Antym VII

Antym VII

Άνθιμος Ζ΄

Angelos Tsatsos Ἄγγελος Τσάτσος
Patriarcha Konstantynopola
Kraj działania	Imperium Osmańskie
Data urodzenia	1827
Data śmierci	6 grudnia 1913
Miejsce pochówku	?↗
Patriarcha Konstantynopola
Okres sprawowania	1895–1897
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Patriarchat Konstantynopolitański
Śluby zakonne	do 1869
Diakonat	do 1869
Prezbiterat	do 1869
Nominacja biskupia	1869
Chirotonia biskupia	1869
Wybór patriarchy	20 stycznia 1895

Antym, imię świeckie Angelos Tsatsos (ur. 1827, zm. 6 grudnia 1913) – grecki biskup prawosławny, patriarcha Konstantynopola w latach 1895–1897.

Życiorys

Ukończył szkołę braci Zosimadesów w Janinie, a następnie kształcił się w szkole teologicznej Patriarchatu Konstantynopolitańskiego na Chalki, którą ukończył w 1861. Później kształcił się na Uniwersytecie Ateńskim. Po uzyskaniu dyplomu był nauczycielem w szkole w Janinie, którą sam ukończył^[1]. W tym okresie napisał traktat O boskości Jezusa Chrystusa, stanowiący polemikę z książką Życie Jezusa, oraz zbiór kazań o tematyce związanej z Ewangelią św. Jana, wydany w 1892, jak również nigdy niewydaną drukiem pracę o Ojcach Kościoła; błędnie natomiast przypisuje mu się opublikowaną dwa lata później polemikę z encykliką Leona XIII, której autorami byli w rzeczywistości metropolita nikomedyjski Filoteusz oraz metropolita chariupolski German^[1].

W 1869 otrzymał nominację na biskupa paramityjskiego. Został wyświęcony kolejno na kapłana i na biskupa. W 1877 przeniesiono go na katedrę enoską^[1]. W 1889 został przeniesiony ponownie, tym razem do metropolii Anchialos, jednak odmówił przyjęcia urzędu i pozostał w Janinie. W 1893 powierzono mu katedrę koricką. Po roku został przeniesiony na katedrę Leros^[1].

W 1895 został wybrany na patriarchę Konstantynopola. Szczególnie angażował się w druk ksiąg liturgicznych i poziom śpiewu cerkiewnego, wznowił również działalność prawosławnego bractwa „Miłujcie się” działającego w stolicy Turcji. Z jego inicjatywy wzniesiono również szereg nowych szkół prowadzonych przez Patriarchat, otwierano nowe monastery, przeznaczając dla każdej z tych instytucji fundusz pieniężny. Odbudował szkołę teologiczną na Chalki, która w 1894 poniosła poważne straty podczas trzęsienia ziemi^[1].

Po dwóch latach sprawowania urzędu patriarchy Antym VII został zmuszony do odejścia z urzędu (30 stycznia 1897) i zamieszkał na wyspie Antigoni. Tam też zmarł^[1].

Przypisy