Archeologia wspólnotowa

Archeologia wspólnotowa – prowadzenie badań archeologicznych z uwzględnieniem wkładu lokalnych społeczności w badanie, zachowanie i ochronę dziedzictwa archeologicznego, a także sposobu postrzegania przez nich odkrywanych pozostałości. Szerzej można ją zdefiniować jako zaangażowanie w archeologię osób spoza tej dyscypliny[1]. Funkcjonuje jako tłumaczenie angielskiego terminu community archaeology[2][1]. W dyskursie pojawia się również określenie archeologia angażująca, które odnosi się do pokrewnego terminu collaborative archaeology, czyli angażowania społeczności lokalnych do wspólnych, partnerskich działań na rzecz badań archeologicznych i ochrony dziedzictwa[3].

Przypisy

  1. a b Michał Pawleta, Archeologia odpowiedzialna społecznie. Działania z zakresu public i community archaeology w Polsce, „Folia Praehistorica Posnaniensia”, 25, 2020, s. 149–167, DOI10.14746/fpp.2020.25.08, ISSN 2450-5846 [dostęp 2022-06-30] (pol.).
  2. Anna Zalewska, Prospołeczna, partycypacyjna i „wspólnotowa" archeologia bliskiej przeszłości jako sposób na nadawanie sensu trwaniu (ludzi i rzeczy) oraz jako antidotum na niedostatki wiedzy i trywializację przeszłości, „Studia Humanistyczne AGH”, 13 (2), 2014, s. 19, DOI10.7494/human.2014.13.2.19, ISSN 2084-3364 [dostęp 2022-06-30].
  3. CAŚ UW inspiruje europejskich naukowców, pcma.uw.edu.pl [dostęp 2022-06-30].