Arado Ar 66
Dane podstawowe | |
Państwo | III Rzesza |
---|---|
Producent | Arado Flugzeugwerke GmbH |
Typ | samolot szkolny |
Konstrukcja | dwupłat o konstrukcja mieszanej, podwozie klasyczne – stałe |
Załoga | 2 (instruktor, uczeń) |
Historia | |
Data oblotu | 1932 |
Lata produkcji | 1933 – ? |
Wycofanie ze służby | 1945 |
Dane techniczne | |
Napęd | 1 silnik rzędowy, 8-cylindrowy Argus As 10C |
Moc | 250 KM (177 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 10,00 m |
Długość | 8,30 m |
Wysokość | 2,93 m |
Powierzchnia nośna | 29,63 m² |
Masa | |
Własna | 905 kg |
Startowa | 1 330 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 210 km/h |
Prędkość przelotowa | 175 km/h |
Prędkość minimalna | 80 km/h |
Prędkość wznoszenia | 4,3 m/s |
Pułap | 4 500 m |
Zasięg | 716 km |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Niemcy |
Arado Ar 66 – niemiecki samolot szkolno-treningowy z okresu II wojny światowej
Historia
Na początku lat trzydziestych w wytwórni Arado Flugzeugwerke GmbH rozpoczęto pracę nad serią samolotów dwupłatowych. W tym czasie opracowano samolot myśliwski Arado Ar 65 i równocześnie przystąpiono do opracowywania podobnego samolotu szkolnego, który różnił się od niego tylko inną kabiną, która mieściła miejsca dla dwóch osób.
Prototyp samoloty oznaczony jako Ar 66A został oblatany w 1932 roku. Opracowano także wersję pływakową tego samolotu, którą oznaczono jako Ar 66B. W 1933 roku rozpoczęto produkcję seryjną samolotów Ar 66 i już w toku produkcji seryjnej opracowano kolejną wersję oznaczoną jako Ar 66C. Ta ostatnia wersja stała się podstawowym samolotem szkolnym w szkołach lotniczych.
Łącznie wyprodukowano 1356 samolotów Ar 66.
Użycie
Od momentu wprowadzenia do produkcji seryjnej samoloty Ar 66 zaczęto wprowadzać do szkół lotniczych i znalazły się w szkołach pilotażu FFS A/B 4 (Flugzeugführerschule A/B 4) w Pradze-Kbely, Sch./FAR 11 (Schule/Fliegerausbildungs-Regiment 11) w Schonwalde, Sch./FAR 23 (Schule/Fliegerausbildungsregiment 23) w Kaufbeuren i FFS A/B 166 (Flugzeugführerschule A/B 116) w Goppingen. Gdzie były użytkowane do końca wojny.
W 1943 roku wykorzystując doświadczenia z frontu wschodniego, wzorując się na radzieckich eskadrach nocnych wyposażonych w samoloty Po-2, utworzone eskadry lekkich bombowców nocnych (Störkampfstaffeln), a następnie z tych eskadr nocne dywizjony szturmowe (Nachtschlachtgruppen), które wyposażono w samoloty Ar 66Coraz Gotha Go 145. Istniały 5 takich dywizjonów z których: 3 (NSGr 2, NSGr 3 i NSGr 5) działało na terenie Rosji, 1 (NSGr 8) w Finlandii a 1 (NSGr 12) na Łotwie. Samoloty Ar 66C w tych dywizjonach przystosowano do zrzucania bomb o wagomiarze do 4 kg. W tym charakterze samolotów tych używała też kolaboracyjna rosyjska 1 Wschodnia Eskadra Lotnicza.
Opis konstrukcji
Samolot Ar 66 był dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Kabina odkryta, dwumiejscowa, w tandemie. Podwozie klasyczne – stałe, z płozą ogonową.
Napęd stanowił 1 silnik rzędowy.
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- Marek J. Murawski: Samoloty Luftwaffe 1933-1945. T. 1. Warszawa: Wyd. Lampart, 1999. ISBN 83-86776-01-3.
Media użyte na tej stronie
Autor: Zala, Licencja: CC BY-SA 4.0
Niemiecki 8-cylindrowy silnik widlasty Argus As-10c z 1932 r. ze zbiorów Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie.
This image is from the Encyclopedia of Aviation - A collection and has been released for public use. The original image is found on:[phlairline.com/ ency_a/a.html]