazwą Antykwa Półtawskiego. Z inspiracji polskiego środowiska drukarzy brytyjska firma Monotype Corp. zaadaptowała Antykwę Półtawskiego na automatyczne maszyny składające Monotype Composition Caster, używane w coraz większym stopniu w Polsce. Matryce monotypowe o nazwie Poltawski wyprodukowano w 1934 (w wersji 394 – regular i 398 – bold, niestety bez zaprojektowanej przez Półtawskiego kursywy) i było to bezprecedensowym wykorzystaniem polskiego projektu poza granicami kraju[1].
Współczesność
Po II wojnie światowej czcionki Antykwy Półtawskiego produkowała państwowa Odlewnia Czcionek w Warszawie, utworzona na bazie odlewni Idźkowskiego i działająca do 1992. Za granicą produkcję matryc kontynuowała firma Monotype.
Jeszcze przed komputeryzacją druku użycie kroju zostało ograniczone do akcydensów, niekiedy też do składu poezji, krótszych tekstów literackich i partytur muzycznych oraz jako czcionki tytułowej[1].
Krój jest używany w XXI wieku sporadycznie. W wyrazie hołdu dla Półtawskiego Antykwa została użyta jako jeden z podstawowych krojów w książce Roberta Chwałowskiego pt. Typografia typowej książki (I wyd. 2002 r.). Rekolekcje Beskidzkie autorstwa Wandy Półtawskiej, synowej Adama Półtawskiego, także używa tego kroju[2].
Wykonano kilka cyfrowych wersji tego kroju[1]:
- Niemiecki grafik Felix Tymcik zdigitalizował w 1996 trzy odmiany Antykwy, które funkcjonowały w niewielkim obiegu pod nazwą Poltawski OM. W 2000 Adam Twardoch przetworzył fonty Tymcika na format OpenType.
- Julia Gonina w Petersburgu jako projekt studencki stworzyła cyfrową wersję Antykwy – Polanta Serif, uzupełniając ją o cyrylicę.
- Janusz Marian Nowacki, Bogusław Jackowski i Piotr Strzelczyk przygotowali w 1999–2003 cyfrową wersję Antykwy, przy użyciu pakietu oprogramowania do generowania fontów w oparciu o krótkie programy opisujące kształty znaków. Wersję tę opublikowali na otwartej licencji GUST Font License. W 2010 opublikowano ulepszoną wersję Antykwy Półtawskiego. Zestaw zawiera znaki używane we wszystkich językach europejskich oraz niektórych innych, jak np. wietnamski czy nawaho. Łącznie kolekcja zawiera 40 fontów – w odmianach lekkiej (light), zwykłej (normal), półgrubej (medium) i grubej (bold), każda w postaci prostej (upright) i kursywnej (italic) oraz w pięciu rozmiarach projektowych (design size): szeroka (expanded), półszeroka (semiexpanded), zwykła (normal), półwąska (semicondensed) i wąska (semicondensed)[3].
- Digitalizację pod nazwą Półtawski Nowy przeprowadzili w 2020 Borys Kosmynka, Mateusz Machalski i Ania Wieluńska. Wykorzystano do niej skany wzornika pism z odlewni Idźkowski i S-ka oraz zestaw rysunków, wzorców punc oraz punc wykonanych przez firmę Monotype w Salfords w Wielkiej Brytanii w latach 1934-1955, udostępnione przez Type Archive w Brixton (dzielnica Londynu). Projekt zrealizowano przy wsparciu programu Kultura Cyfrowa 2020 Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Antykwa Półtawskiego stała się też inspiracją dla kolejnych krojów, m.in. Grotesk Polski FA Artura Frankowskiego (2006), Danova Jacka Mrowczyka (2010), Apolonia i Apolonia Nova Tomasza Wełny (2011), Larrikin Kai Słojewskiej (2020).
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d Półtawski Nowy. Projekt rewitalizacji kroju pisma, Warszawa 2020, ISBN 978-83-949587-9-4.
- ↑ Rekolekcje Beskidzkie, 2008 r, Wanda Półtawska ISBN 978-83-7424-572-2. Informacja na pierwszej stronie: Książka złożona Antykwą Półtawskiego, opracowaną przez Adama Półtawskiego, ojca Andrzeja Półtawskiego - męża autorki książki.
- ↑ Antykwa Półtawskiego ulepszona — GUST Web Presence, www.gust.org.pl [dostęp 2022-05-08].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: SVG from Lumu (talk), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Replica of font Antykwa Półtawskiego.
This font was designed in the twenties and the thirties of XX century by a Polish graphic artist and a typographer Adam Półtawski. It was widely used by Polish printing houses as long as metal types were in use (until ca the 'sixties).
The electronic replica of Antykwa Półtawskiego was prepared by Bogusław Jackowski, Janusz M. Nowacki and Piotr Strzelczyk (JNS TEAM).