Arado Ar 81

Arado 81
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Producent

Arado Flugzeugwerke GmbH

Typ

bombowiec nurkujący

Konstrukcja

dwupłat o konstrukcja metalowej, podwozie klasyczne – stałe

Załoga

2

Historia
Data oblotu

1935

Dane techniczne
Napęd

1 silnik rzędowy, 12-cylindrowy Jumo 210C

Moc

600 KM (470 kW)

Wymiary
Rozpiętość

11,00 m

Długość

11,50 m

Wysokość

3,50 m

Masa
Własna

1 925 kg

Startowa

3 070 kg

Osiągi
Prędkość maks.

344 km/h

Prędkość wznoszenia

6,0 m/s

Pułap

7 700 m

Zasięg

700 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 karabin maszynowy MG 17 kal. 7,92 mm (stały)
2 karabiny maszynowy MG 15 kal. 7,92 mm (ruchomy)
bomba o wadze 250 kg
Użytkownicy
Niemcy

Arado Ar 81niemiecki bombowiec nurkujący z okresu II wojny światowej

Historia

W 1935 roku niemieckie Ministerstwo Lotnictwa (RLM) ogłosiło konkurs na budowę samolotu bombowego mogącego atakować z lotu nurkowego. Do konkursu zgłosiła się wytwórnia Arado Flugzeugwerke GmbH, która opracowała dwupłatowy samolot oznaczony jako Ar 81.

Projekt został przyjęty przez Ministerstwo Lotnictwa (RLM) oraz zamówiono budowę trzech prototypów tego samolotu. Pierwszy prototyp Ar 81V-1 został oblatany już pod koniec 1935 roku. Próby pierwszego prototypu wykazały potrzebę zmodyfikowania usterzenia, co zostało dokonane w drugim prototypie Ar 81V-2. Zmiany te nie przyniosły pożądanego rezultatu, dlatego też w trzecim prototypie Ar 81V-3 zamieniono usterzenie pionowe i został on oblatany wiosną 1936 roku.

Wprowadzone w prototypie Ar 81V-3 zmiany spowodowały, że osiągi poprawiły się i odpowiadały zaplanowanym. Samolot wykazywał dobre właściwości pilotażowe. Ministerstwo Lotnictwa zrezygnowało jednak z tego samolotu na rzecz nowocześniejszej konstrukcji samolotu Junkers Ju 87, który był jednopłatem i rokował, że będzie można go modyfikować oraz rozwijać jego konstrukcję.

Ostatecznie zbudowano tylko 3 prototypy samolotu Arado Ar 81.

Użycie

Samolot Arado Ar 81 był używany tylko do prób i badań w locie.

Opis konstrukcji

Samolot Arado Ar 81 był dwupłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Kabina zakryta, miejsca załogi ustawione w tandemie. Podwozie klasyczne stałe z kółkiem ogonowym. Napęd stanowił silnik rzędowy, chłodzony powietrzem.

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  • Marek J. Murawski: Samoloty Luftwaffe 1933-1945. T. 1. Warszawa: Wyd. Lampart, 1999. ISBN 83-86776-01-3.

Media użyte na tej stronie

Flag of Germany (1935–1945).svg
National flag and merchant ensign of Germany from 1935 to 1945.