Apolinary Głowiński

Apolinary Głowiński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia1 maja 1884
Tarnopol
Data i miejsce śmierci10 sierpnia 1945
Warszawa
Miejsce spoczynkucmentarz Bródnowski
Zawód, zajęcieartysta malarz, rzeźbiarz
Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi

Apolinary Głowiński (ur. 1 maja 1884 w Tarnopolu, zm. 10 sierpnia 1945 w Warszawie) – polski artysta malarz i rzeźbiarz.

Życiorys

Grób Apolinarego Głowińskiego na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie

Urodził się w rodzinie Stanisława i Pauliny z Bernalewskich. Uczył się w Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. W latach 1904–1910 studiował na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych malarstwo pod kierunkiem prof. Floriana Cynka i Józefa Pankiewicza, rzeźbę u prof. Konstantego Laszczki. Po ukończeniu studiów jako stypendysta galicyjskiego Wydziału Krajowego wyjechał na studia w państwowej akademii Ecole des Beaux-Artes w Paryżu i do Włoch. Po powrocie do kraju w 1913 osiedlił się w Warszawie i do 1915 współpracował z Wincentym Drabikiem, scenografem w Teatrze Polskim. W czasie I wojny światowej, będąc obywatelem austriackim, został internowany na Syberii, skąd wrócił w 1918 jako żołnierz - ochotnik 5 Dywizji Syberyjskiej.

Po powrocie do Warszawy poświęcił się rzeźbiarstwu, tworzył w brązie, drewnie, marmurze i gipsie. Był twórcą pomników: Adama Mickiewicza (odsłonięty 16 grudnia 1926) i Józefa Piłsudskiego (odsłonięty 11 listopada 1935), które stanęły w Tarnopolu. Jego autorstwa były także popiersia Słowackiego, Kraszewskiego, Czackiego i Kołłątaja ustawione na balustradzie mostu Kazimierza Wielkiego w Łucku. Spod jego dłuta wyszły też popiersia znanych ludzi, m.in. Macieja Rataja, Wojciecha Trąmpczyńskiego, Stanisława Przybyszewskiego, Andrzeja Struga, Władysława Szczawińskiego, Zygmunta Słomińskiego oraz rzeźby i medaliony: Mefisto, Władca, Koniec wojny, Kosynier, Tondo z głową dziewczynki. W 1928 na Salonie Dorocznym w Zachęcie został odznaczony medalem za portret (popiersie z drewna) Stanisława Wyspiańskiego[1]. W 2004 gipsową replikę popiersia ustawiono przy Amfiteatrze w Łazienkach Królewskich, na granitowym postumencie z napisem „Stanisław Wyspiański”[2]. Należał do Związku Zawodowego Artystów Rzeźbiarzy[3].

Pomnik Adama Mickiewicza w Tarnopolu.

Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 3A-2-28)[4].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Przegląd Artystyczny” Nr 2, R IV, Warszawa-Wilno-Łódź, 8 kwietnia 1928 r.
  2. Pomnik Stanisława Wyspiańskiego / pomnik / Apolinary Głowiński, PUSZKA / warszawska mapa street artu i sztuki publicznej [dostęp 2020-03-14] (pol.).
  3. Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 87. [dostęp 2021-07-20].
  4. Moje cmentarze ...: Apolinary Głowiński, MOJE CMENTARZE ..., 2 października 2016 [dostęp 2020-03-13].
  5. M.P. z 1930 r. nr 13, poz. 23 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

Bibliografia

  • Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających : malarze, rzeźbiarze, graficy. T.2 : D-G /zespół red. dr Jolanta Maurin-Białostocka [et al.]; Polska Akademia Nauk Instytut Sztuki, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1975, ​ISBN 83-04-0493-3​.
  • Desa – aukcja 53. desa.art.pl, 11 grudnia 2004. s. 13. [dostęp 2014-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-16)].
  • Monografia „Cmentarz Bródnowski”, praca zbiorowa, Urząd Dzielnicy Warszawa-Targówek, Warszawa 2007.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Brązowy Krzyż Zasługi BAR.svg
Baretka: Brązowy "Krzyż Zasługi".
AdamMickewich Ternopol.jpg
Widok ogólny pomnika Adama Mickiewicza, według projektu Tomasza Dykasa (1850-1910).
Apolinary Głowiński.jpg
Autor: Brak, Licencja: CC0
Apolinary Głowiński - artysta rzeźbiarz
Grób Apolinarego Głowińskiego.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Apolinarego Głowińskiego na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie