Arado Ar 440

Arado Ar 440

(c) Slashatdot, CC-BY-SA-3.0
Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Arado Flugzeugwerke GmbH
Typ	ciężki samolot myśliwski
Konstrukcja	średniopłat o konstrukcja metalowej, podwozie klasyczne – chowane w locie
Załoga	2
Historia
Data oblotu	1942
Dane techniczne
Napęd	2 silniki rzędowe,12-cylindrowy Daimler-Benz DB 603G
Moc	1900 KM (1397 kW)
Wymiary
Rozpiętość	16,26 m
Długość	14,28 m
Wysokość	3,97 m
Powierzchnia nośna	35,00 m²
Masa
Własna	9208 kg
Startowa	12 210 kg
Osiągi
Prędkość maks.	750 km/h
Zasięg	2700 km (maksymalny z 2 dodatkowymi zbiornikami paliwa)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 działka MK 108 kal. 30 mm 3 działka MG 151/20 kal. 20 mm 2 karabiny maszynowe MG 131 kal. 13 mm bomby o masie łącznej 1000 kg
Użytkownicy
Niemcy
Rzuty

Arado Ar 440 – niemiecki prototyp ciężkiego samolotu myśliwskiego z okresu II wojny światowej.

Historia

W 1942 roku w związku z niedostatecznymi wynikami osiągniętymi przez prototyp samolotu Arado Ar 240, rozpoczęto pracę na nowym samolotem, który mógłby spełniać podobne zadania tj. Kampfzerstörera (ciężkiego samolotu myśliwsko-bombowego). Samolot oparto o konstrukcję poprzedniego samolotu i otrzymał on oznaczenie Ar 440.

Prototyp samolotu został oblatany latem 1942 roku, później zbudowano jeszcze trzy prototypy tego samolotu. Do stycznia 1943 roku był badany w wytwórni Arado a następnie przekazany do jednostki doświadczalnej Luftwaffe (Erprobungsstelle) w Rechlinie. Pomimo dobrych osiągów i dobrych opinii pilotów Technisches Amt Luftwaffe nie zgodził się na wprowadzenie go do produkcji seryjnej.

W połowie 1944 roku rozważano wprowadzenie samolotu Ar 440 do produkcji seryjnej w ramach programu Jägernotprogramm, lecz wtedy okazało się że lepsze osiągi posiada samolot Dornier Do 335 i to on został wprowadzony do produkcji seryjnej.

W 1942 roku zbudowano 4 prototypy samolotu Arado Ar 440.

Użycie

Samolotu Ar 440 był wykorzystywany tylko do prób w wytwórni i w jednostce doświadczalnej Luftwaffe w Rechlinie.

Opis konstrukcji

Samolot A4N był średniopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Kabina zakryta, przystosowana do lotów wysokościowych. Podwozie klasyczne chowane w locie.

Napęd stanowił dwa silniki Daimler-Benz DB 603G, 12-cylindrowe, chłodzone cieczą, umieszczone w gondolach na skrzydłach.

Uzbrojenie składało się z 2 działka MK 108 kal. 30 mm i 2 działek MG 151/20 kal. 20 mm strzelających do przodu, 2 karabiny maszynowe MG 131 kal. 13 mm umieszczonych w ruchomych stanowiskach na grzbiecie i pod kadłubem, 1 działka MG 151/20 kal. 20 mm, ruchome, strzelające do tyłu. Obsługa broni pokładowej odbywała się z kabiny pilotów. Samolotu mógł ponadto przenosić bomby o masie łącznej 1000 kg.

Bibliografia

• Marek Murawski: Samoloty Luftwaffe 1933-1945. T. 1. Warszawa: Wyd. Lampart, 1996. ISBN 83-86776-01-3.

Linki zewnętrzne

• Zdjęcie samolotu. wehrmacht-history.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-05)].