Apel Chrześcijańsko-Demokratyczny

Christen-Democratisch Appèl

Państwo	Holandia
Skrót	CDA
Lider	Hugo de Jonge
Data założenia	1977[1]
Ideologia polityczna	Chrześcijańska demokracja
Członkostwo międzynarodowe	Międzynarodówka Chadecka, Europejska Partia Ludowa
Grupa w Parlamencie Europejskim	Europejska Partia Ludowa (Chrześcijańscy Demokraci)
Barwy	zielony
Strona internetowa

Holandia Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Holandii Ustrój polityczny Ustrój polityczny Holandii Konstytucja Konstytucja Holandii Władza ustawodawcza Stany Generalne Tweede Kamer Eerste Kamer Monarcha Król Władza wykonawcza Premier Rząd Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Sąd Najwyższy Kontrola państwowa Powszechna Izba Obrachunkowa Finanse De Nederlandsche Bank Samorząd terytorialny Podział administracyjny Holandii Samorząd terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Partia Ludowa na rzecz Wolności i Demokracji Partia Wolności Apel Chrześcijańsko-Demokratyczny Partia Pracy Demokraci 66 Partia Socjalistyczna GroenLinks Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Holandii

Apel Chrześcijańsko-Demokratyczny (niderl. Christen-Democratisch Appèl, CDA) – partia polityczna w Holandii. Została ona założona w 1977, jako unia katolickiej KVP i dwóch partii protestanckich: chrześcijańsko-demokratycznej CHU oraz konserwatywnej ARP. W parlamencie była partią rządzącą (jako część koalicji) od 1980 do 1994 i ponownie od 2002 do 2012.

Ideologia i program

CDA jest partią chrześcijańsko-demokratyczną, ale Biblia jest postrzegana jedynie jako źródło natchnienia dla poszczególnych członków partii. Partia ma także żydowskich, hinduskich i islamskich parlamentarzystów, i jest za integracją mniejszości islamskiej z holenderskim społeczeństwem i jego kulturą. Jednocześnie sprzeciwia się fundamentalizmowi islamskiemu.

Główne postulaty partii to:

• Spłacenie deficytu budżetowego w ciągu jednego pokolenia, aby uporać się ze skutkami starzenia się społeczeństwa.
• Ograniczenie polityki tolerancji wobec miękkich narkotyków oraz zaostrzenie restrykcji wobec prostytucji, aborcji i eutanazji.
• Pogłębienie integracji europejskiej, ale z zachowaniem sprzeciwu wobec członkostwa Turcji w UE.
• Partia opowiada się za uczynieniem szpitali i szkół bardziej niezależnymi i mającymi większy wpływ na zasady swojego funkcjonowania, i zmniejszeniem w nich funkcji regulacyjnych państwa.

Liderzy partii

• 1976–1982 Dries van Agt (do 1980 lider KVP, premier 1977–1982)
• 1982–1994 Ruud Lubbers (premier 1982–1994)
• 1994 Elco Brinkman
• 1994–1997 Enneüs Heerma
• 1997–2001 Jaap de Hoop Scheffer
• 2001–2010 Jan Peter Balkenende (premier 2002–2010)
• 2010–2012 Maxime Verhagen
• 2012–2020 Sybrand van Haersma Buma
• od 2020 Hugo de Jonge

Poparcie

Wyniki w wyborach parlamentarnych^[1][2]

Wybory	Poparcie	Zmiana punktów procentowych	Mandaty (Tweede Kamer)	Zmiana
1977	31,91%	-	49	-
1981	30,8%	1,11	48	1
1982	29,3%	1,5	45	3
1986	34,6%	5,3	54	9
1989	35,3%	0,7	54	-
1994	22,2%	13,1	34	20
1998	18,4%	3,8	29	5
2002	27,90%	9,5	43	14
2003	28,57%	0,67	44	1
2006	26,5%	2,07	41	3
2010	13,6%	12,9	21	20
2012	?%	?	13	8
2017	?%	?	19	6

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna witryna CDA