Armia Rezerwowa (II RP)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 25 maja 1920 |
| Rozformowanie | 15 czerwca 1920 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | gen. por. Kazimierz Sosnkowski |
| Działania zbrojne | |
| wojna polsko-bolszewicka | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Podległość | |
| Skład | 5 Dywizja Piechoty |
Armia Rezerwowa – związek operacyjny Wojska Polskiego, utworzony w trakcie wojny polsko-bolszewickiej rozkazem Wodza Naczelnego marsz. Józefa Piłsudskiego z 25 maja 1920.
Historia
Armia Rezerwowa, podobnie jak 7 Armia, miała pełnić funkcję odwodu Frontu Północno-Wschodniego oraz obserwować polsko-litewską linię demarkacyjną. Jednak w przeciwieństwie do niej, wzięła udział w walkach jako jedna formacja. Składała się głównie z oddziałów sformowanych w kraju, niebiorących wcześniej udziału w walkach polsko-bolszewickich.
I ofensywa Tuchaczewskiego (zwana też majową lub bitwą nad Berezyną) 14 maja 1920, odrzuciła siły polskie spod Połocka aż po jezioro Narocz. Wtedy NDWP postanowiło podjąć na początku czerwca kontruderzenie, które miało na celu okrążenie wroga (formacje skrzydłowe miały się spotkać w Dokszycach), a dowodzone było osobiście przez marsz. Józefa Piłsudskiego. Miały wziąć w nim udział 3 związki operacyjne (z czego 2 nowo sformowane):
| Formacja | Skład | Kierunek natarcia |
|---|---|---|
| Armia Rezerwowa | 5 DP, 11 DP, 16 DP, VII BR, I BJ | z Bracławia na południowy wschód |
| 1 Armia | 1 DLB, 3 DPLeg., 8 DP | z Wilejki na północny wschód |
| Grupa gen. Skierskiego | 2 DLB, 10 DP | z Łohojska na północ |
Jednak na trasie natarć wojsk Skierskiego i Sosnkowskiego opór był zbyt silny, a na obszarze działań 1 Armii zbyt słaby, w wyniku czego wojska sowieckie wycofały się 8 czerwca z kleszczy nad Autę, a na całym obszarze białoruskim rozpoczął się miesiąc względnego spokoju. Grupę Skierskiego i Armię Rezerwową rozwiązano, a ich jednostki włączono do 1 Armii.
Ogólnie operacja zakończyła się połowicznym sukcesem, gdyż mimo zatrzymania i odrzucenia wojsk sowieckich wojska polskie wyczerpały wszystkie odwody, niezbędne do powstrzymania lipcowej ofensywy wojsk Frontu Zachodniego Tuchaczewskiego.
Dowództwo i skład
dowódca – gen. por. Kazimierz Sosnkowski
- szef sztabu – ppłk Stanisław Burhardt-Bukacki
- szef oddziału organizacyjnego – mjr (ppłk) Wacław Stachiewicz
- szef oddziału Informacyjnego – Wacław Jędrzejewicz
- szef oddziału operacyjnego – ppłk Władysław Bortnowski
- szef oddziału zaopatrzenia – mjr SG Tadeusz Zwisłocki
OdeB AR:
Bibliografia
- Norman Davies: White Eagle, Red Star: The Polish-Soviet War, 1919-20. London: Pimlico, 2003. ISBN 83-03-01373-4.
- Tadeusz Wawrzyński. Dowództwa armii 1920-1922. „Biuletyn Centralnego Archiwum Wojskowego 22/1999”.
- Mieczysław Wrzosek: Wojny o granice Polski Odrodzonej. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1992. ISBN 83-214-0752-8.
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).