Appetite for Destruction
Album studyjny zespołu Guns N’ Roses | ||||
Wydany | ||||
---|---|---|---|---|
Nagrywany | Rumbo Studios, Canoga Park w Kalifornii; Take One Studio, Burbank w Kalifornii; Can Am Studio, Tarzana w Kalifornii | |||
Gatunek | ||||
Długość | 53:49 | |||
Wydawnictwo | ||||
Producent | ||||
Oceny | ||||
| ||||
Album po albumie | ||||
| ||||
Single z albumu Appetite for Destruction | ||||
|
Appetite for Destruction – debiutancki studyjny album amerykańskiego rockowego zespołu Guns N’ Roses. Wydany został w lipcu 1987 przez wytwórnię Geffen. Na płycie jest dwanaście utworów, cztery z nich ukazały się również w wersjach singlowych ("Welcome to the Jungle", "Sweet Child O' Mine", "Paradise City" i "Nightrain"). Płyta sprzedała się w nakładzie 28 milionów egzemplarzy i jest najlepiej sprzedającym się debiutanckim krążkiem w historii muzyki[4]. Album został opisany w książce 1001 Albums You Must Hear Before You Die (”1001 albumów które musisz usłyszeć zanim umrzesz”)
W 2003 album został sklasyfikowany na 62. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone[5].
Tło
Grupa zaczęła szukać kogoś, kto wyprodukowałby ich debiut. W szukaniu pomagał im producent wykonawczy Geffen Tom Zutaut. Grupa myślała, żeby zatrudnić Roberta Johna Lange'a, ale ten okazał się zbyt drogi. Ostatecznie Guns N' Roses zadecydowali, żeby zatrudnić kanadyjskiego producenta Mike'a Clinka[6].
Nagrywanie i produkcja
Po jakimś czasie grupa weszła do studia Rumbo Recorders, aby nagrać Apetite for Destruction. Przez dwa tygodnie zespół wraz z Clinkiem nagrywał główne utwory. Mike Clink pracował osiemnaście godzin dziennie, nagrywając ze Slashem po południu i wieczorem, podczas gdy Axl Rose nagrywał wokale. Slash spędził godziny w studiu razem z Clinkiem, żeby konstruować jego solówki. Perkusja Stevena Adlera została nagrana przez zaledwie sześć dni, ale wokale Rose'a były nagrywane znacznie dłużej z powodu jego perfekcjonizmu[7]. Ostatnie prace i miksowanie zostały wykonane w Mediasound Studios, a mastering w Sterling Sound w Nowym Jorku[8].
Część piosenek została napisana samodzielnie przez innych członków zespołu, by dokończyć je później. Są to m.in. „It's So Easy” (Duff McKagan) i „Think About You” (Izzy Stradlin). Tekst utworu „Mr. Brownstone” jest o problemach grupy z heroiną. Duża część tekstów skupia się na młodych latach członków zespołu, np. „Out Ta Get Me” jest o problemach młodego Axla z prawem w młodości[9].
Recepcja i dziedzictwo
Album zadebiutował na 182 miejscu Billboard 200. Wszedł ponownie na listę w 1988 roku, kiedy grupa zaczęła koncertować, a teledyski do „Welcome to the Jungle” i „Paradise City” były coraz częściej puszczane w muzycznych programach[10]. Następnie album zdobył szczyt listy przebojów i pozostał na pierwszym miejscu przez cztery tygodnie[9]. W sumie Apetite for Destruction spędziło 147 tygodni na Billboard 200[11]. W 2008 roku album zdobył certyfikat 18x platynowej płyty w USA ze sprzedażą ponad 18 milionów kopii[12], co czyni go 11 najlepiej sprzedającym się albumem w historii tego kraju[13]. Płyta jest także najlepiej sprzedającym się debiutem w historii USA[14]. W tym samym roku Sky News ogłosiło, że Apetite for Destruction sprzedało 28 milionów kopii na całym świecie, co czyni go jednym z najlepiej sprzedających się albumów w historii[15]. Inne źródła mówią nawet o liczbie 30 mln[16].
Album uzyskał pozytywne recenzje od krytyków. Stephen Thomas Erlewine z AllMusic w swojej pięciogwiazdkowej recenzji napisał, że „Album jest punktem zwrotnym dla hard rocka”, oraz że „Album jest jednym z najlepszych heavy-metalowych albumów lat osiemdziesiątych”[17]. Magazyn Q nazwał album „jednym z najlepszych w historii metalu”[18]. Krytycy chwalili świetny wokal Axla Rose'a.
Wyróżnienia
Lista niekompletna
- W 1990 roku magazyn Rolling Stone umieścił album na 27. miejscu listy najlepszych albumów lat osiemdziesiątych[19].
- Ten sam magazyn umieścił płytę na 62. miejscu listy 500 albumów wszech czasów[20].
- W 2001 roku magazyn Q nazwał album jednym z najlepszych 50 albumów heavy-metalowych wszech-czasów[21].
- W 2004 roku Q nazwał go także jednym z najlepszych classic rock'owych albumów wszech-czasów[22].
- W 2003 roku VH1 umieścił album na 42. miejscu listy najlepszych albumów wszech-czasów[23].
- W 2002 roku Pitchfork Media uznał album za 59. najlepszy album lat osiemdziesiątych[24].
Okładka
Ta sekcja od 2012-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Pierwotnie okładka miała być zaprojektowana w oparciu o rysunek Roberta Williamsa zatytułowanego Appetite for Destruction przedstawiający robota gwałciciela, który miał być ukarany przez metalowego mściciela. Po tym, jak kilka wytwórni odmówiło wydania albumu, zespół umieścił kontrowersyjny obraz wewnątrz zastępując ją obrazem przedstawiającym krzyż i czaszki pięciu członków zespołu (zaprojektowany przez Billy'ego White'a Jr jako tatuaż Axla Rose'a)[25]. Każda czaszka reprezentuje jednego członka zespołu: Izzy Stradlin na górze, Steven Adler po lewej, Axl Rose na środku, Duff McKagan po prawej i Slash na dole. Fotografie wykorzystane na ”tyle” albumu i ostatniej stronie książeczki zostały zrobione przez Roberta Johna, Marca Cantera i Jacka Lue. Oryginalna okładka w 2008 roku miała być ponownie drukowana na winylu jednak w ostatniej chwili wytwórnia zmieniła ją na ”czaszki”.
Lista utworów
Nr | Tytuł | Tekst | Muzyka | Długość |
---|---|---|---|---|
1. | Welcome to the Jungle | Axl Rose | Slash, Rose | 4:34 |
2. | It's So Easy | Duff McKagan, West Arkeen | McKagan, Arkeen | 3:23 |
3. | Nightrain | Rose | Izzy Stradlin, Slash, McKagan | 4:29 |
4. | Out Ta Get Me | Rose | Stradlin, Slash | 4:25 |
5. | Mr. Brownstone | Stradlin, Slash | Stradlin, Slash | 3:49 |
6. | Paradise City | Rose | Slash, Rose, Stradlin, McKagan | 6:46 |
7. | My Michelle | Rose | Stradlin, Rose | 3:40 |
8. | Think About You | Stradlin | Stradlin | 3:52 |
9. | Sweet Child O' Mine | Rose | Slash, Rose, Stradlin | 5:55 |
10. | You're Crazy | Rose, Stradlin | Stradlin, Slash | 3:17 |
11. | Anything Goes | Rose, Stradlin, | Stradlin, Chris Weber | 3:26 |
12. | Rocket Queen | Rose | Slash, Rose, McKagan | 6:13 |
Twórcy
Guns N Roses
- Axl Rose – wokal prowadzący, wokal wspierający, tamburyn
- Slash – gitara prowadząca
- Izzy Stradlin – gitara rytmiczna, perkusja
- Duff McKagan – gitara basowa
- Steven Adler – perkusja
Dodatkowy personel
- Mike Clink – produkcja
- Steve Thompson – miksowanie
- Michael Barbiero – miksowanie
- George Marino – mastering
- Victor Deyglio – asystent inżyniera dźwięku
- Dave Reitzas – asystent inżyniera dźwięku
- Micajah Ryan – asystent inżyniera dźwięku
- Julian Stoll – asystent inżyniera dźwięku
- Andy Udoff – asystent inżyniera dźwięku
- Jeff Poe – asystent inżyniera dźwięku
- Robert Williams – obrazy
- Michael Hodgson – kierownictwo artystyczne
- Robert John – zdjęcia
- Jack Lue – zdjęcia
- Greg Freeman – zdjęcia
Przypisy
- ↑ a b c d allmusic ((( Appetite for Destruction > Overview )))
- ↑ Robert Christgau: CG: Guns N' Roses
- ↑ Guns N' Roses: Appetite for Destruction : Music Reviews : Rolling Stone. [dostęp 2007-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-05-13)].
- ↑ Guns N' Roses To Release New Album - Axl Rose Is The Only Original Remaining Member | Showbiz News | Sky News, news.sky.com [dostęp 2017-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-22] (ang.).
- ↑ Rolling Stone (USA) Lists - The Rolling Stone Top 500 Albums (ang.). rocklistmusic.co.uk. [dostęp 2010-05-22].
- ↑ Duff McKagan: It's So Easy (And Other Lies). 2011, s. 218.Sprawdź autora:1.
- ↑ Steven Adler: My Apetite For Destruction: Sex and Drugs and Guns N' Roses.
- ↑ Geffen Records: Apetite For Destruction "liner notes. 1987.
- ↑ a b Slash. 2008, s. 109.
- ↑ Guns N' Roses, 'Apetite For Destruction'. [dostęp 2016-06-27].
- ↑ Top 200 Albums 1987. [dostęp 2016-06-27].
- ↑ Apetite for Destruction RIAA. [dostęp 2016-06-27].
- ↑ Interviews Mike Clink. [dostęp 2016-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-08)].
- ↑ Ask Billboard: Best Selling Debut Album, Dido, Australian Acts Trying To Crack The U.S. Market. [dostęp 2016-06-27].
- ↑ New Album Apetite for Destruction. [dostęp 2016-06-27].
- ↑ Did "Thriller" Really Sell a Hundred Million Copies?. [dostęp 2016-06-27].
- ↑ Erlewine, Stephen Thomas: Apetite for Destruction. [dostęp 2016-06-27].
- ↑ Best Metal Albums of All Time. „Q” (ang.).
- ↑ Guns n' Roses, 'Apetite for Destruction'. Rolling Stone. [dostęp 2016-06-27].
- ↑ Guns N' Roses, 'Apetite for Destruction' 500 Albums of All-Time. [dostęp 2016-06-27].
- ↑ Q Magazine List 50 Heaviest Albums Of All-Time. [dostęp 2016-06-27].
- ↑ 50 Best Classic Rock Albums Of All-Time. [dostęp 2016-06-27].
- ↑ The Top 100 Albums by VH1. [dostęp 2016-06-27].
- ↑ Top 100 Albums of the 1980s. [dostęp 2016-06-27].
- ↑ Quick Facts About Guns N’ Roses “Appetite For Destruction” Album | FeelNumb.com, www.feelnumb.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: User:Estoy Aquí, Behnam N, Licencja: CC BY 2.5
5/5 stars used for ratings on en.wikipedia