Anzelm Eysmont

Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. Uwagi: konfederację targowicką rozwiązano w 1793. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Anzelm Eysymontt
Korab Eysymonttów
Rodzina	Eysymontowie herbu Korab
Data urodzenia	1762
Data i miejsce śmierci	1 maja1825 Siemianówka
Ojciec	Kazimierz
Żona	Aniela Kłanicka (+1812), miecznikówna grodzieńska. Józefa Bylczyńska (+1862)
Dzieci	Karol, asesor grodzieński Aurelian Eysymontt, sędzia grodzieński Tekla Edward Emilia Kazimierz

Anzelm Eysymontt herbu Korab (1762 – Siemianówka 1 maja 1825), prezydent sądów grodzieńskich, syn Kazimierza.

Sprawowane urzędy

• Regent grodzieński 1784-1794
• Pisarz ziemski grodzieński 1792-1795
• Sędzia ziemski grodzieński 1793^[1][2]

Życiorys

Urodził się zapewne w Burniewie. Był bratankiem Jerzego, kanonika inflanckiego i Krzysztofa, mostowniczego grodzieńskiego i namiestnika petyhorskiego. Od dzieciństwa wraz z bratem Atanazym (1762-1832), pułkownikiem powiatu grodzieńskiego, przygotowywany do pełnienia funkcji publicznych. Już w 1784 zostaje regentem w izbie podkomorskiej powiatu grodzieńskiego, blisko współpracując z Aleksandrem Michałem, podstarościm grodzieńskim i Maciejem Tadeuszem, stolnikiem grodzieńskim. W latach 1786-94 był regentem ziemskim grodzieńskim i komornikiem tego powiatu.

Podpis Anzelma Eysymontta z Rewizji Powiatu Grodzieńskiego z 1789 roku

Był głównym koordynatorem Rewizji Grodzieńskiej w roku 1789 nakazanej przez Sejm. Współpracował też z Komisją Porządkową powołaną przez Sejm w 1789 roku. W 1794 wybrany pisarzem ziemskim (z racji pełnionych wcześniej urzędów został konsyliarzem Konfederacji Targowickiej - o czym pisze w liście do Komisji Porządkowej w 1794 roku). Po wybuchu Insurekcji Kościuszkowskiej ściśle współpracuje z Komisją Porządkową Powiatu Grodzieńskiego, której staje się członkiem. Po upadku Powstania i ostatecznym rozbiorze, pozostaje w strukturach sądowniczych. Od 1797 roku jest sędzią grodzkim grodzieńskim, a w roku 1800 zostaje Prezydentem Sądów Grodzkich, którą to funkcję sprawuje aż do 1815 roku, kiedy przechodzi w stan spoczynku. W 1818 roku jest Chorążym Ziemskim Grodzieńskim^[3][4].

Zmarł w Siemianówce 1 maja 1825 roku^[5]. W metryce pogrzebowej pisany jako były Chorąży Powiatu Grodzieńskiego. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Krynkach 3 maja 1825 roku.

Z dóbr rodzinnych otrzymał Siemionówkę w parafii Kryńskiej, którą objął po śmierci stryja w 1790 roku. Był też właścicielem Kulików, w parafii ejsmontowskiej.

Rodzina

Poślubił 13 maja 1794 roku z Anielą Kłanicką, primo voto Józefową Glindziczową, rotmistzową grodzieńską, (ok. 1770 - 1812), miecznikównę grodzieńską, po której Karol (ur. 1795), asesor sądów grodzieńskich i pełnomocnik książąt Czetwertyńskich, Tekla (ur. 1801), Jan Aurelian (1803-42), sędzia grodzieński oraz Edward (ur. 1805). Z drugiego małżeństwa z Józefą Bylczyńską pozostawił córkę Emilię (ur. 1817) oraz syna Kazimierza (ur. 1818).

Przypisy