Arkona

Arkona
Ilustracja
Państwo Niemcy
Znane zdawnego sanktuarium Świętowita
Rodzaj obiektuprzylądek
Położenie na mapie Meklemburgii-Pomorza Przedniego
Mapa konturowa Meklemburgii-Pomorza Przedniego, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Arkona”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Arkona”
Ziemia54°40′35″N 13°26′16″E/54,676389 13,437778

Arkona[1] (niem. Kap Arkona) – skalisty przylądek w skrajnie północnej części Rugii (Meklemburgia-Pomorze Przednie).

Historia

Rekonstrukcja umocnień słowiańskich w Arkonie

We wczesnym średniowieczu Arkona była centralnym grodem obronnym zachodniosłowiańskich Ranów. Leżała ona na trudno dostępnym wąskim cyplu półwyspu Wittow.

Gród ten otoczony był z trzech stron urwiskiem o wysokości 45 metrów opadającym do morza, a od strony lądu początkowo wałem ziemnym i fosą, następnie ok. 1000 roku został rozbudowany i wzniesiono mur drewniano-ziemny o wysokości niemal 10 metrów i długości w linii prostej ponad 250 metrów. Dodatkowo od strony Bałtyku istniały umocnienia o szerokości 4,5 metra.

Zniszczenie grodu

W 1136 roku król Danii Eryk II Pamiętny zmusił do kapitulacji obrońców, poprzez zajęcie nadbrzeżnych źródeł wody, jednak Ranowie szybko odzyskali samodzielność, a mieszkańcy zbudowali wewnątrz grodu zbiornik na wodę, by zabezpieczyć się przed podobnymi wypadkami.

Została zdobyta w nocy z 15 na 16 czerwca 1168 roku i zniszczona przez koalicyjną armię duńsko-pomorsko-obodrycką dowodzoną przez króla duńskiego Waldemara I[2]. To wydarzenie poprzedziło wymuszoną chrystianizację mieszkańców tego regionu.

Ośrodek słowiańskiego kultu

Posąg Świętowita w Arkonie

Arkona była znanym ośrodkiem kultu słowiańskiego boga Świętowita (połabskie: Svątevit, czytaj swantewit). Według Saxo Grammaticusa, świątyni Świętowita (kąciny) strzegła stała załoga licząca 300 wojów, podległych arcykapłanowi. W świątyni znajdował się posąg i skarbiec Świętowita, będący właściwie skarbcem państwa Rugian.

Po splądrowaniu (1067/1068), a następnie zniszczeniu (1125) Radogoszczy, Arkona stała się najważniejszym miejscem kultu religijnego Słowian nadbałtyckich.

Pod koniec XI wieku Arkona była również jednym z największych[3] targów na wybrzeżu Bałtyku.

W 1927 imieniem przylądka został nazwany niemiecki liniowiec Cap Arcona.

Zobacz też

Przypisy

  1. Lech Leciejewicz: Słowianie zachodni: z dziejów tworzenia się średniowiecznej Europy. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989, s. 193. ISBN 83-04-02690-2.
  2. Robert F. Bakowski, Krucjata Połabska 1147, 2017, s. 180-181, ISBN 978-83-11-14446-0.
  3. Maciej Salamon (red.), Wielka Historia Świata, t. 4. Kształtowanie średniowiecza, Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 436, ISBN 83-85719-85-7.

Media użyte na tej stronie

Relief Map of Germany.png
Autor: derivative work Виктор_В, Licencja: CC BY-SA 3.0
Relief map of Germany
Swiatowid3011.jpg
The Zbruch Idol (sometimes identified as Światowid) found in Ukraine propably represents four old Slavic deities and other symbolism
Zbruch Idol.jpg
The Zbruch Idol (sometimes identified as Światowid) found in Ukraine propably represents four old Slavic deities and other symbolism
Svantevit-Statue.jpg
Autor: Lapplaender, Licencja: CC BY-SA 3.0 de
Svantevit-statue made by Marius Grusas at the cape Arkona on the island Rügen (reproduction)
Rügen - Jaromarsburg - Infotafel - nah.jpg

Rügen - Jaromarsburg - information panel with reproduction of the Jaromarsburg
Kap Arkona2.jpg

Cape Arkona - cape and cliff line