Anzelm Iwanik

Anzelm Karol Iwanik

Tabliczka upamiętniająca Anzelma Iwanika przed aulą jego imienia w Filii Uniwersytetu Łódzkiego w Tomaszowie Mazowieckim
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	21 kwietnia 1946 Tomaszów Mazowiecki
Data i miejsce śmierci	28 września 1998 Wrocław
profesor nauk matematycznych
Alma Mater	Politechnika Wrocławska
Doktorat	1974
Habilitacja	1978
Profesura	1990
Uczelnia	Politechnika Wrocławska
Okres zatrudn.	1969-1998

Anzelm Karol Iwanik (ur. 21 kwietnia 1946 w Tomaszowie Mazowieckim, zm. 28 września 1998 we Wrocławiu) – polski matematyk.

Życiorys

W roku 1963 ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Jarosława Dąbrowskiego w Tomaszowie Mazowieckim i rozpoczął studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. W roku 1969 uzyskał tytuł magistra inżyniera elektroniki i został asystentem w Instytucie Metrologii Elektrycznej. Równocześnie, w latach 1968-1972, studiował zaocznie matematykę na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego. Studia te zakończył pracą magisterską „Algebry pełne o nośniku nieskończonym” którą napisał pod kierunkiem Edwarda Marczewskiego^[1] i te jego uzdolnienia wytyczyły dalszą drogę przyszłego profesora. W 1972 roku zmienił miejsce pracy na Instytut Matematyki Politechniki Wrocławskiej, gdzie w 1974 roku obronił pracę doktorską dotyczącą punktowych realizacji półgrup transformacji, jego promotorem był wówczas Czesław Ryll-Nardzewski^[1]. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w roku 1978, a jego rozprawa dotyczyła operatorów ekstremalnych na klasycznych przestrzeniach Banacha, w 1979 został docentem, tytuły profesorskie uzyskał w roku 1990 – profesor nadzwyczajny i w 1996 – profesor zwyczajny.

Profesor Iwanik kładł duży nacisk zarówno na działalność naukową, jak i dydaktyczną,. Współpracował z wieloma uczelniami zagranicznymi z takich państw jak Stany Zjednoczone, Kanada, Korea Południowa czy Francja. Był autorem 60 prac publikowanych w najważniejszych czasopismach matematycznych oraz członkiem redakcji Colloquium Mathematicum. Polem jego badań były: analiza funkcjonalna, dynamika topologiczna, teoria spektralna i teoria ergodyczna. Z kolei jego działalność dydaktyczna została w szczególności doceniona w 1977 roku, kiedy wygrał organizowany przez studentów Wydziału Podstawowych Problemów Techniki konkurs na najlepszego dydaktyka, ale zawsze cieszył się najwyższym uznaniem zarówno studentów, jak i współpracowników. Pierwszym z czterech doktorów, których promotorem był Anzelm Iwanik, był późniejszy profesor Ryszard Grząślewicz – dziekan WPPT w latach 1996–2002. Profesorem został także inny z jego doktorantów Tomasz Downarowicz.

W życiu prywatnym był miłośnikiem kultury, sztuki, muzyki, przyrody, ojcem czworga dzieci.

Syn Anzelma Iwanika, Jan, także został matematykiem^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Tadeusz Kawka, Szkoła, która przeszła do historii. Encyklopedyczny słownik znanych absolwentów, nauczycieli i rodziców uczniów I Liceum Ogólnokształcącego w Tomaszowie Mazowieckim 1901-2001, Tomaszów Mazowiecki 2001, s. 77–78 (fot.)
• Jan Pampuch, Anzelm Iwanik 1946-1998, Gazeta Wyborcza z dn. 1 X 2001 r., s. 7 (fot.)
• Jan Pampuch, Anek. Czy Anzelm Iwanik zostanie patronem tomaszowskiej uczelni?, TIT 2000, nr 14, s. 24–25 (fot.)

Linki zewnętrzne

• autorzy: T. Downarowicz i Z. Lipecki (ang.)
• biogram Iwanika (ang.)