Arkadij Morkow

Arkadij Morkow

Аркадий Морков

Pełne imię i nazwisko	Arkadij Iwanowicz Morkow
Data urodzenia	1747
Data śmierci	1827
Ambasador Rosji we Francji
Okres	od 1801 do 1803
Poprzednik	Stiepan Kołyczow
Następca	Pierre d’Oubril

Arkadij Iwanowicz Morkow (lub Markow, ros. Аркадий Иванович Морков) (ur. 1747, zm. 1827) – rosyjski dyplomata.

Życiorys

Ukończył studia na Uniwersytecie Moskiewskim. Od roku 1763 pracował w Kolegium Spraw Zagranicznych. W roku 1781 został „drugim” posłem rosyjskim do Hagi ze specjalnym zadaniem b pogodzić Wielką Brytanie i Holandię skłócone ponieważ Holandia poparła USA w wojnie o niepodległość. Spory tych państw ciężko dotykały ekonomicznych interesów rosyjskich. Zadaniu temu Morkow nie sprostał.

W 1782 roku reprezentował Rosję na międzynarodowym kongresie dyplomatycznym w Paryżu.

Od roku 1783 Morkow był ambasadorem Rosji w Sztokholmie, gdzie „dbał” by Gustaw III nie miał zbyt łatwego rządzenia, powodował konflikty wewnętrzne. W roku 1786 Morkow został członkiem Rady SZ. Minister Aleksandr Biezborodko szybko uczynił go swą prawą ręką. Morkow miał prawo wglądu w całą zagraniczną korespondencję carycy Katarzyny II.

W latach dziewięćdziesiątych odgrywał ważną rolę w kształtowaniu polityki zagranicznej Rosji. Brał udział w negocjacjach w sprawie III rozbioru Polski. Obdarowany przez Katarzynę II dobrami starostw latyczowskiego i krzemienieckiego, zabranymi Czartoryskim.

W roku 1796 Morkow i jego bracia otrzymali tytuły hrabiów Świętego Cesarstwa Rzymskiego od cesarza Franciszka I. Gdy władzę przejął Paweł I Romanow, Morkow stracił urzędy i otrzymał rozkaz opuszczenia stolicy. Kolejny car Aleksander I Romanow mianował go w 1801 roku ambasadorem Rosji w Paryżu. Często kłócił się z Napoleonem, do którego czuł osobistą nienawiść. W roku 1803 prokonsul Napoleon Bonaparte poskarżył się na jego postępowanie carowi, który Morkowa odwołał. Po powrocie do Rosji Morkow dostał wstęgę Aleksandra – jedno z najwyższych rosyjskich odznaczeń. Od roku 1820 członek rady stanu.

Bibliografia

• RUSSIAN DIPLOMATS IN PARIS (1791-1815)
• MORKOV ARKADIY IVANOVICH
• Ludwig Heinrich Buchholtz, Relacje posła pruskiego Ludwiga Buchholtza o insurekcji kościuszkowskiej, z rękopisu przełożył, wstępem i przypisami opatrzył Henryk Kocój, Kraków 2004, s. 59.
• http://www.rosja.osman.livenet.pl/postacie/m/morkow_arkadij.html
• Морков Аркадий Иванович
• Adam Jerzy Czartoryski, Pamiętniki i memoriały polityczne 1776-1809, Warszawa 1986