Apokalipsa (zespół muzyczny)

Apokalipsa
Rok założenia

1973

Rok rozwiązania

1977

Pochodzenie

Katowice  Polska

Gatunek

blues rock, jazz rock, hard rock, pop

Powiązania

Mahavishnu Orchestra, SBB

Apokalipsa – polski zespół blues-rockowy i jazz-rockowy skupiający, dziś już legendarnych dziś muzyków wywodzących się z polskiej sceny bluesowej i rockowej.

Historia

Apokalipsa powstała w 1973 roku w Katowicach z inicjatywy Ireneusza Dudka (śpiew, harmonijka ustna, skrzypce) oraz gitarzysty Macieja Radziejewskiego (eks- grupa Czesława Niemena). Ponadto w skład zespołu wchodzili: Krystian Wilczek (gitara basowa, śpiew) i Marek Surzyn (perkusja).

Graliśmy ostrego blues-rocka ale było w tym też dużo odlotu. Jazz-rock mocno zafascynowany Mahavishnu Orchestra.

Ireneusz Dudek, Irek Dudek. Ziuta Blues[1]

W początkowym okresie były to utwory wyłącznie instrumentalne, m.in. konceptualny utwór w klimacie orientalnym pt. Maniol – zespół nie stronił od nieparzystych metrów, typu 5/4, czy 7/8. W lipcu 1974 roku Apokalipsa wraz z grupą SBB pojechała na swoją pierwszą trasę koncertową do Szczecina. Muzycy przez miesiąc koncertowali w klubach i pracowali nad własnym repertuarem. Grupa wykonywała także światowe hity, m.in. z repertuaru Jamesa Browna (Sex Machine). Następnym przystankiem koncertowym była m.in. warszawska Stodoła. 21 listopada tego samego roku Dudek, Radziejewski i Surzyn wspomogli Breakout (Tadeusz Nalepa, Jerzy Goleniewski) zasilając jego skład podczas specjalnego koncertu na XXI Musicoramie oraz trasy koncertowej z okazji przyznania mu Złotej płyty za longplay Karate[2]. W tym okresie działalność zespołu przebiegała dwutorowo. Tym drugim torem było zarobkowe akompaniowanie Jerzemu Grunwaldowi pod nazwą jego zespołu En Face. W pierwszej części wspólnych występów Apokalipsa prezentowała własne utwory. Współpraca z Grunwaldem trwała dwa lata (1973-1975). Grupa zyskała pewną popularność i usamodzielniła się pod koniec 1975 roku. Wtedy dołączyli nowi muzycy: gitarzysta Jan Borysewicz w miejsce Radziejewskiego, który wrócił do zespołu Niemena i Andrzej Dybul (instrumenty perkusyjne), a w późniejszym okresie Rafał Rękosiewicz (instrumenty klawiszowe). Muzykę którą wtedy grali Dudek nazwał prostym bluesem i hard-rockiem bez kombinowania i żartów. Pojawiły się także wielogłosowe partie wokalne.

Grałem ze świetnymi muzykami ze Śląska. Krystian Wilczek to, uważam, jeden z lepszych basistów na świecie. Gra przepięknie artykulacyjnie, układa piękne melodie basowe. Jego szczególnie zapamiętałem z tego zespołu. Nas interesowało przede wszystkim granie muzyki klimatycznej. Apokalipsa grała muzykę trochę zbliżoną do SBB.

Jan Borysewicz, Irek Dudek. Ziuta Blues[3]

Z Maćkiem graliśmy ambitnie, dużo skrzypiec było. Z Borysewiczem poszliśmy bardziej w rocka, hard-pop... Dużo ćwiczyliśmy i pracowaliśmy nad sobą. Na koncertach Apokalipsa dobrze brzmiała. Na koniec mieliśmy Hammonda, mieliśmy bardzo dobry sprzęt.

Ireneusz Dudek, Irek Dudek. Ziuta Blues[4]

W 1976 roku grupa wystąpiła na imprezach: Super Arena w Poznaniu i Wielkopolskie Rytmy Młodych w Jarocinie, koncertowała z Dzikim Dzieckiem i Budką Suflera. Podczas poznańskiego koncertu poprzedzającego występ Budki, zespół został entuzjastycznie przyjęty przez publiczność i przyćmił lublinian. W czerwcu tego samego roku Apokalipsa dokonała nagrań dla Radia Poznań: Ta Duda, Daj Mi Znać, Hej Ucieka Czas, Bieg Ku Promieniom Słońca. Ich realizatorem był Ryszard Gloger. Utwory opublikowano po wielu latach na płycie Niepublikowane w 11-płytowej antologii Irek Dudek Anthology 1976-2006. Komponowali głównie Dudek i Wilczek, zaś teksty pisali: Józef Tara, Józef Andrzej Grochowina i Jerzy Harasymowicz. 4 września 1976 roku Apokalipsa ponownie w towarzystwie Budki Suflera wystąpiła w katowickim Spodku poprzedzając występ irlandzkiego gitarzysty Rorego Gallaghera. Koncert został fatalnie nagłośniony i przez to nie należał do udanych. Zespół nadal występował, lecz tamten okres nie był szczęśliwy dla muzyki rockowej w Polsce. Zmienił się odbiorca oraz muzyczne gusta, rodził się punk i królowało disco. Borysewicz przyjął propozycję Budki Suflera i odszedł. Apokalipsa przestała istnieć latem 1977 roku, a jesienią Dudek wraz z Janem Janowskim założył bluesowy duet Irjan. Wilczek grał w zespołach Bractwo i Breakout, a następnie zamieszkał w Niemczech, a Surzyn został perkusistą grup Krzak[5], Aerobus[6] (uznawany za pierwszy zespół heavy metalowy w Polsce[7]) i również Breakout[8].

Dyskografia

  • Ireneusz Dudek – Irek Dudek Anthology 1976-2006 (2006) (CD 11: Apokalipsa, Shakin' Dudi, Irek Dudek – Niepublikowane, Radio Poznań (06.1976) - nagrania radiowe: Ta Duda, Daj mi znać, Hej, ucieka czas, Bieg ku promieniom słońca)

Przypisy

  1. ↑ Marcin Babko, Irek Dudek. Ziuta Blues, wyd. 1, Poznań: In Rock, październik 2008, s. 55, ISBN 978-83-60157-38-1.
  2. ↑ Biografia: Breakout. Dla Studenta.pl. [dostęp 2012-09-15]. (pol.).
  3. ↑ Marcin Babko, Irek Dudek. Ziuta Blues, wyd. 1, Poznań: In Rock, październik 2008, s. 66, ISBN 978-83-60157-38-1.
  4. ↑ Marcin Babko, Irek Dudek. Ziuta Blues, wyd. 1, Poznań: In Rock, październik 2008, s. 64, 70, ISBN 978-83-60157-38-1.
  5. ↑ Lista obecności – czyli Krzak.... krzak-band.com. [dostęp 2013-01-18]. (pol.).
  6. ↑ Roman Pazur Wojciechowski. pazur.zanet.pl. [dostęp 2013-01-10]. (pol.).
  7. ↑ Marcin Babko: Roman Wojciechowski – głos z pazurem. gazeta. pl, 2007-11-21. [dostęp 2013-02-14]. (pol.).
  8. ↑ Breakout – skład zespołu. Blues.pl. [dostęp 2012-10-22]. (pol.).

Bibliografia

  • Marcin Babko: Irek Dudek. Ziuta Blues. Wyd. 1. Poznań: In Rock, październik 2008, s. 55-72. ISBN 978-83-60157-38-1.
  • Jan Kawecki, Wojciech Zajac: Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej. Rock 'n' roll 1959-1973. Kraków: Rock Serwis, 1995. ISBN 83-85335-25-0.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie