Arado Ar 66

Arado Ar 66
(Dane wersji Ar 66C)

Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Arado Flugzeugwerke GmbH
Typ	samolot szkolny
Konstrukcja	dwupłat o konstrukcja mieszanej, podwozie klasyczne – stałe
Załoga	2 (instruktor, uczeń)
Historia
Data oblotu	1932
Lata produkcji	1933 – ?
Wycofanie ze służby	1945
Dane techniczne
Napęd	1 silnik rzędowy, 8-cylindrowy Argus As 10C
Moc	250 KM (177 kW)
Wymiary
Rozpiętość	10,00 m
Długość	8,30 m
Wysokość	2,93 m
Powierzchnia nośna	29,63 m²
Masa
Własna	905 kg
Startowa	1 330 kg
Osiągi
Prędkość maks.	210 km/h
Prędkość przelotowa	175 km/h
Prędkość minimalna	80 km/h
Prędkość wznoszenia	4,3 m/s
Pułap	4 500 m
Zasięg	716 km
Dane operacyjne
Użytkownicy
Niemcy

Arado Ar 66 – niemiecki samolot szkolno-treningowy z okresu II wojny światowej

Historia

Silnik Argus As-10 eksponowany w MLP w Krakowie.

Na początku lat trzydziestych w wytwórni Arado Flugzeugwerke GmbH rozpoczęto pracę nad serią samolotów dwupłatowych. W tym czasie opracowano samolot myśliwski Arado Ar 65 i równocześnie przystąpiono do opracowywania podobnego samolotu szkolnego, który różnił się od niego tylko inną kabiną, która mieściła miejsca dla dwóch osób.

Prototyp samoloty oznaczony jako Ar 66A został oblatany w 1932 roku. Opracowano także wersję pływakową tego samolotu, którą oznaczono jako Ar 66B. W 1933 roku rozpoczęto produkcję seryjną samolotów Ar 66 i już w toku produkcji seryjnej opracowano kolejną wersję oznaczoną jako Ar 66C. Ta ostatnia wersja stała się podstawowym samolotem szkolnym w szkołach lotniczych.

Łącznie wyprodukowano 1356 samolotów Ar 66.

Użycie

Od momentu wprowadzenia do produkcji seryjnej samoloty Ar 66 zaczęto wprowadzać do szkół lotniczych i znalazły się w szkołach pilotażu FFS A/B 4 (Flugzeugführerschule A/B 4) w Pradze-Kbely, Sch./FAR 11 (Schule/Fliegerausbildungs-Regiment 11) w Schonwalde, Sch./FAR 23 (Schule/Fliegerausbildungsregiment 23) w Kaufbeuren i FFS A/B 166 (Flugzeugführerschule A/B 116) w Goppingen. Gdzie były użytkowane do końca wojny.

W 1943 roku wykorzystując doświadczenia z frontu wschodniego, wzorując się na radzieckich eskadrach nocnych wyposażonych w samoloty Po-2, utworzone eskadry lekkich bombowców nocnych (Störkampfstaffeln), a następnie z tych eskadr nocne dywizjony szturmowe (Nachtschlachtgruppen), które wyposażono w samoloty Ar 66Coraz Gotha Go 145. Istniały 5 takich dywizjonów z których: 3 (NSGr 2, NSGr 3 i NSGr 5) działało na terenie Rosji, 1 (NSGr 8) w Finlandii a 1 (NSGr 12) na Łotwie. Samoloty Ar 66C w tych dywizjonach przystosowano do zrzucania bomb o wagomiarze do 4 kg. W tym charakterze samolotów tych używała też kolaboracyjna rosyjska 1 Wschodnia Eskadra Lotnicza.

Opis konstrukcji

Samolot Ar 66 był dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Kabina odkryta, dwumiejscowa, w tandemie. Podwozie klasyczne – stałe, z płozą ogonową.

Napęd stanowił 1 silnik rzędowy.

Linki zewnętrzne

• Zdjęcia
• Zdjęcia i rysunki

Bibliografia

• Marek J. Murawski: Samoloty Luftwaffe 1933-1945. T. 1. Warszawa: Wyd. Lampart, 1999. ISBN 83-86776-01-3.