Arado Ar 65
![]() Samolot w barwach lotnictwa bułgarskiego | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | Arado |
Typ | |
Konstrukcja | jednosilnikowy dwupłat o konstrukcji mieszanej |
Załoga | 1 |
Historia | |
Data oblotu | |
Lata produkcji | |
Dane techniczne | |
Napęd | |
Moc | 750 kM (559 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 11.20 m |
Długość | 8.40 m |
Wysokość | 3.42 m |
Powierzchnia nośna | 35,07 m² |
Masa | |
Własna | 1510 kg |
Startowa | 1930 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 300 km/h |
Pułap praktyczny | 7600 m |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 karabiny maszynowe MG 17 kal. 7,92 mm | |
Użytkownicy | |
Niemcy, Bułgaria | |
Rzuty | |
Arado Ar 65 – niemiecki dwupłatowy samolot myśliwski, będący zmodyfikowaną i nieco powiększoną wersją samolotu Arado Ar 64.
Historia
Samolot został opracowany na przełomie lat 20. i 30. jako konstrukcja mająca zastąpić Arado Ar 64. Zmiany w porównaniu z Ar 64 obejmowały, poza powiększeniem rozmiarów, także wymianę silnika z gwiazdowego na rzędowy. Prototyp oblatano w 1931 roku. Przeprowadzone testy wykazały konieczność wprowadzenia niewielkich zmian konstrukcyjnych, m.in. obniżenia grzbietu kadłuba dla poprawienia widoczności i lepszego wyważenia sterów. Mimo że wzrosła masa nowego płatowca, samolot wykazywał niezłe własności lotne, w związku z czym zdecydowano o podjęciu produkcji seryjnej.
W latach 1931-1936 wyprodukowano ok. 160 egzemplarzy wersji Ar 65 E i F. Stosowany był przez krótki okres w lotnictwie niemieckim jako samolot myśliwski, do czasu zastąpienia go przez nowocześniejszy Heinkel He 51. Później używany jako samolot treningowy dla pilotów myśliwskich. Jego następcą był Arado Ar 68.
Dwanaście samolotów Ar 65 zostało wyeksportowanych do Bułgarii, gdzie służyły do treningu pilotów.
Konstrukcja
Arado Ar 65 był dwupłatowym jednomiejscowym samolotem myśliwskim o stałym podwoziu o odkrytej kabinie pilota. Konstrukcja kadłuba metalowa, kryta płótnem, skrzydeł drewniana, usterzenie miało konstrukcję mieszaną. Napęd stanowił chłodzony cieczą silnik rzędowy BMW VI o mocy maksymalnej 750 KM i stałej 500 KM. Samolot uzbrojony był w dwa karabiny maszynowe MG 17 kal. 7,92 mm umieszczone w kadłubie nad silnikiem, z zapasem amunicji po 500 naboi na lufę.
Bibliografia
- Marek Józef Murawski , Samoloty Luftwaffe 1933-1945. Tom I, Warszawa: „Lampart”, 1999, ISBN 83-86776-46-3, ISBN 83-86776-00-5, OCLC 830282533 .
- www.airway.ru [dostęp 11 kwietnia 2009]