Armin Schibler

Armin Schibler
Data i miejsce urodzenia20 listopada 1920
Kreuzlingen
Pochodzenieszwajcarskie
Data i miejsce śmierci7 września 1986
Zurych
Gatunkimuzyka poważna, muzyka współczesna
Zawódkompozytor

Armin Schibler (ur. 20 listopada 1920 w Kreuzlingen, zm. 7 września 1986 w Zurychu[1][2]) – szwajcarski kompozytor.

Życiorys

W latach 1940–1943 uczył się w konserwatorium w Zurychu u Waltera Freya (fortepian) i Paula Müllera (teoria)[1]. W latach 1942–1945 był też uczniem Willy’ego Burkharda[1]. Od 1944 roku uczył muzyki w kantonalnym Real- und Literaturgymnasium w Zurychu[1][2]. W 1946 roku odbył podróż studyjną do Londynu, gdzie poznał Edmunda Rubbrę i Michaela Tippetta[1]. W latach 1949–1953 uczestnik Międzynarodowych Letnich Kursów Nowej Muzyki w Darmstadcie[1], gdzie uczęszczał na wykłady Wolfganga Fortnera, Ernsta Křenka, René Leibowitza i Theodora Adorno[2].

Twórczość

Jego dorobek kompozytorski obejmuje przeszło 200 utworów[1]. Muzyka Schiblera ma charakter eklektyczny, czerpie z różnych prądów artystycznych typowych dla XX wieku[2]. Początkowo nawiązywał do twórczości Willy’ego Burkharda, na początku lat 50. XX wieku pod wpływem uczestnictwa w kursach darmsztadzkich zaadaptował technikę dodekafoniczną[1]. W późniejszym okresie uległ wpływom Igora Strawinskiego, zainteresował się też jazzem[1]. Usiłował przybliżyć muzykę poważną młodemu odbiorcy, sięgając po elementy popu[1].

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • 4 symfonie (I 1946, II 1953, III 1957, IV „Sechs Orchesterstücke” 1968)
  • Concertino na fortepian i orkiestrę kameralną (1943)
  • Fantazja na altówkę i małą orkiestrę (1945)
  • Fantazja na obój, harfę i małą orkiestrę (1946)
  • Passacaglia (1949)
  • Wariacje symfoniczne (1950)
  • Fantazja koncertująca na wiolonczelę i orkiestrę (1951)
  • Lyrisches Konzert na flet i orkiestrę (1953)
  • Koncert na róg i orkiestrę (1956)
  • Rhythmische Metamorphosen (1956)
  • Koncert na puzon i orkiestrę (1957)
  • Concerto breve na wiolonczelę i smyczki (1958–1959)
  • Koncert skrzypcowy (1959–1960)
  • 2 koncerty na perkusję i orkiestrę (I 1959–1960, II 1962–1963)
  • Concert pour le temps présent (1960, wersja baletowa 1964)
  • Metamorphoses ebrietatis (1963)
  • Concert pour la jeunesse na 5 perkusji, fortepian i smyczki (1963)
  • Koncert fortepianowy (1962–1968)
  • Concerto 77 na orkiestrę symfoniczną, big-band, grupę rockową i taśmę (1977)
  • Konzertante Fantasie na saksofon altowy i orkiestrę (1978)
  • Un signal d’espoir na skrzypce i orkiestrę z recytatorem ad libitum (1980)
  • Dialogues concertant na harfę i orkiestrę (1985)

Utwory kameralne

  • 5 kwartetów smyczkowych (I 1945, II 1951, III 1958, IV z sopranem do słów Juana Ramóna Jiméneza 1962, V z recytatorem do słów kompozytora 1975)
  • Sonata na flet solo (1944)
  • Konzertantes Duo na skrzypce i fortepian (1949–1951)
  • Kaleidoskop na kwintet dęty (1954)
  • Ballada na altówkę i fortepian (1957)
  • Epitaph, Furioso und Epilog na flet, skrzypce, altówkę i wiolonczelę (1958)
  • Recitativi e Danze na 2 skrzypiec, altówkę i 2 wiolonczele (1962–1964)
  • Fantaisie concertante na harfę (1964)
  • Pantomimes solitaires na skrzypce i fortepian (1964)
  • Anspielungen na klarnet i fortepian (1972)
  • kwartet saksofonowy Quatour sonore pour un quatour de corps (1980)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • oratorium Media in vita na 4 głosy solowe, chór i orkiestrę, słowa Conrad Ferdinand Meyer (1959)
  • Orpheus – Die Unwiederbringlichkeit des Verlorenen na 2 recytatorów, sopran, chór żeński i orkiestrę, słowa Alfred Goldmann (1968)
  • oratorium Der Tod Enkidius na tenora, baryton, 3 recytatorów, kameralny chór mówiony i chór mieszany (1972)
  • The Point of Return na 2 recytatorów, sopran, chór, chór mówiony i zespół instrumentów, słowa kompozytora (1973)
  • Epitaph auf einen Mächtigen na recytatora, chór 16-głosowy i 2 fortepiany, słowa kompozytora (1975)
  • De misterio na recytatora, chór męski i orkiestrę, słowa Angelus Silesius i Ernesto Cardenal (1982)
  • L’homme et la Création na baryton, głosy recytujące, chór kameralny i orkiestrę (1986)

Sztuki sceniczne

  • opera Der spanische Rosenstock (1947–1950)
  • opera Der Teufel im Winterpalais (1952)
  • opera Die späte Sühne (Die Füsse im Feuer) (1953–1954)
  • burleska Blackwood and Co. (1955–1958)
  • sztuka muzyczna La Folie de Tristan (1980)
  • musical Antoine und die Trompete (1983)
  • opera kameralna Amadeus und der graune Bote (1982–1985)
  • komedia muzyczna Königinnen von Frankereich (1982–1985)
  • opera kameralna Schlafwagen Pegasus (1982–1985)
  • sztuka muzyczna Sansibar oder die Rettung (1984–1986)

Balety

  • Der Raub des Feuers (1954)
  • Die Gefangene (1957)
  • Ein Lebenslauf (1958)
  • Selene und Endymion (1959–1960)
  • Die Legende von der drei Liebespfändern (1975–1976)
  • La Naissance d’Eros (1985)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 96. ISBN 978-83-224-0865-0.
  2. ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3177–3178. ISBN 0-02-865530-3.
Międzynarodowe Letnie Kursy Nowej Muzyki w Darmstadcie
wykładowcy
uczestnicy