|
|
 |
| Nazewnictwo |
|---|
| | Nomenklatura systematyczna (IUPAC) | antymonian 1-deoksy-1-metyloamino-D-glucytolu | | Inne nazwy i oznaczenia | | farm. | łac. meglumini stibias | | inne | antymonian N-metyloglukaminy |
|
| Ogólne informacje |
| Wzór sumaryczny | C7H18NO8Sb |
| Masa molowa | 365,98 g/mol |
| Identyfikacja |
| Numer CAS | 133-51-7 |
| PubChem | 64953 |
| DrugBank | DB13732 |
| SMILES |
|---|
CNCC(C(C(C(CO)O)O)O)O.O[Sb](=O)=O |
|
| InChI |
|---|
InChI=1S/C7H17NO5.H2O.2O.Sb/c1-8-2-4(10)6(12)7(13)5(11)3-9;;;;/h4-13H,2-3H2,1H3;1H2;;;/q;;;;+1/p-1/t4-,5+,6+,7+;;;;/m0..../s1 | XOGYVDXPYVPAAQ-SESJOKTNSA-M |
|
|
|
| Klasyfikacja medyczna |
| ATC | P01CB01 |
| Stosowanie w ciąży | kategoria ?[1] |
| Farmakokinetyka |
|---|
| | Okres półtrwania | 2 h[1] |
|
| Uwagi terapeutyczne |
|---|
| | Drogi podawania | dożylna, domięśniowa, podskórna |
|
Antymonian megluminy (łac. meglumini stibias) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, związek antymonu pięciowartościowego, lek stosowany w leczeniu leiszmaniozy.
Mechanizm działania
Mechanizm działania antymonianu megluminy nie jest poznany[2]. Nie zostało również wyjaśnione czy antymonian megluminy jest prolekiem, czy też aktywną postacią leku[2].
Zastosowanie
Antymonian megluminy jest stosowany w leczeniu[1]:
- leiszmaniozy trzewnej (kala-azar, czarna febra, gorączka dum-dum)
- leiszmaniozy skórnej
- leiszmaniozy skórno-śluzówkowej
Antymonian megluminy znajduje się na wzorcowej liście podstawowych leków Światowej Organizacji Zdrowia (WHO Model Lists of Essential Medicines) (2015)[3].
Antymonian megluminy nie jest dopuszczony do obrotu w Polsce (2018)[4].
Działania niepożądane
Antymonian megluminy może powodować następujące działania niepożądane: ból głowy, złe samopoczucie, duszność, wysypka, złuszczające zapalenie skóry, obrzęk twarzy, ból brzucha, nudności, wymioty, brak apetytu[1]. Antymonian megluminy wydłuża odstęp QT oraz może powodować odwrócenie załamków T[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e Jan K. Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska: Leki współczesnej terapii. T. 1. Warszawa: Medical Tribune, 2010, s. 57–58. ISBN 978-83-60135-94-5.
- ↑ a b
F. Frézard, C. Demicheli, R.R. Ribeiro. Pentavalent antimonials: new perspectives for old drugs. „Molecules”. 14 (7), s. 2317–2336, 2009. DOI: 10.3390/molecules14072317. PMID: 19633606. - ↑ WHO Model List of Essential Medicines 19th List (ang.). Światowa Organizacja Zdrowia, 2015. s. 16. [dostęp 2018-06-12].
- ↑ Obwieszczenie Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych z dnia 16 kwietnia 2018 r. w sprawie ogłoszenia Urzędowego Wykazu Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia, 2018-04-16. [dostęp 2018-06-12].
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
|
|---|
| | P01: Leki przeciwpierwotniakowe |
|---|
P01A – Leki przeciw pełzakowicy
i innym chorobom pierwotniakowym | P01AA – Pochodne
hydroksychinoliny | |
|---|
P01AB – Pochodne
nitroimidazolu | |
|---|
P01AC – Pochodne
dichloroacetamidu | |
|---|
| P01AR – Związki arsenu | - arstinol
- difetarson
- glikobiarsol
|
|---|
| P01AX – Inne | - chiniofon
- emetyna
- fanchinon
- mepakryna
- atowachon
- trimetreksat
- tenonitrozol
- dihydroemetyna
- fumagilina
- nitazoksanid
|
|---|
|
|---|
| P01B – Leki przeciwmalaryczne | | P01BA – Pochodne aminochinoliny | |
|---|
| P01BB – Biguanidy | |
|---|
| P01BC – Metanalochinoliny | |
|---|
| P01BD – Diaminopirymidyny | |
|---|
| P01BE – Artemizynina i pochodne | |
|---|
P01BF – Artemizynina i pochodne
w połączeniach | |
|---|
| P01BX – Inne | |
|---|
|
|---|
P01C – Leki przeciw leiszmaniozie
i trypanosomozie | | P01CA – Pochodne nitroimidazolu | |
|---|
| P01CB – Związki antymonu | |
|---|
| P01CC – Pochodne nitrofuranu | |
|---|
| P01CD – Związki arsenu | |
|---|
| P01CX – Inne | |
|---|
|
|---|
|
|
|
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
