Ariel Leon Kubowy

Ariel Leon Kubowy
אריה קובובי
Data i miejsce urodzenia2 listopada 1896
Kurszany, Litwa
Data i miejsce śmierci16 maja 1966
Jerozolima
Poseł Izraela w Polsce i Czechosłowacji
Okresod 1951
do 1952
PoprzednikJisra’el Barzilaj
Poseł/Ambasador Izraela w Argentynie, Poseł w Chile, Paragwaju i Urugwaju
Okresod 1953
do 1958
Przewodniczący Jad Waszem
Okresod 1959
do 1966
PoprzednikBen-Cijjon Dinur

Ariel Leon Kubowy, אריה קובובי, także: Kubovy, Kubowicki (ur. 2 listopada 1896 w Kurszanach na Litwie, zm. 16 maja 1966 w Jerozolimie[1]) – działacz syjonistyczny i izraelski dyplomata, m.in. poseł w Czechosłowacji i Polsce (1951–1952), prezes Jad Waszem (1959-1966).

Życiorys

Urodził się na Litwie. W młodości związany z ruchem socjalistycznym i syjonistycznym. W latach 20. studiował na Uniwersytecie w Belgii, po czym sprawował m.in. mandat radnego Antwerpii. Po II wojnie światowej zaangażowany w działalność Światowego Kongresu Żydów, był m.in. przewodniczącym Światowej Rady Kongresu (od 1948). Na przełomie lat 40. i 50. pomagał żydowskim uchodźcom w przyjeździe do Palestyny. W 1951 desygnowany na posła Izraela w Czechosłowacji i Polsce, złożył listy uwierzytelniające na ręce Bolesława Bieruta w dniu 19 lipca 1951. W ciągu swojej kilkunastomiesięcznej aktywności jako posła był obiektem inwigilacji ze strony MBP. Przeciwko Kubowemu wykorzystano m.in. zeznania aresztowanego w listopadzie 1952 pracownika poselstwa Ariego Lernera. Na procesie Slanskyego padło nazwisko Kubowego jako osoby blisko związanej z Mordechajem Oremem. 6 grudnia 1952 rząd czechosłowacki uznał posła za persona non grata, dwa dni później to samo uczyniły władze PRL. Wyjechał z Polski na początku 1953 i wrócił do Izraela. W tym samym roku mianowany reprezentantem kraju - posłem/ambasadorem w Argentynie, posłem w Chile, Paragwaju[2] i Urugwaju[3] (1953-1958). Następnie powołano go na przewodniczącego Instytutu Pamięci Męczenników i Bohaterów Holocaustu Jad Waszem (1959-1966).[4] Zmarł w szpitalu Hadassah w Jerozolimie, pochowany na cmentarzu Sanhedria, również w tym mieście.[5]

Przypisy

  1. ↑ mfa.gov.il
  2. ↑ od 1954
  3. ↑ od 1955
  4. ↑ Biogram
  5. ↑ Arjeh Kubovy, Head of Yad Vashem,dead; Was Israeli Career Diplomat, Yewish Telegraphic Agency, PDF for this date May 18, 1966, [w:] [1]

Bibliografia

  • Bożena Szaynok: Z historią i Moskwą w tle: Polska a Izrael 1944-1968, Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Historyczny, Warszawa–Wrocław 2007, s. 163, 181, 206–207, 209–218, 221–227, 232, 234–237, 254, 262, 266, 272, 460
  • F. Skolnik (red.): Encyclopaedia Judaica, Macmillan 2007, t. 12, s. 378