Armando Diaz

Armando Diaz

Armando Diaz (ur. 5 grudnia 1861, zm. 29 lutego 1928) – marszałek Włoch.

Życiorys

Uczestnik I wojny światowej. Po klęsce w Bitwie pod Caporetto mianowany głównodowodzącym wojsk włoskich w miejsce skompromitowanego generała Luigiego Cadorny. Wojska pod jego dowództwem zatrzymały kolejną ofensywę Austriaków nad Piawą w czerwcu 1918 roku, co było przełomem na froncie włoskim. Pod Vittorio Veneto oddziały pod dowództwem generała Diaza odniosły ostateczne zwycięstwo nad Austriakami, co zmusiło ich do proszenia o rozejm. Za zasługi na froncie w 1921 roku został nagrodzony tytułem „Księcia Vittorio”, a w 1924 roku mianowany marszałkiem Włoch.

Odznaczenia

Został odznaczony Orderem Wojskowym Włoch I, III i IV klasy[1].

13 marca 1925 roku prezydent Polski na wniosek ministra spraw wojskowych i na mocy uchwały kapituły nadał mu Krzyż Komandorski Orderu Virtuti Militari nr 16[2].

Przypisy

  1. ↑ Le onorificenze della Repubblica Italiana, www.quirinale.it [dostęp 2022-11-07].
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 23 kwietnia 1925 roku, s. 215.

Bibliografia

Marszałkowie Włoch
Pierwsi Marszałkowie Imperium
Marszałkowie
Marszałkowie lotnictwa
Wielcy admirałowie
  • Paolo Thaon di Revel

Rząd Benito Mussoliniego (1922–1943)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu
  • Dino Grandi (PNF)
  • Galeazzo Ciano (PNF)
  • Gino Sarrocchi (PNF)
  • Giovanni Giurati (PNF)
  • Michele Bianchi (PNF)
  • Araldo di Crollalanza (PNF)
  • Luigi Razza (PNF)
  • Giuseppe Cobolli Gigli (PNF)
  • Adelchi Serena (PNF)
  • Giuseppe Gorla (PNF)
  • Zenone Benini (PNF)
  • Alfredo Rocco (PNF)
  • Antonino Di Giorgio (PNF)
  • Pietro Gazzera (PNF)
  • Giuseppe Sirianni (PNF)
  • Alessandro Casati (PNF)
  • Pietro Fedele (PNF)
  • Giuseppe Belluzzo (PNF)
  • Pietro Lanza di Scalea (PNF)
  • Emilio De Bono (PNF)
  • Alessandro Lessona (PNF)
  • Giuseppe Volpi (PNF)
  • Antonio Mosconi (PNF)
  • Guido Jung (PNF)
  • Paolo Thaon di Revel (PNF)
  • Costanzo Ciano (PNF)
  • Orso Mario Corbino (PLI)
  • Cesare Nava (PNF)
  • Alessandro Martelli (PNF)
  • Costanzo Ciano (PNF)
  • Umberto Puppini (PNF)
  • Antonio Stefano Benni (PNF)
  • Giovanni Host-Venturi (PNF)
  • Vittorio Cini (PNF)
  • Giuseppe Peverelli (PNF)
  • Italo Balbo (PNF)
  • Giuseppe Bottai (PNF)
  • Ferruccio Lantini (PNF)
  • Renato Ricci (PNF)
  • Carlo Tiengo (PNF)
  • Tullio Cianetti (PNF)
  • Giacomo Acerbo (PNF)
  • Edmondo Rossoni (PNF)
  • Giuseppe Tassinari (PNF)
  • Carlo Pareschi (PNF)
  • Balbino Giuliano (PNF)
  • Francesco Ercole (PNF)
  • Cesare Maria De Vecchi (PNF)
  • Carlo Alberto Biggini (PNF)
  • Pietro De Francisci (PNF)
  • Arrigo Solmi (PNF)
  • Dino Grandi (PNF)
  • Alfredo De Marsico (PNF)
  • Dino Alfieri (PNF)
  • Alessandro Lessona (PNF)
  • Attilio Teruzzi (PNF)
  • Alessandro Pavolini (PNF)
  • Gaetano Polverelli (PNF)
  • Achille Starace (PNF)
  • Ettore Muti (PNF)
  • Aldo Vidussoni (PNF)
  • Carlo Scorza (PNF)
  • Felice Guarnieri (PNF)
  • Raffaello Riccardi (PNF)
  • Oreste Bonomi (PNF)
  • Carlo Favagrossa (PNF)
  • Costanzo Ciano (PNF)
  • Giovanni Giurati (PNF)

Benito Mussolini (primo piano).jpg

  • (a) Jako premier w latach 1922-1929, 1922-1924, 1925-1929, 1926-1943, 1932-1936, 1933-1943 i 1943
    pełnił jednocześnie urzędy ministra spraw zagranicznych, ministra wojny oraz ministra spraw wewnętrznych

Media użyte na tej stronie