Armia „Poznań”
Historia | |
Państwo | ![]() |
---|---|
Sformowanie | 23 marca 1939 |
Rozformowanie | 1939 |
Dowódcy | |
Pierwszy | gen. dyw. Tadeusz Kutrzeba |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa bitwa nad Bzurą | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | wojsko |
Podległość | Naczelne Dowództwo |
Armia „Poznań” – związek operacyjny Wojska Polskiego istniejący od 23 marca do 21 września 1939 roku.
Utworzenie armii i przygotowania wojenne
Armia „Poznań” utworzona została 23 marca 1939 roku w celu obrony Wielkopolski[1] i współdziałania z sąsiednimi armiami („Pomorze” i „Łódź”). Tego dnia, w oparciu o Inspektorat Armii gen.dyw. Tadeusza Kutrzeby i przydzielonych oficerów – wykładowców Wyższej Szkoły Wojennej, zorganizowany został w Warszawie zalążek dowództwa i sztabu armii (do 31 sierpnia 1939 r. występował w dalszym ciągu jako Inspektorat Armii). 29 sierpnia 1939 roku przybył do Gniezna.
Zadania dla Armii „Poznań” przewidywały[2][3][4][5]:
- Osłaniając się na kierunku Frankfurt – Poznań, przede wszystkim ubezpieczyć własnym działaniem skrzydła Armii „Łódź” i Armii „Pomorze”. W razie ataku przeważających sił nieprzyjaciela nie dać się szybko zepchnąć na ostateczną linię obrony.
- Nie dać się odrzucić od armii sąsiednich. W tym celu zwrócić szczególną uwagę na kierunki:
- Piła – Inowrocław
- Głogów – Koło
- Wrocław – Koło
- Głogów – Koło
- Piła – Inowrocław
- Na kierunku Frankfurt – Poznań:
- wykorzystać jak najdłużej przedpole Warty i osłonić Poznań przed zaskoczeniem,
- do opóźnienia nieprzyjaciela wykorzystać wszystkie nadające się w tym celu linie terenowe.
- wykorzystać jak najdłużej przedpole Warty i osłonić Poznań przed zaskoczeniem,
- Ostateczna pozycja obrony:
Szerokość pasa działania: w centrum około 200 km, na skrzydłach 30–60 km[3].
20 sierpnia na bazie Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu sformowano sztab Grupy Operacyjnej „Koło”, któremu podporządkowywano jednostki armii, w celu koordynacji działań bojowych na poziomie taktycznym. Dowódcą GO „Koło” został mianowany dowódca DOK VII – gen. bryg. Edmund Knoll-Kownacki.
Działania bojowe
- Bitwa graniczna
- 1 i 2 września
Na odcinku armii „Poznań” drobne starcia miały miejsce w obszarze nadgranicznym oraz nad Notecią. W związku z sytuacją w rejonie Częstochowy, 2 września dowódca armii otrzymał polecenie przygotowania odejścia jednostek na zasadniczą pozycję obronną[6]. Podolska Brygada Kawalerii ukończyła wyładowania i dopiero następnego dnia mogła zluzować 14 Dywizję Piechoty w osłonie kierunku poznańskiego[7].
Obsada personalna dowództwa

- dowódca – gen. dyw. Tadeusz Kutrzeba
- oficer do zleceń – ppłk dypl. Adam Lewicki
- oficer ordynansowy – rtm. Jan Pniewski
- dowódca artylerii – płk Michał Jancewicz
- oficer – mjr Wojciech Wilkoński
- oficer – kpt. Ludwik Juliusz Ostrichański
- oficer – kpt. Roman Czartoryski
- dowódca lotnictwa – płk dypl. pil.inż. Stanisław Kuźmiński
- szef sztabu – ppłk dypl. obs. Adam Kurowski
- oficer operacyjny – mjr dypl. pil. Jan Koźmiński
- oficer informacyjny – kpt. obs. Kazimierz Ciesielski
- kwatermistrz – kpt. Stanisław Miękina
- pomocnik kwatermistrza – por. Prus
- dowódca OPL – kpt. Jan Maciej Pawłowski
- szef sztabu – ppłk dypl. obs. Adam Kurowski
- dowódca saperów – ppłk dypl. Leon Bianchi
- szef sztabu
- ppłk dypl. Stefan Mossor (III – VII 1939)
- płk dypl. Stanisław Lityński (VII – IX 1939)
- szef Oddziału I – ppłk dypl. Romuald Sidorski
- szef Wydziału Personalnego – mjr Konstanty Jabłoński
- oficer – mjr dypl. Antoni Dąbrowski
- oficer – kpt. Władysław Zwoliński
- szef Oddziału II – ppłk dypl. Józef Gryglaszewski
- oficer – mjr dypl. Feliks Libert
- oficer – kpt. Tadeusz Piotr Mroczkowski
- oficer – rtm. dypl. Janusz Łoś
- szef Oddziału III – ppłk dypl. Feliks Robakiewicz
- oficer – mjr dypl. Eryk Migula
- oficer – mjr dypl. Wincenty Iwanowski
- oficer – mjr dypl. Julian Michalski
- oficer – kpt. dypl. Zygmunt Braksal
- szef Oddziału IV – ppłk dypl. Włodzimierz Krzyżanowski
- zastępca szefa – mjr dypl. Kazimierz Oyrzyński
- kierownik Referatu Zaopatrzenia – kpt. dypl. Albert Szaad
- kierownik Referatu Etapowego – kpt. Antoni Berezowski
- oficer – kpt. Stanisław Rybiański
Kwatermistrzostwo armii
- kwatermistrz armii – płk dypl. Bolesław Stanisław Borkowski
- dowódca żandarmerii – ppłk żand. Tadeusz Miś
- szef służby intendentury – ppłk dypl. Wiktor Misky
- oficer – kpt. Mieczysław Adolf Burcan
- oficer – kpt. Mieczysław Niesiołowski
- oficer – kpt. Józef Szczepański
- oficer – kpt. Stanisław Jan Tarnawski
- oficer – por. Stanisław Boniecki
- oficer – por. Benedykt Hołdrowicz
- oficer – ppor. Stanisław Miechówka
- szef służby uzbrojenia – ppłk uzbr. Leon Metelski[a]
- oficer – mjr Tadeusz Roman
- oficer – mjr Kazimierz Konstanty Hellwig
- oficer – kpt. Kazimierz Jan Hellebrandt
- oficer – kpt. Marian Adam Wiśniewski
- oficer – kpt. Otton Adolf Wojtowicz
- oficer – kpt. Józef Pawłowski
- oficer – por. Zbigniew Stanisław Sokołowski
- szef służby zdrowia – płk lek. doc. dr Teofil Kucharski
- szef służby weterynaryjnej – płk lek. wet. Mieczysław Lessiński
- szef służby sprawiedliwości – płk aud. Karol Ludwik Müller
- szef służby duszpasterskiej – proboszcz ks. Józef Tomiak[b]
- szef służby wyznań niekatolickich – mjr Tadeusz Marian Bałaban
- szef służby samochodowej – mjr Józef Augustowski
- oficer – mjr Czesław Buszkiewicz
- oficer – kpt. Henryk Kazimierski
- dowódca kolumny taborowej – ppor. Wiktor Przegaliński
- szef służby kolejnictwa – ppłk dypl. Henryk Edward Lergetporer
- zastępca szefa – kpt. Piotr Załęski
- komendanci za- i wyładunkowi:
- kpt. dypl. Edmund Wiktor Ginalski
- por. Zdzisław Rassowski
- ppor. Kazimierz Tomasik
- ppor. Stanisław Żurawiński
- ppor. Marian Falęcki
- ppor. Władysław Mazierski
- ppor. Wiktor Maszner
- por. Zdzisław Rassowski
- kpt. dypl. Edmund Wiktor Ginalski
- delegat PKP przy armii – mjr dypl. Aleksander Klotz
- delegat Naczelnego Kwatermistrza – mjr dypl. Zdzisław Henryk Szymański
- kurier – ppor. Wacław Wysiadecki
- komendant kwatery głównej – mjr. Augustyn Stasiak
- kierownik kancelarii – kpt. Stanisław Bartłomiej Łoza
Adiutantura
- oficer kurier – kpt. Leśniewski
- oficer kurier – por. Marian Jaworski
- oficer kurier – ppor. Stefan Długołęcki
- oficer kurier – por. Marian Jaworski
- płatnik kwatery głównej – por. Andrzej Bukowski
Struktura organizacyjna
Kwatera Główna Armii
- dowódca 72 kompanii asystencyjnej – ppor. Władysław Łazuta
- dowódca 209 kompanii asystencyjnej – ppor. Roman Dudziak
- dowódca kompanii sztabowej – por. Zygmunt Rzędowski
- dowódca kompanii sztabowej – kpt. Stefan Steś
- kompania stacyjna nr 12 – por. Józef Żabówka
- dowódca plutonu – por. Bolesław Antoni Ścieciński
- 14 Wielkopolska Dywizja Piechoty
- 17 Wielkopolska Dywizja Piechoty
- 25 Dywizja Piechoty
- 26 Dywizja Piechoty
- Wielkopolska Brygada Kawalerii
- Podolska Brygada Kawalerii (od 1 lub 2 września)
- Poznańska Brygada Obrony Narodowej
- Kaliska Brygada Obrony Narodowej
Artyleria
- batalion saperów typ IIb nr 47 dla armii – kpt. Teofil Jaroszewski
- pluton mostowy 4 tonowy nr 47
- kompania saperów KOP „Stolin”
- Szefostwo Fortyfikacji Typ II „Poznań”
- Dowództwo grupy fortyfikacyjnej nr 1
- Dowództwo grupy fortyfikacyjnej nr 31
- Dowództwo grupy fortyfikacyjnej nr 71
- Dowództwo grupy fortyfikacyjnej nr 92 – ppłk st. sp. inż. Mieczysław Wężyk
- rezerwowa kompania saperów nr 163
- rezerwowa kompania saperów nr 164
- rezerwowa kompania saperów nr 165
- rezerwowa kompania saperów nr 166
- rezerwowa kompania saperów nr 167
- rezerwowa kompania saperów nr 168
- rezerwowa kompania saperów nr 171
- rezerwowa kompania saperów nr 172
- rezerwowa kompania saperów nr 173
- rezerwowa kompania saperów nr 174 – kpt. rez. Michał Lorkiewicz
- rezerwowa kompania saperów nr 175
- pluton parkowy saperów nr 71
- pluton parkowy saperów nr 72
- lekka kolumna pontonowa typ I nr 171
- lekka kolumna pontonowa typ II nr 172
- samodzielny pluton elektrotechniczny nr 21 (mob. batalion elektrotechniczny)
- samodzielny pluton elektrotechniczny nr 22
- stacja elektrowagonowa nr 2 (mob. 2 batalion mostów kolejowych)
Bronie pancerne
- 31 Samodzielna Kompania Czołgów Rozpoznawczych
- 71 Samodzielna Kompania Czołgów Rozpoznawczych
- 72 Samodzielna Kompania Czołgów Rozpoznawczych
- 82 Samodzielna Kompania Czołgów Rozpoznawczych
- Pociąg Pancerny Nr 11
- Pociąg Pancerny Nr 12
- Kolumna Samochodów – kpt. obs. Jan Luszczyński
- Kolumna Samochodów Ciężarowych Nr 753 – ppor. rez. Damazy Choraszewski
- Lotnictwo i OPL
- eskadra liniowa nr 34
- III/3 dywizjon myśliwski
- eskadra towarzysząca nr 33
- eskadra towarzysząca nr 36
- pluton łącznikowy nr 6
- 4 kompania balonów obserwacyjnych
- ruchomy park lotniczy nr 1
- kompania lotniskowa nr 4
- pluton wartowniczy lotniskowy nr 71
- pluton wartowniczy lotniskowy nr 72
- pluton wartowniczy lotniskowy nr 73
- pluton lotniskowy nr 71
- pluton lotniskowy nr 72
- stacja meteorologiczna nr 71
- drużyna radiokorespondencyjna lotnicza nr 3
- Kompania Telefoniczno-Kablowa Nr 22 – por. Józef Gil
- dowódca plutonu – ppor. Władysław Rust
- Kompania Telefoniczno-Budowlana Nr 14 – por. Henryk Knie
- Pluton Telefoniczno-Kablowy Nr 16 – por. Wiesław Anc
Łącznie armia liczyła:
- 55 batalionów piechoty
- 19 szwadronów kawalerii
- 256 dział, w tym 24 haubice 155 mm wz. 1917, 24 armaty 105 mm wz. 1913 i wz. 1929, 62 haubice 100 mm wz. 1914/1919 i 146 armat 75 mm wz. 1897 i wz. 1902/1926[15]
- 20 dział przeciwlotniczych
- 78 czołgów rozpoznawczych (TKS lub TK-3)
- 2 pociągi pancerne
- 56 samolotów
- 16 samochodów pancernych wz. 34
Uwagi
- ↑ Ppłk uzbr. Leon Metelski (ros. Метельский Леон) ur. 30 kwietnia 1888, we wsi Borszczahówka, w ówczesnym powiecie skwirskim guberni kijowskiej, w rodzinie Jana i matki z domu Łowczyńska. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach rosyjskiej 5 Syberyjskiej Brygady Artylerii Strzelców, w stopniu porucznika. Był odznaczony Orderem św. Stanisława 2. stopnia z mieczami oraz 3. stopnia z mieczami i kokardą. 15 lipca 1924 powierzono mu pełnienie obowiązków kwatermistrza 20 Pułku Artylerii Polowej[8]. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 16. lokatą w korpusie oficerów artylerii[9]. Później został przeniesiony do 26 Pułku Artylerii Polowej w Skierniewicach na stanowisko dowódcy II dywizjonu. W kwietniu 1929 został przeniesiony do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym na stanowisko komendanta Obozu Ćwiczebnego Brześć nad Bugiem[10]. W marcu 1931 został przeniesiony do korpusu oficerów uzbrojenia z jednoczesnym przeniesieniem z Komendy Placu OC Brześć n. B. do 7 Okręgowego Szefostwa Uzbrojenia w Poznaniu na stanowisko szefa uzbrojenia[11]. Do mobilizacji w sierpniu 1939 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu na stanowisku szefa uzbrojenia. 9 września 1939 w Łowiczu dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagach: II A Prenzlau, II E Neubrandenburg.
- ↑ Ks. Józef Tomiak (ur. 9 marca 1890 w Wolsztynie) był odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Z dniem 31 marca 1925 roku został przydzielony z Kierownictwa Rejonu Duszpasterstwa Gniezno do Kierownictwa Rejonu Duszpasterstwa Poznań[12]. W 1939 roku był szefem duszpasterstwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. Na stopień proboszcza został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 roku i 2. lokatą w duchowieństwie wojskowym[13]. 9 sierpnia 1942 roku został zamordowany w KL Dachau[14].
Przypisy
- ↑ Sobczak 1975 ↓, s. 34.
- ↑ PSZ w drugiej wojnie światowej, Londyn 1951
- ↑ a b Porwit 1983 ↓, s. 93.
- ↑ Kirchmayer 1946 ↓, s. 41.
- ↑ Kozłowski (red.) 1979 ↓, s. 262.
- ↑ Stachiewicz 1998 ↓, s. 470.
- ↑ Stachiewicz 1998 ↓, s. 471.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 72 z 28 lipca 1924 roku, s. 413.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 736.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 122.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 96.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 25 marca 1925 roku, s. 167.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 406, 948.
- ↑ Jacek Piętka: Wielkopolscy księża od XVIII do XX wieku. Józef Tomiak. Wielkopolskie Towarzystwo Genealogiczne „Gniazdo”. [dostęp 2019-09-26]..
- ↑ Wilkoński 1983 ↓, s. 195.
Bibliografia
- Piotr Bauer, Bogusław Polak: Armia „Poznań” w wojnie obronnej 1939. Poznań 1983: Wydawnictwo Poznańskie. ISBN 83-210-0385-0.
- Jerzy Kirchmayer: Kampania wrześniowa. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, 1946.
- Eugeniusz Kozłowski (red.): Wojna obronna Polski 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06314-1.
- Andrzej Przedpełski: Lotnictwo Wojska Polskiego: zarys historii 1918–1996. Warszawa: Bellona, 1997. ISBN 83-11-08650-8.
- Marian Porwit: Komentarze do historii polskich działań obronnych 1939 roku. Plany i bitwy graniczne. T. 1. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, 1983.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Wacław Stachiewicz: Wierności dochować żołnierskiej: przygotowania wojenne w Polsce 1935-1939 oraz kampania 1939 w relacjach i rozważaniach szefa Sztabu Głównego i szefa Sztabu Naczelnego Wodza. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 1998. ISBN 83-86678-71-2.
- Wojciech Wilkoński , Działania artylerii armii „Poznań” w 1939, „Wojskowy Przegląd Historyczny”, 4 (106), Warszawa 1983 .
- Waldemar Rezmer: Armia „Poznań” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07753-3.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Campaign in Poland, 1939
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Szlak bojowy 131 i 132 Eskadr Myśliwskich we wrześniu 1939
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Pozycje wojsk polskich i wybranych jednostek niemieckich i radzieckich 16/17 września 1939
Autor: Photo by Radomil, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Pomnik Armii Poznań, Polska
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Szlak bojowy 36 Eskadry Obserwacyjnej we wrześniu 1939
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Szlak bojowy 33 Eskadry Obserwacyjnej we wrześniu 1939
Autor: Lonio17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Szlak bojowy 34 Eskadry Rozpoznawczej we wrześniu 1939