Apple Desktop Bus
 | Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem ADB (standard łącza szeregowego) (dyskusja). Nie opisano powodu propozycji integracji. |
Apple Desktop Bus (ADB) – starszy technologicznie port szeregowy w de facto standardzie ADB służący do podłączania do komputera urządzeń peryferyjnych niskiej szybkości. Wykorzystywany był głównie na platformie Apple Macintosh. Wprawdzie sprzęt korzystający z łączy ADB jest nadal dostępny, lecz Apple nie oferuje dla niego wsparcia od roku 1999. Gniazdo zastosowane w złączu to mini-DIN.
Historia
Magistrala ADB została stworzona przez Steve Wozniaka, szukającego w połowie lat 80. projektu, w który mógłby się zaangażować. Otrzymał on sugestię, by opracować nowy system podłączania urządzeń takich, jak myszki i klawiatury – taki, który wymagałby tylko prostego kabla do połączeń łańcuchowych, który miał być dodatkowo niedrogi. Pogłoski mówią, że Wozniak zniknął na miesiąc, a po powrocie zaprezentował szynę ADB.
Pierwszym komputerem wyposażonym w nową magistralę był Apple IIGS, który na rynku zadebiutował w roku 1986. Z ADB korzystały również wszystkie późniejsze produkty serii Apple Macintosh, włącznie z Macintosh II i Macintosh SE. Następcą portu był USB, który zadebiutował w modelach iMac w roku 1998. Magistrala ADB obecna była również w ostatniej wyprodukowanej serii komputerów NeXT, które znane był pod nazwą "Turbo ADB".
Dziś konstruowane komputery nie wykorzystują już magistrali ADB, ale do lutego 2005 komputery przenośne PowerBook i iBook korzystały z niej wewnętrznie, do komunikacji ze zintegrowaną klawiaturą i touchpadem. Później połączenia wewnętrzne realizowano również w standardzie USB.
Specyfikacja
Z uwagi na prostotę systemu, nie dziwi prosty system okablowania. Jedyny przewód, którym przesyłane są dane, oznaczono jako ADB (szpilka 1), zaś pozostałe to zasilanie +5 V (szpilka 3) oraz uziemienie (szpilka 4). Przewód zasilający miał doprowadzać prąd o natężeniu co najmniej 500 mA, zaś urządzenia nie powinny pobierać więcej niż 100 mA każde. Dziwne wydawało się umieszczenie w zestawie przewodu oznaczonego jako PSW (szpilka 2) i połączonego z zasilaniem komputera. Pozwalało to jednak na włączanie komputera z klawiatury, bez konieczności analizowania przez oprogramowanie ADB nadchodzącego sygnału. Gniazdo ADB jest takie samo, jak złącze S-Video – Mini-DIN.
Problemy
Podłączanie urządzeń po uruchomieniu komputera nie było bezpieczne (inaczej niż ma to miejsce w przypadku nowocześniejszych urządzeń USB), co było praktykowane na przykład po przypadkowym odłączeniu się myszy. Takie działanie skutkowało najczęściej przepaleniem wlutowanego w płytę główną bezpiecznika. Wizyta z tak potraktowanym komputerem w serwisie kończyła się najczęściej wymianą całej płyty głównej, co było dość drogie. Prostszym rozwiązaniem było samodzielne zdobycie odpowiedniego bezpiecznika i podłączenie go drutem do płyty głównej, równolegle z przepalonym elementem wlutowanym przez producenta (taki zabieg najczęściej nie wymagał nawet lutowania, jeśli użytkownik wiedział, co robi).
Żywotność stosowanych wtyczek szacowano tylko na 400 wsunięć w gniazdo. Szpilki łatwo było zgiąć podczas nieostrożnego podłączania.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
The Pinout of a 4 pin mini-DIN connector (as viewed from the socket)