Arkadi Andreasjan

Arkadi Andreasjan

Արկադի Անդրեասյան

Data i miejsce urodzenia	11 sierpnia 1947 Baku
Data i miejsce śmierci	23 grudnia 2020 Baku
Wzrost	174 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub Nieftianik Baku
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1964 Lernagorc Kapan ? (?) 1965–1966 Szirak Leninakan 38 (3) 1966–1967 Ararat Erywań 0 (0) 1967–1968 Sewan Oktemberian ? (?) 1969–1978 Ararat Erywań 242 (61)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1971–1972  ZSRR olimpijska 9 (3) 1972–1975  ZSRR 12 (1) W sumie: 21 (4)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1979–1981 Kotajk Abowian 1981–1983 Ararat Erywań 1984–1985 Spartak Oktemberian 1986 Kotajk Abowian 1986–1989 Ararat Erywań 1991 Kotajk Abowian 1992–1993 Zwartnoc Eczmiadzyn 1993–1995 Homenmen Bejrut 1996–2003 Ararat Erywań 2005 Lernajin Arcach Erywań 2007–2008 Mika Asztarak 2009– Ararat Erywań (wiceprezes) 2009 Ararat Erywań (p.o.) 2011–2012 Ararat Erywań

Arkadi Andreasjan, orm. Արկադի Անդրեասյան, ros. Аркадий Георгиевич Андреасян, Arkadij Gieorgijewicz Andrieasian (ur. 11 sierpnia 1947 w Baku, zm. 23 grudnia 2020 tamże^[1]) – ormiański piłkarz, reprezentant Związku Radzieckiego, olimpijczyk, brązowy medalista Igrzysk w Monachium (1972), trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Grał jako pomocnik. Wychowanek klubu Nieftianik Baku. W 1964 rozpoczął karierę piłkarską w Lernagorcu Kapan. Grał również w zespołach Szirak Leninakan i Sewan Oktemberian. Największe sukcesy odnosił jako zawodnik najbardziej utytułowanego klubu Armeńskiej SRR – Araratu Erywań, w którym spędził lata 1967–1978. W sezonie 1974/1975 dotarł z Araratem do 1/4 finału Pucharu Europy (strzelił bramkę w wygranym 1:0 rewanżowym meczu ćwierćfinałowym z Bayernem Monachium). W 1978 zakończył karierę piłkarską.

Kariera reprezentacyjna

Od 6 sierpnia 1972 do 29 listopada 1975 rozegrał 12 meczów w pierwszej reprezentacji Związku Radzieckiego, strzelił jedną bramkę. Z olimpijską reprezentacją ZSRR zdobył brązowy medal Igrzysk Olimpijskich w Monachium w 1972.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował jako trener. Najdłużej związany był z zespołem Araratu Erywań, ale prowadził również inne kluby ormiańskie. Nigdy nie zdobył tytułu mistrzowskiego, ale prowadzony przez niego Ararat trzykrotnie zajmował drugie miejsce w lidze, w 1997 wygrał krajowy Puchar, a w 2001 dotarł do finału. Przez kilka lat pracował także w Libanie, gdzie trenował piłkarzy bejruckiego Homenmenu, występującego w libańskiej ekstraklasie i reprezentującego lokalną społeczność ormiańską.

Od 24 maja 2007 do 2008 prowadził klub Mika Asztarak. Od 2009 pracował na różnych stanowiskach w Araracie Erywań.

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

• mistrz ZSRR: 1973
• wicemistrz ZSRR: 1971, 1976 (w)
• zdobywca Pucharu ZSRR: 1973, 1975
• finalista Pucharu ZSRR: 1976

Sukcesy reprezentacyjne

• brązowy medalista igrzysk olimpijskich: 1972

Sukcesy trenerskie

• brązowy medalista II ligi ZSRR: 1979
• wicemistrz Armenii: 1996/97, 1999, 2000
• zdobywca Pucharu Armenii: 1996/97
• zdobywca Superpucharu Armenii: 2009
• finalista Pucharu Armenii: 2001
• finalista Superpucharu Armenii: 1997

Sukcesy indywidualne

• 4-krotnie wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: Nr 1 (1973, 1974), Nr 2 (1971, 1975)

Odznaczenia

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1971
• tytuł Mistrza Sportu Klasy Międzynarodowej:
• tytuł Zasłużonego trenera Armeńskiej SRR: 1982
• Medal „Za zasługi przed ojczyzną” klasy I: 2011

Przypisy

Bibliografia

• Arkadi Andreasjan w bazie RusTeam (ros.)
• Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
• Arkadi Andreasjan w bazie Football Facts (ros.)
• Arkadi Andreasjan w bazie National Football Teams (ang.)